Regionaal FAI record

Om nog even op de 100 km FAI driehoek terug te komen, bij het doorbladeren van de FAI website zag ik dat Makoto Ichikawa een maand geleden een regionaal Afrikaans record had aangevraagd voor de zelfde driehoek. Zijn snelheid was 171,85 km/u. Omdat ik wat sneller was gaat Keith voor mij een vooraanmelding doen voor 192,6 km/u. Ik ben benieuwd

Die 200 km retour...

Vandaag 4 januari ligt Gariepdam in de onweersvoorspelling erg ongunstig. Maar, in het westen, bij "De Aar" wordt goede thermiek voorspeld. Dat ligt ongeveer 150 km van Gariepdam en de terugvlucht zal zwaar gehinderd worden door onweer. Er wordt besloten om ten zuiden van "De Aar" weer die 200 km retourvlucht te declareren, ver genoeg bij alle buien vandaan. Om kwart over twaalf wordt de D-KRTS opgesleept en na wat hoogte te hebben gewonnen en na de verplichte motorstart, gaan we goed gemutst naar het startpunt. De eerste honderd kilometer gaan erg snel en ik heb al spijt dat ik daar, veel dichter bij, niet de task heb uitgezet. 40 km voor het startpunt wordt het weer slechter. 2,5 m/s stijgen, verwaaide wolken en mijn opdrachtgebied ziet er vreemd uit. Naderbij gekomen blijkt voor mij, op zo'n 50 km afstand snel uitbreidende bovenbewolking te ontstaan. Om voor de start wat hoogte te winnen moet ik een kilometer of tien naar het noorden, waar vale wolken 3 meter geven. Terug, bij het startpunt heeft de cumulusbewolking ondertussen een bedekkingsgraad van 8/8 bereikt en het wordt donker. Tja, voor de start bedenk ik mij dat terugkomen bij het startpunt, alleen nog kan opkomen in het brein van een onverbetelijke optimist. Ik start om 2 uur en de eerste 50 km gaan behoorlijk goed. Dan blijkt de hoge afscherming de thermiek vrijwel geheel de dempen en ik bevind me na veel gezoek en gerommel, uiteindelijk 15 km voor het keerpunt op 1500 meter. Een keerpunt tegen de wind in, moet men laag ronden zo vertellen de boekjes. Dat dreigt mij volledig te gaan lukken. Er is gewoon geen thermiek! Geen zon, en nog twee vale uitdovende cumultjes richting keerpunt. Ik heb het gehad. Besef me dat als ik dat record nog wil breken, ik terug ongeveer 200 km/u moet vliegen. Volstrekt uitgesloten onder deze omstandigheden en ik besluit af te breken. Ik zet een rechter bocht in voor de terugvlucht en vlieg een bel van 3 meter binnen in het vale grauwe niets. Terug op 2200 meter ziet de wereld er weer anders uit en ik ga toch nog even dat keerpunt ronden. Na het ronden zie ik dat richting het finishpunt een zwarte grauwe massa aan wolken staat. Nog steeds geen straaltje zon. Het begint te bliksemen. Overal buien. Toch zal ik er door moeten want Gariepdam is exact de zelfde richting. Zelfs de regenbuien hebben een wazig aanzien waarin alle contouren ontbreken. Het zal een hele toer worden om thuis te komen. Gelukkig begint het in het grijze vale niets een metertje te stijgen. Draaien heeft geen zin, want dan is het direct weg. Niet klagen, doorvliegen. Met de wind in de rug zie ik regelmatig een grondsnelheid van 250 tot 280 km/u Dan wordt het metertje 4 meter. Gewoon doorvliegen. Het blijft vier meter! Niets te zien aan wolken of iets anders, waar dit vandaan komt. Het begint te regenen en ik wordt getroffen op mijn zonnebril door een voorwerp dat een felle tik veroorzaakt. Voor ik me realiseer wat er gebeurt krijg ik er nog drie tegen mijn bril. Hagelstenen! Die blijken met kracht door de ventielatie te komen. Hagelstenen vind ik niet leuk, want die beschadigen kap en vleugerand. Iets opzij dus. Gelukkig blijft het stijgen! De variometer begint schrille tonen te produceren, die enkele minuten later toch van de vleugels afkomstig blijken te zijn. Het afplaktape houdt ook niet van hagelstenen en heeft het hazepad gekozen. Om een lang verhaal kort te maken, ik vlieg het tweede been rechtuit met 200 km/u en vestig daarmee een nieuw Nederlands record in de 15 meter 18 meter EN Open klasse. Het stond op 157 km/u en het wordt nu 162,6 km/u. Waanzin! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Tachtig kilometer recht uit zonder noemenswaardig hoogte te verliezen. Terug naar Gariepdam is het schouwspel van de onweders indrukwekkend. Dan is een zweefvliegtuigje wel heeeel erg klein.

4 januari 2014