Een verkenningsvlucht

2 januari: Als ik dit schrijf is het al de vijfde, maar door het vele vliegen van de laatste dagen is er een achterstand ontstaan bij deze verslagen. Dat is natuurlijk geen klacht. Enkele dagen geleden viel mij op dat iemand van de OLC-vliegers tijdens een massieve onweerssituatie, in de buurt van Gariepdam zonder hoogte te hebben verloren een traject van 55 km had afgelegd met een snelheid van over de 200 km/u. In het verleden was mij dat stukje zelf ook al eens opgevallen tijdens onweders, maar het is zo lastig om er gebruik van te maken omdat de situatie bij onweer zo onvoorspelbaar is. Vandaag is onweer voorspeld en niet zo'n beetje ook. Niemand gaat vliegen, behalve de JR. Na de start, om halfdrie, bouwen zich overal de CB's indrukwekkend op. Speciaal voor de gelegenheid is er een fototoestel aan boord, wat enkele aardige plaatjes oplevert. Er is helaas een klein minuspuntje aan deze dag. De basis zit op 1000 meter en dat is bij onweer boven de bergen akelig laag. Bij het startpunt aangekomen is het al volledig duidelijk dat vandaag nit DE dag is. Midden in de opdracht koestert zich een CB, zo groot als de halve provincie Utrecht, zich behaaglijk in het zonlicht. Voor de aardigheid vlieg ik er nog naar toe, maar dat was een foutje, want door de lage basis kon ik niet hoog genoeg komen om het thermiekloze stuk op de terugweg te overwinnen. De motor moest er aan te pas komen en met motor aan en min 3m/s op de klok kon ik evenlater de golfjes op het nabijgelegen stuwmeer tellen. Na een belletje van een 1/2m/s gevonden te hebben ging het weer op huis aan. Nu bleek de gewenste, onweer gerelateerde wolkenstraat verder naar het zuiden aan de hemel te staan en er kon mooi geracet worden. Een korte spannende machtig mooie vlucht.

3 januari: Weer overal onweer voorspeld, maar wel met een veel hogere basis dan gisteren. De meteo "ziet" langs het onweersfront en ten zuiden van Douglas een smalle thermiekrijke strook, die tevens voorzien is van cumulus. Ik plan een track in deze strook, maar als ik daar aankom, blijkt die 5 km te ver van het onweersfront te liggen. De track ligt dus net naast de cumulus en daar zit in het algemeen erg veel dalen. Dat blijkt nu ook het geval. Ik probeer het wel en vlieg een snelheid van 168 km/u. Vijf km naar rechts had er natuurlijk een veel hogere snelheid ingezeten. Niet getreurd, eens moet je geluk hebben en dan gaat het boven de 200 km/u. Bijvoorbeeld zoals dit keer naar huis. Langs het onweersfront kon alleen maar rechtuit gevlogen worden.. Het was een vreemde dag. Ik begin op een professionele meteoroloog te lijken. Die kijken niet naar buiten. Toen we naar het veld reden was de bedekkingsgraad 8/8 in alle richtingen, zo ver als je kon kijken. We waren bijna omgedraaid. Iedereen was echter druk met het prepareren van zijn vliegtuig, en, inderdaad, na 12 uur trok het helemaal open. Dat beeld heb ik hier zelden gezien.

4 januari: Geen onweer en in het zuiden een hoge basis. Ik plan weer die 100 km retour, ditmaal ten zuiden van de Aar. Daar zit meer dan 7 meter stijgen zegt de meteo. De geschatte afvliegtijd over de startlijn is 3 uur, maar de thermiek begint erg vroeg en het ziet er mooi uit, dus ik laat me verleiden om rond 12 uur te starten. Het nadeel van deze dag is helaas weer de wind. die blijkt tijdens de vlucht 40 km/u en ook 51 km/u heb ik langs zien komen. Het is reuze turbulent en van de uitslagen van 6 meter blijft gemiddeld 2 meter over. Om een lang verhaal kort te maken, de opdracht ligt net tussen twee cumulusvelden en het keerpunt geeft telkens 5 meter dalen. Telkens , want ik vlieg de opdracht 4 keer. Een keer met 180 km/u maar 100 meter te laag gefinisht. twee keer afgebroken (langs de finishlijn gevlogen) en 1 keer veel te langzaam. In de loop van de dag werd de thermiek ook nog steeds zwakker. De OLC vliegers hadden het beter, omdat de thermiek zo vroeg startte. Vanaf Gariepdam werden meerdere 1000 km vluchten voltooid. Je moest er wel 9 uur voor gaan zitten. Dat wel...

5 januari 2019