Tien januari. De meteo voorspelt nog heviger onweersbuien dan gisteren. Mijn uitgeschreven declaratie is een 700 km retour. Niemand gelooft daar echter in en ik ook niet. Dus op het laatste moment een korte vlucht uitgekozen, om voor alle onweersbuien te kunnen landen. Het wordt weer de 200 km retour die ik begin deze vakantie op 137 kmh had gezet. Als ik sneller vlieg dan 157 kmh dan zou dat drie nieuwe records betekenen, nl. open, 18 meter en 15 meter klasse. De truck is te wachten tot de opbouw begint, dan snel te starten om te finishen voor het echte buien zijn, en de hele omgeving van thermiek leeggezogen wordt. Toen de eerste cumuls verschenen, heb ik me snel op laten slepen. en daarna was het wachten geblazen op de dingen die komen zouden. Het werd lang wachten, want er gebeurde niets. De cumlus vulden de hemel en in de verste verte was er geen overontwikkeling te bekennen. Ten einde raad ben ik maar (laat) afgevlogen en het lukte het rondje met 142 kmh te vliegen. Een nieuw record in de 15 meter klasse op de 200 km retour Ik had echter een beetje de pest in dat ik zo door de meteorologen en kenners op het verkeerde been gezet was. Verder heb ik besloten die tweehonderd nooit meer naar Duikerfontein te vliegen. De eerste 50 km gaan telkens voorbeeldig en de tweede helft is er amper thermiek. Gewoon verkeerde opdracht dus. Voor de landing riep ik Gariepdam op en kreeg antwoord van Rob Looisen, die de 2T (Duo-discus XT)in elkaar heeft gezet en hier 5 dagen gaat vliegen.
De volgende dag was ik nog steeds een beetje confuus van het feit dat ik de verkeerde opdracht had gevlogen en was nu vast besloten mij niet meer van mijn voornemen af te laten brengen en een 700 retour te gaan vliegen. De wind was helaas weer eens 90 graden cross en dusdanig strek, dat verschillende mensen demonstreerden dat ze scheefhangend tegen de wind konden leunen. Martin vond slepen te riskant en we moesten wachten op een weersverbetering. Samen met Rob Looisen stonden we de wind als het ware meer in de baan te praten. Of het daar aan lag is niet bewezen, maar de wind draaide inderdaad meer in de baanrichting, zodat er voor mijn 700 km gestart kon worden. In de open klasse staat die vlucht op 129 en in 15 meter en 18 meter klasse op 121 kmh. Dat moet alijd wel lukken als het weer een beetje meewerkt. Er werd een vlucht gedeclareerd naar het west noordwesten, waar de kans op onweer 0% was. Na de takeof moest er lang gewacht worden op de vroeg voorspelde cumulus. Wat intussen wel opviel was dat de bovenwind rond de 50 tot 60 kmh was. Slecht voor het moreel en nog slechter voor de snelheid. Om 13.15, toen de eerste 20 km van track van wolken verzekerd was, afgevlogen. De wolkjes leefden erg kort zagen er verfomfaaid uit en meer dan twee meter was er niet onder te vinden. Pas toen ik van 2500 m op 900 was aangeland vond ik een betere bel. Wel vreselijk turbulent, niet rond te krijgen en bij de basis was ook niet te komen, Het was erg onplezierig vliegen, De lokatie van de thermiek leek ook niets met die van de wolken te maken te hebben. Ik begon aan afbreken te denken, want ik haalde slechts 100 kmh tegen de wind in. Nu breek ik eigenlijk nooit snel af, maar de plotselinge ontwikkeling van niet voorspelde buien, die ook nog eens netjes de weg versperden trok me over de streep. De tweehonderd en tien kilometer die ik van Gariepdam af was werd met een record tempo, terug, afgelegd. zo snel zelfs dat dat die lage snelheid op het eerste been volledig goed gemaakt zou hebben..... Die gedachte was echter niet reeel, want anderhalf uur later had ik natuurlijk, op de terugweg, hele andere condities aangetroffen. Savonds Hoorde ik mensen praten over hoe mooi het er uitzag en hoe slecht het eigenlijk was...
