Dertig december is een dag om snel te vergeten. Wegkomen was vanaf Gariepdam een kunst op zich. Er hingen wat wolken die niets deden en
met een turbo op 200 meter doe je niet veel. Nog wel kans gezien te starten vanaf 1500 meter, maar daarna weer geen thermiek. Ik had het echt gehad en
ben teruggevlogenen en geland.
Op dit moment, 31 december zit ik temidden van oorverdovende donderslagen dit te schrijven. De laptop op de batterij, want anders gaat dat ding ook nog
kapot als de bliksem in het net slaat..
Vanmorgen op de briefing, durfden de meteorologen niets van het weer te zeggen. Volgens de kaartjes lag er een uitgestrekt thermiekloos gebied
ten noordwesten van Gariepdam. Alleen zou het bij De Aar wel goed worden, althans voor het daar ging onweren.
Ik declareerde een 100 km driehoek (sneller dan 174 km/u is al een FAI regionaal Afrikaans record) en zette mijn kist in de rij op de baan.
Helaas duurde het eindeloos voordat ik aan de beurt was, en achter ons bouwden twee mega CB's op. Toen moest de sleepkist ook nog eens naar de andere baan om een
zelfstarter te helpen en jawel, op het moment dat ik aan de beurt was begon het te regenen. Dit ging over in hagel en de bliksem vloog ons om de oren.
Zeer onplezierig als je bedenkt dat de gemiddelde windstoten die hierbij optreden, de kist makkelijk op het dak van de trekkende auto kunnen
deponeren. Toen Justin kwam zeuren dat we niet over de baan terug konden rijden omdat er wel eens een kist zou kunnen landen had ik even zin om
iemands neus tussen zijn oren weg te halen. Alleen het idee al. Een landende kist met 100 meter zicht!!??
We zijn uiteindelijk netjes over de baan teruggereden en hebben, onderbroken door twee andere buien,
de kist toch weer droog in zijn hoesjes gekregen. Jammer allemaal, want als ik nog had kunnen starten was er best een goede kans geweest.
Een gedeelte van de kisten die wel hadden weg kunnen komen hingen jammerend boven Colesberg en vroegen telkens weer of ze al terug konden komen.
In plaats dat die lui gewoon lekker gaan vliegen en 's avonds terug komen als de zon weer schijnt.... I was not amused.
Tja, 1 januari, iedereen de beste wensen van uit een warm ZuidAfrika. Het weer van vandaag had veel weg van het weer van gisteren, dus ditmaal me maar tussen de
OLC-vliegers gedrongen, om te voorkomen dat ik tegen de tijd dat ik aan de beurt was door het onweer niet kon starten.
Thermiek oppikken bij het veld is helaas niet mogelijk de laatste tijd. We zitten precies in de leizijde van het stuwmeer.
Maar, om twaalf uur waren we dan toch onderweg naar het startpunt. Ik had weer een 100 km driehoek uitgeschreven.
Niet om een nationaal record te vliegen, want dat staat op mijn naam met 192,7 km/u, (alleen de CSZ weet het nog niet
) maar voor een regionaal Afrikaans record wat op 172 km/u staat. Toen ik bij het startpunt aankwam lag de driehoek in het blauw.
Helaas. Toch maar gestart, maar de bellen stonden 20 km uit elkaar en een goed pad zoeken in het blauw is er ook niet bij. Het laatste been ging het met 4 m/sec
rechtuit omhoog, zodat ik nog 500 meter te hoog finishte... 150 km/u. Leuk, maar veel te langzaam. Nog een keer gestart en nu ging het beter.
Ik lag bij het laatste keerpunt goed op schema en kon ook nog eens 500 meter hoogte verliezen. Welnu, dat hoogte verliezen
bleek geen probleem. Zo goed als het laatste been een uurtje geleden was, zo slecht was het nu! met minus vier meter ging het richting finish.
Koers verlegd waarna het beter ging. Helaas kan je op benen van 30 km niet zoveel van koers en toen ik weer richting finish
stuurde ging het weet rap naar beneden en dat bleef zo. 173 km/u dit maal. Net een regionaal record, maar niet geldig want de finish was 200 meter te laag.
Nog een keer gestart, maar nu ging het echt slecht. bij het eerste keerpunt brak ik af en vloog terug naar huis.
Eenmaal boven het veld op 1500 meter (het bleek onmogelijk de hoogte kwijt te raken) had ik de 120 km met 211 km/u afgelegd. Volgende keer zet ik
de task maar in dat gedeelte uit.
2 januari 2015
Tijdens de vaste avondwandeling lopen we van waakhond naar waakhond, met bijbehorend gezang
De ASH 25 vertrouwt zijn eigen motor niet, of is niet tevreden met de klimsnelheid. In ieder geval start hij tweemotorig..
Foto uit een andere hoek
Goede thermiek, maar wel ongelijk verdeeld. Een grote opdracht plannen voor een hoge snelheid is riskant
Ook de wolkenbasis varieert meer dan 1000 meter..