Unfortunately, no tow plane

30 december: Erg goed weer ten westen van de Aar. Er moet dus een opdracht gepland worden die ongeveer tweehonderd kilometer pal west van Gariepdam ligt. Zo begon mijn verhaal gisteren en het zelfde geldt voor vandaag. Dus, weer een opdracht gepland, weer vroeg naar het vliegveld en er is nog steeds geen sleepvliegtuig. Het argument van de leiding is dat het vandaag zondag is, en dan werken de techneuten niet. die zondag konden ze gisteren natuurlijk nog niet aan zien komen, Voor mij is het jammer, maar ik ben hier ongeveer drie maanden. Die mensen die hier maar een week zijn en net op een paar goede dagen niet kunnen vliegen, zijn duidelijk meer ontstemd. De belofte is net als gisteren: "morgen istie klaar". Hopelijk is in die belofte verwerkt dat het morgen oudejaarsdag is....

Twee sleepvliegtuigen

31 december: goed weer ten westen van De Aar, zij het wat minder dan gisteren. Ik plan een 300 km FAI driehoek west van De Aar. Voor we naar het veld vertrekken komt een Duitser vertellen dat een groepje vliegers in Bloemfontein een alternatieve sleepkist besteld heeft. Het heen en weer vliegen tussen Bloemfontein en Gariepdam kost 600 Euro. De vraag is of ik daar gebruik van wil maken en 100 Euro wil meebetalen. Als het nou een 1000 km dag was geweest valt het te overwegen, maar vandaag?? Niet dus. We hopen op een spoedig herstel van het hier vast aanwezige vliegtuig. Op het veld aangekomen blijken daar twee techneuten mee bezig te zijn. Mijn vraag naar de geschatte tijd waarop de kist klaar is, wordt beantwoord met "drie kwartier". Geen vuiltje aan de lucht dus. Resultaat: Twee sleepvliegtuigen die om beurten iedereen in een half uurtje in de lucht hielpen.
Om tien over elf ben ik onderweg naar het 150 km west van Gariep liggende De Aar. Basis is 1300 meter en het is erg turbulent. Thermieksterkte is ongeveer 2m/sec en bij De Aar aangekomen is er nog geen verandering. Mijn optimale starttijd ligt rond halfdrie en als het goed is moet ik er 1 uur en 50 minuten over vliegen. Het is pas kwart over één, veel te vroeg dus. Om wat te doen te hebben, vlieg ik maar 40 km naar het noorden. Eenmaal terug bij De Aar is het twee uur. De basis is inmiddels naar 2000 meter opgetrokken, maar dat is niet hoog en de thermiek is nog altijd te zwak. Nog drie kwartier wachten ligt dan voor de hand, maar dat doe ik helaas niet. Het eerste been gaat daardoor met een snelheid van 120 km/u en dat breekt je nek als je over het hele traject 160 moet vliegen. De eerste goede bel komt pas rond 3 uur, maar nu begint het onder een aantal cumuls te regenen. Het tweede been gaat met 177 km/u en het derde met bijna 150. Resultaat, 144 km/u. De voorspelde onweersbuien komen niet en ik ben netjes op tijd weer terug op het veld voor de oudejaarsmaaltijd bij het garagerestaurant. Te vroeg gestart en de opdracht lag ook niet ver genoeg naar het westen.

Brigitte en ik wensen alle lezers een gezond en voorspoedig 2019.

1 januari 2019