200 driehoek

Als er niet veel anders mogelijk is, dan vliegen we een korte afstand, retours komen als laatste in aanmerking want die worden langs een bergketen nu eenmaal simpel verbeterd. Dus, wat te doen...de 200 driehoek staat nog wat laag dus besluiten we die maar eens aan te pakken. Het weer bij Douglas is veel beter en ik plan de driehoek noord van die stad. Dat betekent eerst 250 km vliegen, opdracht vliegen, en dan weer 250 km terug naar Gariep. Na 8 uur blijken de nieuwe meteokaartjes toch wel veel onweer te voorspellen bij Douglas. Ik heb weinig zin om eerst 250 km te vliegen om daarna tot de conclusie te komen dat de driehoek in een onvliegbaar weergebied ligt. Dan toch maar liever 1500 m lagere basis en 2m/sec minder stijgen bij Gariep. Om 5 voor één gestart. Eenmaal boven, kon ik in de richting van mijn opdracht cumulus waarnemen. Helaas bleek ik die bij mijn startpunt nog niet te hebben bereikt. Het kwam er op neer dat alles in het blauw gevlogen moest worden en dat de thermiekbellen nauwelijks rond te krijgen waren. Desondanks toch nog een snelheid van 148,5 km/u wat een record in de 15 meterklasse opleverde.

Het wereldrecord zweefvliegen op de 500 km FAI driehoek

Het is 15 januari en het weer rond Gariepdam begint eindelijk te lijken op dat van Douglas. Een flink gebied met stijgwaarden, van 5,5 meter/s en meer.Vooral ten zuiden van Gariep verwacht de meteo cunulus (sporadisch) en zelfs meer dan 7 m/s stijgen! Alleen de wind is in het zuiden op 14000 voet rond de 40 km/u. Om niet in het onweer ten noorden van Douglas te geraken en ook geen last van de harde wind in het zuiden te hebben, plan ik een kleine FAI driehoek van 500 km. Het wereldrecord voor deze driehoek staat in de 15 meter klasse op 162,5 km/u. Daar mikken we op en dat betekent dat die driehoek in ongeveer drie uur gevlogen moet worden. Ik schat dat het eerste en tweede been met ongeveer 150 km/u een riante uitgangspositie op zou leveren. Het laatste been, dat precies west-oost ligt, is de bekende racetrack waar ik al herhaaldelijk snelheden van rond de 200 km/u heb bereikt. Nadeel is wel, dat een niet onaanzienlijk gedeelte van de eerste twee benen in het blauw liggen volgens de meteo, maar uit ervaring weet ik, dat dat vaak wat pessimistisch is.
Met het voornemen om rond twee uur over de startlijn (colesberg) te gaan laat ik me om 12 uur opslepen. Te vreden stel ik vast dat het gebied dat door de meteo als blauw werd aangegeven reeds mooie cumultjes bezit. Als ik 20 km heb afgelegd, zie ik dat achter mij in de buurt van Gariep een bui ontwikkeld.... Vreemd, want Gariep ligt ook in de blauwe voorspelling. Om 20 minuten voor 1 uur, kom ik bij de startlijn tot de conclusie dat er direct gestart moet worden. De stijgwaarden zijn reeds 5m/s en de wolken worden snel groter en vooral hoger. De start is prima. Rechtuit vliegend in 5m/s hoeft er nauwelijks gedraaid te worden, maar 15 minuten later, is de kist al drie maal drijfnat geregend en ontwikkelen zich razend snel aan alle kanten onweders. Tot mijn eigen verbazing lukt het toch om het eerste been in tegenwind met 140 km/u te verschalken. Achter mij is alles zwart, maar het tweede been ziet er nog vliegbaar uit. Wel een paar buien, maar die zijn nog klein. Vervelend is wel dat het niet mogelijk blijkt om de kist droog te houden en gebieden met 6 m/s dalen te omzeilen. Tweede been, toch nog 145 km/u. Het WR zit er nog steeds in! De grondsnelheid op het laatste been laat soms 260 km/u zien, terwijl de IAS onder de 190 blijft. Honderd kilometer voor de finish ligt een diepzwarte onweerslijn. We laten ons niet bang maken en vliegen er in. Gelukkig is het pad richting finish neerslag vrij, maar er is ook geen thermiek. Voor het front was het ook niet al te best, waardoor het Wereldrecord onwaarschijnlijk begint te worden. Achter de onweerslijn bevindt zich een zeer groot blauw gat en daarachter weer een onweersfront. Een belletje van 2,5m/s brengt me weer op 2500 meter, maar omdat ik op 2700m ben gestart moet ik op 1700m minimaal finishen. Daarvoor is mijn hoogte, in combinatie met de te vliegen afstand, nog niet toereikend. In het grote blauwe gat vlieg ik naar de finish. De lucht is dood. Uiteindelijk ga ik maar finishen, maar helaas te laag. Ondanks alles is de snelheid over de driehoek 150 km/u. Zonder die buien was het WR mogelijk gelukt. Die 150 km/u was trouwens goed geweest voor twee riante Nederlandse records in de 18 en 15 meter. Ook mislukt door de te lage finish. Morgen proberen we het weer!

16 januari 2014