Vrijdag de dertiende moeten we terug naar Nederland. De twaalfde hadden we gepland om de kist te demonteren, te pakken, af te rekenen, etc. Het weer zag er echter te aanlokkelijk uit. Eigenlijk geschikt voor een lange vlucht, maar er zijn grenzen. De compromis werd een 300 km retour. In de 15 meterklasse staat die op slechts 112 kmh, in de 18 meter klasse op 148 en de open klasse op 152 kmh. 's Morgens alles zo veel mogelijk ingepakt en pas rond half één gestart. Mijn startlijn lag 50 km verder in de buurt van Colesberg. Onderweg daarheen kon tervreden worden vastgesteld dat de bovenwind sinds gisteren tot 35 kmh was afgenomen. Omdat het er op track nog niet goed uit zag, en verschillende wolken meer dan 5 meter dalen gaven, uiteindelijk om kwart over één gestart. De start was ronduit slecht en in 10 kilometer was ik bijna 1000 meter lager, Opnieuw starten was een optie maar dan zou het te laat worden. Tanden op elkaar en het beste er van maken dat er van te maken is. De eerste tegenslag was amper voorbij toen er een meevaller zich voordeed. Practisch zonder te draaien, maar door het pad te volgen dat er het beste uitzag zag ik kans de hoogte weer grotendeels terug te winnen. Halverwege het eerste been bleek dat ik ondanks een tegenwind van 30 tot 40 kmh toch 145 kmh vloog. Als ik dat zou kunnen volhouden zou die snelheid gedurende de terugvlucht , met de wind mee, de totale snelheid op rond de 160 kmh kunnen brengen. Heel spannend! Tijdens zo'n korte opdracht kan er echter van alles misgaan en veel tijd om nog iets te herstellen heb je niet. De laatste 25 km voor het keerpunt ging het moeizamer. De wolken stonden verder uit elkaar en een goed pad werd moeilijker te vinden. Bovendien valt er weinig meer te vinden als je in de buurt van het keerpunt komt, want daar moet je nu eenmaal wel naar toe. Of het nu in een stijg of daalwindgebied ligt, dat maakt niet uit! Dit keer hadden we dan eindelijk eens geluk. Recht boven het keerpunt hing een prachtige wolk met mooie vertikale opbouw en een zwarte vlakke onderkant. Zeven kilometer voor het keerpunt kreeg ik 5 m/sec stijgen, maar die bel kon ik beter op de terugweg pakken als ik wind mee had. Dus op naar het keerpunt!. Onder die prachtige wolk zat helaas aanslag dalen en na het ronden besloot ik om een kilometer naast de "heen track" te gaan vliegen in de hoop het daalgebied te missen en de 5 meterbel te pakken. Beide plannen faalden miserabel. Het bleef aanslag dalen en die bel kon ik zo snel niet meer vinden. Een echte ramp op een vlucht als deze. Dat kost onherroepelijk snelheid. Je belandt meer dan 2000 meter onder de wolkenbasis, waardoor de bellen lastig te vinden worden. Het terugwinnen van de hoogte gaat dan moeizaam en je moet nog uitkijken ook, dat je er niet onderuitzakt. Gelukkig vond ik op rond de 1000 meter nog een bel, maar die was gemiddeld 3.5 m/sec. Hoogte gewonnen tot 2500 meter en op zoek gegaan naar een betere bel die inderdaad 3 km verderop werd verschalkt. Met 6 m/sec ging het weer naar een respectabele hoogte, maar het kwaad was reeds geschied. Het restant van het laatste been ging weliswaar met meer dan 180 kmh, maar ik rekende uit dat de totale snelheid "slechts" 150 was. Na het uitlezen van de logger kwam er nog één km bij omdat de track 301 km was en ik de stopwatch iets te vroeg had ingedrukt. Slechte start, misschien niet optimaal gevlogen bij het keerpunt, dat hakt er in als het om een tijdsverschil van maar 2 minuten gaat. Toch moet ik tevreden zijn, want 151 kmh met een 15 meter kistje, heb ik niemand in mijn omgeving of kennissenkring zien doen. Het werd een nieuw Nederlands snelheidsrecord op de 300 km retour van 151 kmh voor de 18 en 15 meter-klasse. Voor de open klasse kwam ik net 2 kmh te kort.
Het werd gelukkig een seizoen met weer wat je in Zuid-Afrika mag verwachten. Een echte topdag zat er niet bij, maar, na december, wel een paar dagen met goed weer waar duidelijk iets uit te halen was. Veertien maal lukte het me dit seizoen een record te breken.
400 km driehoek 130 kmh.
700 km driehoek 136 kmh.
900 km driehoek 131 kmh.
200 km retour 137 kmh.
200 km retour 142 kmh.
