17 december. Gisteren gaf de meteo een interressant windpatroon waardoor het mogelijk leek te zijn
om een driehoek te plannen met vrijwel uitsluitend meewind. Van morgen had de meteo zijn voorspelling
aangepast. De wind was niet veranderd, maar de thermiek op het traject wel. Bij Douglas overontwikkeling
en grote thermiekloze gebieden. Jammer, maar in het zuiden bij Gariepdam is het kastelenweer.
Acht meter stijgen, geen buien en een niet al te harde wind. Er wordt een 300 km driehoek naar het zuiden gepland
en gemikt op een starttijd van halftwee. Wachtend op het terras, maken we nog net de lichte opwinding mee die het
gevolg is van Holger Lentschig die tijdens de zelfstart de baan uitschiet.
Om tien voor één hang ik achter het sleepvliegtuig en na ontkoppelen gaat het met 4 m/s naar 3000 m,
GND. Het ziet er prachtig uit. In het zuiden ontwikkelen zich echter enkele buitjes en die waren niet in de
meteokaartjes, laat staan de flitsen en knallen die men meestal als onweer omschrijft.
Mijn opdracht ligt in het zuiden en aangekomen bij mijn startlijn bij Gary Players, blijkt
net na de startlijn een bui mijn eerste been te blokkeren. Verder is het opdrachtgebied vrij van buien dus ik
besluit maar even te wachten en eerst iets anders te gaan doen. Er staat een wolkenstraatje naar het noordwesten.
Omdat ik nog steeds wil proberen het record op de 100 km retour te verbeteren en deze straatjes zich vaak op de
zelfde plek herhalen, vlieg ik het straatje , dat inderdaad 50 km lang blijkt te zijn, heen en weer. Snelheid
190 km/u. Dat zou, als het gedeclareerd geweest was een nieuw record geweest zijn en dat terwijl de terugweg
door veranderde omstandigheden niet gunstig was. Terug naar Gary Players om te kijken of de bui al opgehoepeld is.
Het ziet er iets beter uit maar verre van ideaal. Nu of nooit. Ik start en krijg continue 5 meter dalen.
Op 300 meter komt de redding met 0,2 m/s stijgen dat langzaam aantrekt naar 5 m/sec.
Veel te veel tijdverprutst natuurlijk en ik overweeg opnieuw te starten.
Terug naar de startlijn, rechtuitvliegend, alleen maar stijgen. Tja, dat heb je met buiig weer en
dan moet je geluk hebben. De bui ligt nu over de startlijn en dat is het ergste niet.
Mijn eerste been is nu volledig door buien geblokkeerd. Jammer, want de rest van het opdrachtgebied is
vrij en ziet er betoverend uit. Er kan dus nog makkelijk een paarhonderd kilometer rond gevlogen worden, maar dan heb ik
niks te doen en verveel me al gauw. Terug naar het veld van Gariepdam dus.
Bij de dam blijkt de bush over een lengte van naar schatting 2 km in brand te staan. Na de landing kunnen we nog net voor
de oprukkende buien het vliegtuig droog in zijn hoezen stoppen en netjes vastbinden. Het was een nuttige leuke vlucht
waar van alles in zat. Buien, wolkenstraten, extreem stijgen en dalen, uitgraven, crosswindlanding, etc..
18 december. Bovenwind 60 km/u en kleine gebieden met redelijk stijgen. Morgen de negentiende gaat de bovenwind naar
100 km/u. Het ziet er naar uit dat er weinig eer te behalen is en daarom ga ik maar weer wat tape aanbrengen
dat tijdens het vliegen van het stabilo gescheurd is. Het wordt dus wachten op de volgende goed weer periode.
18 december 2018
Holger maakt zijn Ventus klaar voor de komende vlucht
Telefoto. Opwinding op het terras. Holger is tijdens de start van baan 28 de baan uit geschoten. Hij verklaarde dat zijn motor haperde en op het moment dat hij de start afbrak, door een juist op dat moment ontstane dustdevil uit de baan gedrukt werd. Gelukkig is alles goed afgelopen, zonder schade.
Holger houdt het voor vandaag voor gezien. Hij gaat eerst de oorzaak van de haperende motor opsporen. Als zoiets aan het einde van de baan in plaats van aan het begin gebeurt, dan is het leed niet te overzien.
Er is weer op verschillende plaatsen brand geweest. De zwarte gedeelten op de heuvels op de achtergrond zijn de stille getuigen. Gelukkig is de begroeiing na de laatste grote brand van enkele jaren geleden nog niet echt hersteld, zodat de branden tot kleine zones beperkt blijven