14 december, de bovenwind bederft weer de pret. Soms 60 km/u, daar kan je weinig mee beginnen. De enige mogelijkheid is een korte opdracht, heel hoog starten, tegen de wind laag ronden en daarna met rugwind de hoogte terugwinnen die nodig is om niet te laag te finishen. ( bij records mag het hoogteverschil tussen start en finish hoogstens 1000 meter zijn). De geplande opdracht ligt ten noordwesten van Gariepdam en omdat ik de beste starttijd rond de drie uur schat, is er geen haast. Als we om halftwaalf op het veld aankomen, en de waterkraan opendraaien voor het vullen van de waterballast, spuit het water naar alle kanten. De Gardena aansluitnippel van de watermeter is afgebroken. Het vervelendste is dat er geen grip te krijgen is op het deel wat nog in de metergeschroefd zit. Alles geprobeerd, veschillende tangen, zagen veilen en op het laatst zelfs een gasbrander. Uiteindelijk lukt het, zonder het schroefdraad van de meter te vernielen. Toen moest er nog een nieuwe nippel komen. De supermarkt van Greendoors verkocht die gelukkig, zodat na anderhalf uur ploeteren de waterballast getankt kon worden. Om halftwee hing ik dan achter het sleepvliegtuig. Het was vreselijk turbulent, maar de condities vielen nog erg tegen. Ik had uit het meteobericht begrepen dat er makkelijk op 5000 m msl gestart kon worden, maar het ging niet hoger dan 3500 meter. Gewacht tot 14.30 uur en uiteindelijk op 4000 meter msl afgevlogen. De track lag net tussen twee cumulusvelden in en tussen de bellen in het blauw zat exorbitant veel dalen. Snelheid veel te laag. Nog een keer! Nu ligt de track gunstiger, maar bij het keerpunt kom ik laag. Dat was ook gepland maar daarna lukte het niet om goed stijgen te vinden. Ik breek af en probeer voor de derde poging hoogte te winnen boven het vliegveld. Dat lukt in eerste instantie niet en ik zak er bijna onderuit! De laatste poging begint om halfvijf op 3600 meter en nu ligt de track gunstig. Soms 70 km/u tegenwind. Helaas ligt er niet, zoals gehoopt een mooie wolkenstraat en er moet op het eerste been gedraaid worden. De terugweg gaat als het ware vanzelf met zoveel meewind. Ik schat dat het net niet gelukt is. Op het veld, na het uitlezen van de logger blijkt de laatste run met 180,25 km/u gevlogen te zijn. Inderdaad te langzaam want het record is 185 km/u. Tsja, leuk geprobeerd en met wat betere condities lukt het in de toekomst makkelijk met meer dan 200 km/u.
15 december, De meteo voorspelt een smalle lange strook van Gariepdam in noordwestelijke richting
via douglas richting Olifantshoek. Wel 25 knopen wind helaas. Na al die korte opdrachtjes van gisteren
besluit ik bij gebrek aan beter om een 700 km retour te declareren. De olc-vliegers staan al lang en breed op
de baan en omdat ik niet telaat wil starten zetten we de kist er maar achter. Tot mijn verbazing gaan de heren
al om kwart voor elf starten. Om het motorvliegtuig niet te laten wachten ga ik er dan maar om kwart over elf
achteraan. Het wordt helaas een uitputtingsslag. Er hangen 5 kisten boven en naast het veld op ongeveer
500 meter, wat het plafond blijkt te zijn. De Flarm piep zich schor en licht voortdurend op als een kerstboom.
Honderd meter boven de bergtoppen naast baan 15-33, snikheet, in een heftige turbulentie, met een maximaal gewicht blijft
er geintergreerd van het stijgen 0,2 m/sec over. Even aan die JS1 gedacht die op dat plekje kortgeleden neerstortte
en wat extra goed op de snelheid gelet. Om kwart voor twaalf gaat het dan eindelijk naar 2000 meter en om kwartover twaalf
wordt de startlijn gepasseerd. De tegenwind is af en toe 60 km/u. het stijgen 3 tot 4 meter in het blauw,
dat naar wit neigt door de hoeveelheid zand in de lucht. 100 km voor Douglas maakt het beruchte lage gebied zijn reputatie weer
waar. Gewoon geen thermiek. Op 500 meter krijg ik 5 meter.........dalen. Gelukkig op 300 meter een belletje van een metertje.
Bij Douglas is de snelheid 85 km/u. Minstens 30 km/u te weinig. Maar, zoals gebruikelijk, gaat het na Douglas met 6 m/s
naar 4600 meter. Een record zit er natuurlijk niet meer in. het is al laat en ik moet door dat waardeloze stuk ook weer terug.
Weer in Gariepdam, was ik bekaf van het 6 uur lang ploeteren in hoge temperaturen, op lage hoogte,
met vaak minder dan 1 m/sec stijgen.
16 december. Weer veel bovenwind, maar goede thermiek en een hoge basis van 5000 meter msl.
Alleen rond Gariepdam voorspellen ze wolken. Ik start tegen twee uur voor een 100 km retour.
In het totaal drie maal geprobeerd, maar de snelheid bleef bij 172 km/u steken. Het stijgen was
gemiddeld 3,5 tot 4 meter, de wolken stonden meer dan 20 km uit elkaar en er tussen zat 5 m/s dalen.
Morgen geeft de meteo een interessant windpatroon plus goede thermiek. Wel weer blauw.
Als de kaartjes er morgen nog steeds zo uitzien plan ik een wat grotere driehoek.
16 december 2018
De watermeter had een afgebroken koppelstuk
De derde kist, dus achter aan de rij, is de JR. Helaas stonden we niet achteraan genoeg, want na de start was het een geploeter van jewelste om boven te blijven.
Brigitte aait de hond van opa. Het gaat al wat beter met het dier. Een paar weken geleden was het spannend omdat hij misschien een poot zou moeten missen vanwege een ontsteking. De dierenarts is geweest en het lijkt te helpen.
We reden nog maar weer eens een rondje en kwamen bij een punt waarvan we een leuk uitzicht op de stuwdam hadden.
Na ons rondritje langs de dam (zie foto boven) reden we verkeerd en kwamen op een doodlopende weg waar aan het eind een gebouw stond van de watervoorziening. Een groot bord met kleurencodes liet ons weten dat we die codes uit het hoofd moesten leren en dat we daarmee levens konden redden, inclusief dat van ons zelf.