300 km retour 151 kmh
600 km driehoek 152 kmh.
700 km driehoek 122 kmh.
700 km driehoek 136 kmh.
900 km driehoek 131 kmh.
300 km retour 151 kmh
800 km retour 130 kmh.
600 km driehoek 152 kmh.
700 km driehoek 136 kmh
900 km driehoek 133 kmh.
400 km retour 151 kmh.
700 km retour 129 kmh.
800 km retour 118 kmh.
900 km retour 103 kmh.
800 km retour 133 kmh.
Hans en Lodewijk hadden echt veel pech met het weer dit jaar. In hun periode van twee weken viel er weinig eer te behalen.
Max Leenders is vandaag echter weer in Gariepdam aangekomenen en liet weten wat aan de records te gaan "sleutelen".
We wachten in spanning af. Jammer dat het vliegen van records bij de KNVvL geen aandacht krijgt.
Afgezien van een melding over Max blijft het daar muisstil, terwijl iemand bij het behalen van z'n B-brevet zelfs in de Thermiek wordt gememoreerd.
Het zal wel iets met politiek te maken hebben.
Rest nog te vermelden dat Rob Looisen de 12e een 1000 km OLC vloog met 114 kmh. Hij had het samen met zijn maat
niet makkelijk gevonden zo vertelde hij later.
Beste mensen, dit was het weer voor het Afrika-seizoen betreft. Bij leven en welzijn volgend seizoen meer.
NB klik hier voor het seizoen 2012-2013
14 januari 2012
De , door Philipe gerepareerde propellor, wordt met vereende krachten weer gemonteerd. Dat valt niet altijd mee zonder specifiek gereedschap. Het vastknellen van een busje om een staalkabel gaat ook met een betonschaar, mits je vaste hand hebt. zo niet dan gaat het "klik", en kan je weer overnieuw beginnen.
De wind die de 11e januari dwars op de baan stond, deed grote stofwolken opwaaien in de buurt van het stuwmeer. Starten was onder deze omstandigheden niet mogelijk.
Scott Sinclair, de sleepvlkieger maakt van de gedwongen rust gebruik om te relaxen op het terras. Het mocht dan wel hard waaien, maar de temperatuur blijft hoog. De volgende dag zou de thermometer op het terras van het vliegveld zelfs een temperatuur van meer dan 47 graden celcius aangeven en die thermometer hangt (uiteraard) in de schaduw!.
Martin, de chef, overlegt met Justin (zittend) over operationele zaken. Justin is Martins rechter hand op Gariepdam. Hij zorgt normaliter voor het startbedrijf. Ik heb me laten vertellen dat Justin in Afghanistan gediend heeft. Hij zou bommen van de taliban hebben gedemonteerd en daarbij de naarste dingen hebben beleefd...
Rob was er als de kippen bij om te starten toen de wind meer in de baanrichting draaide. De 2T startte zelfs voor de ECC!! Nog snel even zonder zuinigheid wat zonnebrandcreme aanbrengen. Gelukkig waren de windvlagen vol zand nu ook niet meer present.
2T start met harde crosswind van rechts. Enkele seconden later was alles weer helemaal onder controlle.
Rob Looisen zwaait naar de camera tijdens de landing te Garierpdam. Op de achtergrond één van de talrijke onweersbuien die rond het veld hangen.
De vliegtuigen staan netjes naast de baan in de volgorde van start. Wie het eerst komt die het eerst maalt. Positie nummer één wordt steevast ingenomen door de ECC van Adam Czeladzki
Adam Czeladzki (Polen) 45 jaar oud, was slachtoffer van een crash, botsing, tijdens de Nationale kampioenschasppen van Polen in 2009. Hij vloog destijds met zijn eigen LS8. Adam is ook in het bezit van een PPL. Hij vliegt internationale zweefvliegwedstrijden met deze Discus 2 CT 18 meter, de ECC. deze kist heeft een aangepaste rudder bediening, omdat Adam sinds zijn ongeluk vanaf zijn middel verlamd is geraakt. Hij heeft 2200 zweefvlieguren waarvan 150 na zijn ongeval. Steevast staat hij iedere morgen op Gariepdam als eerste in de rij en komt meetal ook als één van de laatsten binnen.
Het zit er weer op. De JR landt voor de laatste maal dit seizoen op Gariepdam. Deze laatste vlucht leverde twee records op, op de driehonderd kilometer retour. (151 kmh, 18 meterklasse en 15 meter klasse).