Vandaag 4 december ziet het weer er niet gek uit. Na het betalen van het lidmaatschap van de vereniging van Gariepdam en de Zuid-Afrikaanse
luchtvaartvereniging, het checken van BVL en een stempel in het logboek, kon er weer aan vliegen gedacht worden.
Het moeilijkste van de recordvliegerij is het plannen van de opdracht.
Als die niet goed ligt, dan mag het weer nog zo goed zijn, maar een kans maak je dan niet. De verschillen in weersgesteldheid
blijken hier, zoals ik de laatste keer al schreef, enorm groot te kunnen zijn.
Gelukkig hebben we hier een erg mooie presentatie van de meteorologische gegevens
voor de kleine luchtvaart en speciaal ook voor de zweefvliegerij. Je moet je wel eerst voor die meteo site aanmelden
(in mijn geval zes(!) keer), maar dan heb je ook wat.
Thermieksterkten, wind, wolkenbasis, kans op CB's, etc. worden in overzichtelijke kleuren voor de gehele dag in kaartjes,
met een tussenruimte van 3 uur, overzichtelijk gepresenteerd. Dat alles is ook nog kostenloos!
's Morgens was ik al druk met het plannen in de weer geweest want ook vandaag zijn er volgens de kaartjes flinke verschillen.
Zo is er noord van Gariepdam niet meer dan 2,5 meter stijgen te verwachten, maar in het oosten, oostelijk van Douglas, tussen de 5,5 en 7 meter!
Daar liggen dus de beste kansen. Op de meteokaartjes liggen Gariep en Douglas dicht bij elkaar, maar de afstand is toch 230 km.
Nu wil ik nog steeds die 200 retour boven de 157 kmh vliegen, dus de planning kwam er als volgt uit te zien:
230km naar Douglas.
100km naar Niekers.
100km terug naar Douglas
230km terug naar Gariepdam.
660km totaal.
Om 12 uur locaal wilde ik starten om, om rond 2 uur aan de 200km opdracht te kunnen beginnen. Even nog de opdracht in de
PDA, water vullen, en kist naar de baan slepen.... oops, het eerste ging al mis. PDA kan de logger(GPS) niet vinden.
Hoe kan dat nu weer, eergisteren was er niks aan de hand. Dekplaat van het instrumentenpaneel verwijderd,
waarna bleek dat de logger geen stroom had. Stekker er uit getrokken en er weer ingestoken en.... alles weer in orde.
Wel 20 minuten gezocht, dus die 12 uur start werd ook 20 minuten later.
Het sleepvliegtuig waar Martin mee aan kwam zetten was vandaag de motorzwever.
Klaar voor de start...... er gebeurt niks. JR, heb jij soms de rem er op? Jaha. Wil je die dan los laten want ik heb vol gas
maar we staan nog steeds stil...... Tja,
die rem houd ik er altijd op totdat ik voel dat de motorkist gas geeft.
Niks van gemerkt dit keer.. Arme motorzwever, maar we zijn nu dan toch onderweg.
De reis naar het afvliegpunt Douglas verliep voorspoedig. 25 kmh wind tegen, gemiddelde snelheid 112kmh. Niet al te snel dus,
maar daar was het weer ook niet naar. Vooral het feit dat nogal wat afstand tussen de
bellen zat en er sprake was van grote blauwe gaten die niet of nauwelijks thermiek bleken te bevatten was de oorzaak.
Bij Douglas zelf moest ik even zoeken, voordat ik onder de daar aanwezige uitspreiding een bel gevonden
had, die mij naar een redelijke starthoogte bracht. Ondertussen was het kwart voor drie. De kaartjes leken goed
te kloppen want oost van Douglas zag het er prima uit. Helaas ging het na de start al direct met 5m/sec naar beneden
en het lukte mij niet een beter pad te vinden. Wel kreeg ik telkens op het eerste been 5m/sec stijgen, maar tijdens het
steken bleef het even snel naar beneden gaan. Dat werkt natuurlijk niet en het gevolg was een snelheid van 130 kmh op
het eerste been (152kmh zonder wind). Geen beste uitgangspositie, maar ook niet hopeloos. Na het keerpunt had ik wel 22kmh rugwind en als
de condities iets verbeterden en met wat meer geluk een beter pad te vinden was dan is die snelheid van 158
kmh nog wel te halen. Het pakte anders uit.
