Donderdag 22 december , geen bruikbare thermiek. Zelfs de Russen gingen niet vliegen. De Russische zweefvlieg-instructrice heeft, naar het zich laat aanzien, wekelijks andere leerlingen. Het lijkt er op dat ze de winter benut om een centje bij te verdienen door landgenoten met een hier gehuurde tweezitter zweefvliegles te geven. Ze hangen hier uren boven of in de buurt van het vliegveld. Converseren is helaas wat lastig, want ze spreekt alleen Russisch. Vandaag heb ik een aanzienlijk deel van de dag op het vliegveld doorgebracht. Zuurstof gevuld en weer gemonteerd, kleine elektrische storing verholpen, etc..
Vrijdag 23 december, en het weer blijft het zelfde. Maimaal 2 meter stijgen voorspeld, met een, zij het wat kleinere, kans op onweer.
Bovendien zit de basis laag en hangt er van de onweersbuien van de vorige dag nog storende hoge bewolking. Wat moet je nu toch met zulk weer?
De feestdagen staan voor de deur dus er moest weer geld gehaald worden en uitgebreid inkopen worden gedaan.
Voor de derde maal dus richting het vijfendertige km verder
gelegen Colesberg, waar ze niet zoals in Gariepdam één winkel hebben, maar een hele winkelstraat! We waren er al 's morgens tegen een uur of acht.
Nu maar hopen dat er niet het woordje "JAMMER" op de flappentap staat, want dat, zo hebben we geleerd, is in 50% van de keren het geval.
Wil ik net het buitenportaaltje van de bank inlopen om te pinnen, komt er een in donkerblauwe kleding gestoken neger, wild zwaaiend met een
stuk schiettuig wat veel weg had van een machinegeweer, op ons af stormen.
Even dacht ik dat ik de rest van de Afrikaverslagen hier schuldig zou moeten blijven, maar het zenuwachtige wild gebaren van de man,
wekte enig vertrouwen in de toekomst. Waarom zou je iemand eerst nog iets duidelijk maken voor je hem afknalt
Het bleek om een bewaker te gaan van de geldauto die zojuist voor de bank had afgemeerd.
De man wilde absoluut niet dat wij in zijn schootstsveld gingen lopen. Laat ik nu zeggen dat ik daar na een blik op de imposante loodspuit
geen enkele behoefte aan had. Toen we geen aanstalten maakten dichterbij te komen nestelde de man zich in een strategische positie
die hem de mogelijkheid gaf zonder vertraging in actie te kunnen komen.
We hebben tien minuten gewacht, waarna we ons konden laven aan een fris gevulde flappentap. Het bleek bevoorradingsdag te zijn in Colesberg,
want Ook de supermarkt kreeg bezoek van een gigantische vrachtwagen die, zij het met wat minder misbaar dan bij de bank, de voorraad
wat op peil kwam brengen. Deze vrachtwagens zijn al even indrukwekkend als in Australie, waar ze "road trains" genoemd worden.
Je beleeft zo nog eens wat, maar ik zou toch liever vliegen. Vandaag komen de Duitse zweefvliegers van Roitzschjora, die het jaarlijkse containertransport
verzorgen terug uit Kuruman. Daar hebben ze twee weken lang poolshoogte genomen met betrekking tot de mogelijkheden daar in de toekomst
de container heen te sturen. We zijn benieuwd naar hun ervaringen. Wat het weer betreft schijnt het een betere plek te zijn,
maar er gaan nogal wat negatieve verhalen over de infrastructuur. Geen winkels, een dorp van 50 inwoners, geen hotels, geen bank en
meer van die zaken waar een Europeaan op vakantie toch wel enige behoefte aan heeft.
Vandaag 24 december lang geaarzeld. We hadden gisterenavond gezellig gebarbequed met de Duitsers uit Roitzschjora. De tijd in Kuruman was
hen bevallen. De infrastructuur viel volgens hen erg mee, alleen het slepen schijnt daar een probleem te zijn.
Vanmorgen verwachtte de meteo goed weer, dus maar een 600 FAI driehoek uitgezet. Helaas was de voorspelde wind rond de 60kmh.
Eenmaal op het veld, wachtend voor de baan op een kansje naar de startplaats te rijden, bleken de reeds opgesleepte kisten niet
boven de 1000 meter te kunnen komen en bovendien was het zo lastig boven te blijven dat er met regelmaat mensen onderuitzakten.
Ik had al mijn bedenkingen over het weer, maar dit deed de deur dicht. In pakken en een betere dag uitzoeken.
Vanavond is het kerstavond en dan wil ik liever niet te laat terug zijn.
Alle lezers een vrolijk kerstfeest gewenst door Jan en Brigitte.
24 december 2011
Woensdag kregen we bezoek van een helikopter. Deze werd van brandstof voorzien door een uit het 7 km verder gelegen dorp, toegesneld tankwagentje.
Martin en zijn vrouw maken van de gelegenheid gebruik om snel een paar jerrycans te vullen. Het aanhangwagentje staat weliswaar in een schuurtje op het vliegveld, maar de pomp zit in de auto. Scott, de sleepvlieger, snelt galant toe om van de dame de (toekomstig) zware last over te nemen.
We gingen vandaag de auto tanken. Niets bijzonders natuurlijk, maar de foto is net iets telaat genomen. De twee pompbedienden die de ruiten wasten zijn net uit het beeld verdwenen. Ik zal de markt wel verpesten, want ik geef ze altijd een euro (elf rand) fooi. Dat zijn ze kennelijk niet gewend hier want ze springen een gat in de lucht. De politieauto op de achtergrond is geen toeval. Daar rijden hier in dit kleine dorp een tiental van rond. Je kan nauwelijks de deur uit zonder er twee of meer tegen te komen.
Deze wild gebarende man wilde ons duidelijk maken dat we niet verder mochten lopen.
In Europa kom je dit soort tafrelen niet dagelijks tegen. Hier kijkt niemand er van op.
Deze foto nam ik eergisteren tegen zonsondergang. De buien die het vliegen verprutsen zorgen wel voor een schitterende avondhemel