Voor het verslag van het vorig seizoen, volg deze link
We zijn 27 november, in Gariepdam aangekomen. Wederom met Lufthansa via Frankfurt en een Airbus met 500 zitplaatsen.
De reis verliep redelijk. Hard moeten lopen bij het overstappen in Frankfurt want we waren iets te laat daar geland.
Daarna een uurtje vertraging bij het vertrek want de kist moest ontijst worden. Gelukkig waren er niet al te veel passagiers
waardoor we languit over drie stoelen aan boord konden slapen.
Helaas kreeg iemand aan boord een hartaanval, wat nogal wat consternatie gaf en na de landing eerst de hulpdiensten aan
boord moesten komen om de ongelukkige af te voeren.
Toen kregen we te horen dat het personeel van de bagageafdeling de koffers niet van boord wilde halen.
Iets met salaris ofzo
Veel merkten we er niet van want de koffers waren netjes op tijd. Het autoverhuurbedrijf (dit jaar zelf geregeld)
zou ons in de aankomsthal opwachten, maar helaas..... niemand te vinden. Ze hadden ons de volgende dag pas verwacht,
maar wisten toch kans te zien om, zij het met een uurtje vertraging, een mooie VW Golf met airco aan te leveren waarna
de reis van 600 km naar Gariepdam kon beginnen.
Na aankomst waren we er tot onze vreugde al snel achter dat deze vakantie aanmerkelijk goedkoper gaat worden dan voorheen.
De ZuidAfrikaanse Rand blijkt door het wat minder goede economische beleid
(nog slechter dan bij ons ) aanzienlijk aan waarde te hebben ingeboet
waardoor alles 20 tot 30% goedkoper is geworden. Natuurlijk moet je desondanks nog altijd
iets betalen en dat bleek in eerste instantie onoverkomelijk. Mijn bankpas werd geweigerd. Na een ietwat verhit
telefoongesprek met de ABN werd dit kleinigheidje opgelost. " Het is voor Uw eigen bestwil en protectie meneer...."
Alles goed en wel, maar ik wil wel m'n eten kunnen betalen GGRRRRR.
Zo langzamerhand kennen we aardig wat mensen in het dorp en iedereen is blij ons weer te zien. Van de bazin van
het plaartselijk restaurant tot de kassiere van de supermarkt vielen ons om de hals .
De accomodatie wordt ieder jaar beter en dit jaar ook nog eens veel goedkoper. Het huis wat we nu huren is minstens
drie maal zo groot als vorig jaar en beschikt over 8 bedden, 4 slaapkamers twee badkamers een keuken waarin je elkaar
uit het oog verliezen kan en een zeer grote zitkamer. Dit alles wordt koel gehouden met vier aico's. We zijn maar
met z'n tweeen, dus we moeten ons kunnen redden. Ieder huis heeft hier twee deuren per ingang. Eén normale en
één bestaande uit dikke tralies. Helaas had Susan, onze vaste verhuurster,
alleen een sleutel van de eerste deur en de tweede viel prompt de eerste de beste dag in het slot zodat we niet meer naar
binnen konden. Twee heren van het plaatselijke sleutelbedrijf zagen geen andere mogelijkheid dan het inrammen van de achterdeur.
Na twee uurtjes repareren en sloten wisselen was ook deze horde weer naar tevredenheid genomen.
Het enige dat ik ondanks verwoede pogingen nog niet aan de praat heb is intenet.
Verder moet de trekhaak nog achter de auto gemonteerd worden. Dat doet de plaatselijke garagehouder voor ongeveer 8 Euro.
Op het vliegveld was iedereen zwaar onder de indruk van ons vliegtuig. De D-KRTS heeft
een bezoekje aan Schempp-Hith (de fabriek) gebracht en een refinish gehad in Slovenie.
De kist is nu beter dan toen hij nieuw de fabriek verliet. Het was helaas hard nodig want tijdens wedstrijden bleek het vliegtuig 10
tot 20 procent slechter dan hij zou moeten zijn. Samen met anderen opvliegen was er niet meer bij. Profiel en sealing zijn nu weer 100%!
Tot nu toe is het weer vliegbaar, behalve gisteren toen er een onweersfront naast het vliegveld hing. De aanwezige (OLC)vliegers zijn tevreden. Er zijn twee rolstoelers aanwezig die enkele dagen geleden op één dag op zijn olc's 1000 km in een tweezitter bij elkaar gesprokkeld hebben! Voor records was het tot nu toe niet echt geschikt. We moeten ook niet vergeten dat er telkens weer, jaarlijks hogere snelheden op het scorebord komen. Om met de woorden van Hans Wisselink (twee jaar geleden) te spreken: "de cadeautjes zijn er uit". Eigenlijk was ik van plan om dit jaar naar Martin Lessle in Douglas te gaan om van daaruit vliegen. Het weer is in die omgeving vaak beduidend beter dan bij Gariepdam. Helaas is er daar geen Susan met een riant woningaanbod en al evenmin een, aan onze smaak aangepaste horeca. Het hogere doel moet dus wijken voor simpele geneugten. Dan maar een paar records minder. Gezien het weer, staat de D-KRTS nog in de container. Zodra "vliegen" op de agenda staat, wordt dit verhaal zoals gebruikelijk vervolgd!
1 december 2013
Deze foto is twee dagen oud. Bij aankomst in Gariepdam vroeg ik me af of de elektriciteitspaal die vorig jaar tijdens ons verblijf afbrak, al vernieuwd was. Maar,..... dit is Afrika. Zolang de stroom niet uitvalt moet je je niet druk maken.
Wat we al eerder in Colesburg meemaakten, gebeurde nu in Gariepdam. De geldauto wordt bewaakt door een gewapende figuur
die er uit ziet alsof hij zijn arbeid serieus neemt. Op mijn vraag of het schiettuig de schoten één voor één
loste of achter elkaar, keek hij een beetje verward. Dan de vraag maar anders gesteld: Pang!...,Pang!...Pang! or rrrrrrrrrrrrt?
Zijn gezicht klaarde op. Het antwoord was: "rrrrrrrrrrrrrrt".
Sommige mensen hebben minder ruimte in de woonkamer, maar dit is slechts de keuken. Achter de rug van de fotograaf bevindt zich nog een aanrecht.
Twee heren van de Ed en Willem Bever firma repareren de door hen aangebrachte schade tijdens het inrammen van de achterdeur. Het ziet er naar uit dat we nu de aanloop probleempjes achter de rug hebben. Bijna alles werkt!
De woonkamer lijkt niet alleen groot op de foto, maar is het ook echt. Zes meter breed en tien meter lang zijn binnenmaten waar we voldoende aan hebben