Vandaag, 20 december, evenals gisteren onweer. Dat gaat echter anders dan anders. Normaal ontstaan cumulus wolken die uitgroeien tot CB's.
Daar is nog wel iets mee aan te vangen. Een korte opdracht terwijl de buien nog in het ontwikkelingsstadium zijn kan leuke
snelheden opleveren. Hier gaat het de laatste dagen zo. In Gariepdam is de hemel onbewolkt, maar aan de kim is het zwerk
reeds volledig zwart. Dat laatste breidt zich dan in rap tempo uit naar onze locatie zodat het noodweer losbarst zonder ooit
een cumul getoond te hebben. Tijd om even uit te rusten en te worden bijgepraat
over de gebeurtenissen op het vliegveld. Gisteren, zo vertelde mij een Franse zweefvlieger starte een Nimbus achter de Cessna toen
op ongeveer 50 meter de sleepkabel brak. De onfortuinlijke zweefvlieger had de kist in een bocht gegooid en slaagde er in, zonder
met een tip de grond te raken, met rugwind de landingsbaan te halen waarvan hij zojuist was opgestegen. Dat verklaarde waarom ik
vanmorgen de sleepvlieger druk doende zag een verfrommeld touwtje te splitsen. Dat was dus de SLEEPKABEL!
Toch morgen eens informeren of er hier geen nieuwe te koop is.
Voor Hans en Lodewijk zit het seizoen er weer op in Zuid-Afrika. Jammer dat ze niet wat meer tijd hebben, want de UFO gaat in
de mottenballen tot Max Leenders weer komt in januari. Dit vertelde Hans mij vandaag. Hun laatste vliegdag werd dus een
schoonmaakdag. Gelukkig hebben ze de laatste dag dat ze gevlogen hebben een mooi 800km retourrecord gevestigd in de open klasse!
Max Leenders, die de gebeurtenissen op Gariepdam via deze site op de voet volgt, stuurde mij een Email waarin hij mij attendeerde
op een vergissing. In de vorige pagina vertelde ik dat ik de 800km retour van Max had gecopieerd. Dat was niet zo. Het ging om een
700 retour van Max waar ik nog wat afstand aan toegevoegd had om op 800 km te komen. Het (door Hans Lodewijk en mij)
ondertussen verbeterde record, was door Max naar het Oosten toe gevlogen. Hij voegde de IGC-file bij en ik kan iedereen aanraden
dat te bekijken. Het ging om een vlucht die gedeeltelijk boven de 5000 meter MSL werd uitgevoerd over een zeer hoog bergachtig gebied.
Max verhaalde dat er niet veel vliegers waren die daar heen geweest waren, laat staan het durfden te declareren.
Daar was inderdaad wat moed voor nodig. Zie IGC-file Max Leenders.
Dit zegt Max er zelf van:
Bij onze 800 retour hebben we inderdaad laag tussen de bergen gezeten. Zoals je ziet op onderstaande foto was daar een prachtig veldje
(Thaba-Tseka), alhoewel we daar niet hadden willen landen. Lesotho is niet handig met mensen die zonder papieren zomaar
binnen komen vallen, ben blij dat we de escape op de motor door het dal niet hebben moeten uitproberen.
Als dan de aandrijfriem breekt heb je echt een probleem.
Vandaag 21 december, Heb ik mij de lucht in laten lokken. De voorspelling was fantastisch. Om twee uur smiddags zou het gemiddeld stijgen
meer dan 5.5m/sec zijn en alleen oost en zuid van Gariepdam zou er mogelijk onweer komen. Juist omdat ik dacht dat
dat onweer wel weer eens uitgebreider zou kunnen zijn dan de meteo aangaf, heb ik in het goede weersgebied een 300 retour gedeclareerd.
Dat moet dan in ongeveer twee uur gevlogen worden, zodat het mogelijk zou zijn voor het losbarsten van de bliksem de opdracht te voltooien.
Voor twaalf uur begon er cumulus te ontstaan. Direct na de start 3m/sec stijgen naar 1800 meter. Het werd echter niet beter maar slechter.
Bij het afvliegpunt "Gary Players", was nauwelijks thermiek te vinden. Afwachten maar tot het beter wordt....
Uit verveling een klein stukje op track gegaan,
maar daar was niet meer dan 1,5m/sec te vinden. Terug dan maar weer en wachten tot twee uur. Bij het afvliegpunt werd het niet beter.
Uiteindelijk heb ik besloten af te vliegen. Het werd een ramp. Midden in het gebied dat de meteo met 6 meter bellen had beschoren
bleek het nauwelijks mogelijk om boven te blijven. Laag, op 500 meter (boven Gariep) moest ik op een metertje stijgen in een verzengende hitte
weer omhoog krabbelen. Dan gaat de aardigheid er snel af. De wolken zagen er uit als langharige katten die een paar minuten aan
de hoogspanning gehangen hadden. Niet echt wat je graag ziet als zweefvlieger. Na 50 km afgebroken en terug gevlogen naar Gariepdam.
Wat wel klopte van het weerbericht, was dat er in de buurt van Gariep onweer zou ontstaan. Toen ik bij het veld kwam zag alles er al weer donker uit.
Geland, vliegtuig in de was gezet en in de hoezen gestoken en naar huis om dit stukje te schrijven. En, daar zitten we dan achter de computer
onder een felle regenboog, terwijl de zon schijnt, de regen met bakken uit de hemel komt en de bliksem
met krakende, oorverdovende donderslagen rondom
ons inslaat. Een prachtig schouwspel hoor, daar niet van, maar we hebben het nu wel weer even gezien.
Rest mij nog te zeggen dat Hans en Lodewijk vanmorgen op het vliegveld nog even afscheid kwamen nemen.
We hebben ze met spijt in het hart uitgezwaaid.
21 december 2011
Scott Sindair, de sympathieke jonge sleepvlieger die ons iedere vliegdag in de lucht helpt, splitst, zittend op het terras, de gisteren gebroken sleepkabel. De man die op de grond zit is "opa" een 78 jarige helper die, alsof hij twintig jaar oud is, met kisten, trekstangen en taildolly's loopt te zeulen.
Wat te doen? Misschien na de buien nog vliegen? Vandaag was de laatste mogelijke vliegdag voor Hans en lodewijk. Beetje zuur als je de laatste twee dagen van de vakantie niet meer kunt vliegen. Dan gaat het uit als een nachtkaars. Helaas was dit het geval, met dit weer was geen eer te behalen
De lucht werd dusdanig zwart dat enkele vliegers een eindje het veld in liepen om het beter te kunnen zien. Onweer blijft in Afrika een verschijnsel dat gelijksoortig Europees weer doet verbleken
Deze foto stuurde Max Leenders mij van het gebergte, waar hij zijn 800km retour in vloog....
Voor het losbarsten van het Afrikaanse natuurgeweld wordt het sleepvliegtuig snel naar de hangaar geduwd
Sommige piloten hebben de beschikking over zoiets luxe als een aanhanger. Deze hoopt nog net voor de bui te kunnen demonteren