Er bleef veel dalen tussen de bellen en ze bleven ver uit elkaar. Bovendien finishte ik ook nog 500 meter te hoog
omdat ik bang was door sterk dalen de minimum aankomsthoogte niet te halen. Maakte alles niets uit want die honderd
seconden die nodig waren om die hoogte bij elkaar te thermieken hadden ook niet veel meer aan de snelheid veranderd.
Uiteindelijk een snelheid van 148 kmh over de totale afstand. 10 kmh te langzaam.
Kalmpjes met de wind in de rug met 150 kmh naar huis gevlogen, waar bleek dat iemand met een ventus 1 op de
OLC toch nog een dikke duizend km bij elkaar had weten te krabbelen. Met vroeg starten, heel veel zitvlees, en
thermiek tot sunset, lukt dat hier wel een keer of tien per maand. Mischien doet zich ook nog een keer een wat homogenere dag voor
met goede stijgwaarden. Dan ga ik een 1250 proberen (uiteraard wel gedeclareerd).
Morgen is dat volgens de meteo niet het geval. Maximale stijgwaarden van 1,5 m/sec onder uitgebreide afscherming wordt er verwacht.
De organisator van het containertransport, Gert Kalis, is op zoek naar een veldje in Zuid-Afrika dat wat beter ligt ten aanzien
van de weersgesteldheid dan Gariepdam. Vorig seizoen was het weer hier bar en boos, terwijl in het noorden en in Namibie mooie
condities heersten. Er was op Gariep toch niets te doen, dus besloot men in het noorden een beetje rond te toeren.
In de buurt van de grens van Botswana vond Gert een veldje (nouja, veldJE, wel een verharde baan van 2500m) genaamd Kuruman. Om
de mogelijkheden daar nader te onderzoeken hebben Gert en nog enkele andere Duitsers besloten morgen daar naartoe te vliegen
en daar 2 weken te blijven (voor de kerst weer terug). Tot grote ontzetting van de dames hier aan het thuisfront, bleek Gert,
vandaag tijdens een lokaal vluchtje over de radio met een collega tot de conclusie gekomen te zijn dat
, gezien het voorspelde weer, het beter was om maar direct
vandaag daarheen te vliegen. Zo gezegd zo gedaan. De heren belden 's avonds om zes uur op en vertelden hun stom verbaasde vrouwen dat ze op
Kuruman geland waren. De organisatorische puinhoop laat zich raden . Morgen komen ze met een motorkist terug naar Gariepdam om
bagage en een tweede auto met een geritselde aanhanger op te halen. Of ze vanacht in de kist slapen vertelt het verhaal niet.
Ik ben wel benieuwd hoe ze het nieuwe veld de komende twee weken bevalt. Wellicht gaat de container volgend jaar naar Kuruman!
Hier is de IGC-file van bovengenoemde vlucht te vinden.
4 december 2011
De kaartjes van de Zuid-Afrikaanse meteorologische dienst blinken uit door duidelijkheid. Dit kaartje is de voorspelling van 11 uur 's morgens, maar er worden er een stuk of vier per dag voor verschillende tijden gemaakt.
Dit is het zelfde kaartje als het bovenstaande, alleen nu voor twee uur lokale tijd.
Dit kaartje is een voorspelling van de wolenbasis. Het principe van de weergave is gelijk aan de twee bovenstaande foto's.
Voorbeeld van een wind kaartje voor FL 060. Alle kaartjes voorspellen met een tussenruimte van drie uren de windsterkte en richting op een flink aantal verschillende hoogten.
Ook deze informatie is erg handig. In één oogopslag kan de wolkenbasis, windsterkte, temperatuur en thermieksterkte voor een bepaalde lokatie worden afgelezen, over de gehele dag! Het aantal lokaties waarvan dagelijks een dergelijk kaartje gemaakt wordt bedraagt ongeveer 150punten!
Het declaratieformulier van de hier besproken vlucht.