Geen zweefvliegen maar de geschiedenis van Norvals Pont

Gisteren en vandaag (6-1-2014) geen vliegweer. Dus, mensen die deze stukjes lezen voor witte vleugels, voorbijflitsende kilometers, of bellen van 7 meter kunnen dit met een gerust hart overslaan.

Telkens als we van Gariepdam naar Colesberg rijden passeren we Norvals Pont Een onoogelijk plaatsje aan de Oranjerivier. Een smalle metalen vakwerkbrug overspant heden ten dage het water, maar vroeger was er een pontje. Het dorpje lag strategisch aan de rand van de Kahlahari woestijn en heeft in de boeren oorlogen geschiedenis geschreven. De eerste geschriften over het dorp beginnen in 1835 toen een Nederlander, Petrus Brits daar een stuk grond huurde tegen het bedrag van 1 pond per jaar. Volgens de toen geldende regels werd, als hij die huur vijf jaar trouw betaalde en de aanvallen van de daar zwervende Basutho stammen overleefde , de grond zijn eigendom. Hij noemde de ranch "Dapperfontein", overleefde dapper de wettelijke vijf jaar en verkocht toen de hele zaak aan een Schot, genaamd John Norval. Het leuke is dat er een hotel staat, dat door een zoon van Norval is gebouwd, terwijl zijn vader zich bezig hield met het exploiteren van een pont. Dit hotel heeft een bar waar aan de muur vele foto's en orginele ambtelijke brieven de geschiedenis van het dorp verhalen. Het schijnt zo beroemd te zijn, dat mensen speciaal uit Europa komen om het te bezoeken. En wij, cultuurbarbaren, rijden er al jaren voorbij zonder enig idee te hebben van de geschiedkundige waarde. Vandaag, hebben we de schade ingehaald. Via deze link kunt U de uitgebreide geschiedenis nalezen.

Goede thermiek, met kans op wat onweer

Zo luidde het weerbericht voor vandaag 7 januari 2014. In de buurt van Douglas was zelfs een smalle strook aangegeven met meer dan 5 m/sec stijgen. In 2006 heb ik ooit in Australie een 500 driehoek gevlogen met 15 meter met 125 km/u. Tijd voor een flinke verbetering! In de 18 meter klasse is de snelheid 136 km/u. De reden dat die snelheden nog zo laag staan is dat in de open klasse Gerrit Kurstjens destijds een snelheid van 165 km/u heeft neergezet. Meestal zoek ik records uit die voor meerdere klassen in één vlucht een mogelijkheid van verbetering geven. Daarom heb ik die 500 km een beetje verwaarloosd. Maar, vandaag biedt een 500 km de beste vooruitzichten, dus we gaan het proberen. Ik declareer een driehoek ten zuiden en westen van Douglas, wat betekent dat er eerst van Gariepdam naar het 150 km verder gelegen startpunt moet worden gevlogen. Smorgens rond 10 uur staan er al de nodige cumuls in het westen die omstreeks 11.00 uur zich al tot een buienlijn aaneengesmeed hebben. Er zijn voor het vliegen niet veel gegadigden. Alleen de EE staat voor mij in de rij op baan 15. Om 10 voor elf start ik en heb de grootste moeite om hoogte te winnen. De inmiddels flink ontwikkelde buienlijn heeft zijn aambeelden boven Gariepdam uitgestrekt en er is weinig goede thermiek. Ik vlieg eerst naar het oosten in de hoop daar hoogte te kunnen winnen, wat lukt tot 1000 meter GND. Terug naar de buienlijn om een gaatje te vinden waardoor ik naar m'n startpunt zou kunnen vliegen. Het grote probleem is dat je onder deze omstandigheden meer hoogte nodig hebt dan 1000 meter. Hoger lukt echter niet en aan de rand van de verschillende regenbuien vind ik niet meer dan één meter stijgen. Ook achter de eerste buien blijkt weer een lijn te lopen en het gebied wordt over grote afstanden thermiekloos. Die gaten zijn niet meer te overbruggen met een basis van 1000 meter! Mijn startpunt is gewoon onbereikbaar, zeker voor de tijd die ik als starttijd in gedachten had. Ik vlieg terug naar het vliegveld en kom boven de lodge van Washbank, waar we met regelmaat heerlijk eten, op een hoogte van 200 meter terecht. Het is nog dertig kilometer naar het vliegveld. Naast de lodge zijn enkele ronde akkers die een uitstekende landingsmogelijkheid bieden voor het geval dat de motor niet wil starten. Gelukkig start de motor zonder morren en die laat ik een paar minuten lopen totdat het vliegveld binnen bereik is. Uiteindelijk land ik in de stromende regen op baan 28. We hebben het geprobeerd, maar het is niet gelukt. In de stromende regen kunnen we de kist niet in de hoezen steken en moeten wachten op het overdrijven van de regenbui terwijl we gezamenlijk een biertje drinken op het terras. Morgen is er weer een dag!

7 januari 2014