26 januari: Ook de laatste vliegtuigen zijn nu uit elkaar gehaald en worden in de container gepakt.
Lof voor Manfred Scholtz, die er voor zorgt dat dit allemaal goed is voorbereid en netjes zonder schade gebeurt.
Hoewel was verteld dat de andere twee containers de 20e januari al zouden worden opgehaald, blijkt dat nog altijd niet te
zijn gebeurd. Ook de ground crew, die de 24 zou vertrekken is er nog steeds en dat betekende dat ik niets hoefde te doen.
Het uit elkaar halen van de kist was in een vloek en een zucht gebeurd. De grondorganisatie, die in het verleden al niet slecht was,
was dit jaar perfect. Op het moment dat ik op de meest onmogelijke tijden op de baan stond, was altijd het sleepvliegtuig
binnen een minuut ter plaatse.
Jammer dat dit volledig werd overschaduwd door het feit dat ik 19 dagen niet kon vliegen omdat er helemaal geen sleepvliegtuig was.
Daar kon natuurlijk de ground crew niets aan doen. Astrid Rohberg en Gunter von Versbach zeiden er alles aan gedaan te hebben
om nog aan een sleepvliegtuig te komen, maar helaas te vergeefs. Ik hoorde dat ze zelfs een dag telaat op het vliegveld van
Johannesburg aankwamen en daardoor hun terugvlucht naar Europa misten. Dat kost net zoveel als een hele reis, want enkeltjes zijn
soms nog duurder dan een retour.. Als het eenmaal tegenzit....
Het ongeval met de JS1, waarbij Peter Reading om het leven kwam, heeft de stemming hier begrijpelijkerwijs zeer gedrukt.
Alles maakt indruk, zo ook de lange doos in de container waar een gedeelte van de overblijfselen van het vliegtuig mee
terug moeten. Douanevoorschrift. Zo niet, dan kost het 30.000,- Euro. De andere helft ligt nog onderaan de berg op de plaats des onheils.
Het bergen van de wrakstukken is lastig omdat er geen weg in de buurt ligt. Je moet dwars door het boeren land.
Steve, die ons bij aankomst te Gariepdam over het
ongeval vertelde, heeft Peter zijn vrouw opgevangen en met haar alle handelingen verricht en alle instanties geinformeerd
die bij zo'n calamiteit in de picture komen. De details waren schokkend en meer dan gruwelijk. Steve is daarna direct naar huis afgereisd.
Zweefvliegen is niet ongevaarlijk. Dat zullen we onder ogen moeten zien.
We zijn hier nog enkele dagen en hebben nog wat zakelijke besprekingen en wellicht beleven we nog iets
26 januari 2019 12:41 uur
Verdriet en tegenslag alom dit seizoen. We worden telkens weer met de neus op de feiten gedrukt. De lange doos in de container is bestemd om de wrakstukken van de neergestorte ZS-GBK te vervoeren.
De JR bleek nog wat vocht over te hebben dat benut werd om de gemoedstoestand weer te geven over het einde van het seizoen. De tranen biggelden over de vleugels.
Wat ik als zweefvlieger al niet meesjouw. Je moet wel, want de kleinste dingen zijn in Afrika vaak niet te koop. Een gedeelte in de ijzeren kist en een ander gedeelte in de cockpit. Opa's hond voelt feilloos aan dat we vertrekken en dat bevalt het dier niet. Hij wil er bij blijven en iedereen bij elkaar houden. Het liefst gaat hij geruisloos achter de hakken van je schoenen liggen, om dan beledigd op te kijken en een drama te trappen op het moment dat je bij een stap achteruit je nek over hem breekt.. Brigitte heeft nog een hele leverworst voor hem geregeld voor bij het afscheid.