Zweefvliegrecords op de korte afstand

Twee januari heb ik een kleine uitvinding ingezet. Het weer is goed, maar lang niet overal. Ook is de maximale thermieksterkte goed, maar voor een record op een lange vlucht een echte uitdaging. De snelheden van de recordlijst zijn nu eenmaal aardig hoog geworden in de loop der tijd. Toch maar weer een korte opdracht, want dan kan je aardig, in een beperkt en overzichtelijk gebied iets plannen. We proberen een 100 km retour. Die staat in de 15 meter en 18 meter klasse op 174 km/u en in de open klasse op 182 km/u (UFO Nimbus 4 DM). Ambitieus, maar met een beetje geluk moet het kunnen. Ik wacht tot alle zitvleespiloten vertrokken zijn. De laatste drie starten met meewind. Interessant gezicht als ze aan het einde van de baan samen met de towplane voor de struikjes uit moeten wijken. Wij nemen baan 33 en zijn om tien voor één airborn. Voor het eerst sinds een week is er thermiek bij het veld. We gaan direct vanaf de sleep comfortabel met 3 tot 4 m/sec omhoog. De opdracht ligt 30 km west van Gariepdam vrijwel volledig in het blauw. Jammer, maar met mijn nieuwe uitvinding niet zo'n groot probleem. Ik start even voor tweeen en het gaat zoals verwacht van het begin af aan voortreffelijk. Zonder te draaien kom ik ongeveer op de starthoogte aan bij het keerpunt met een snelheid van bijna 170 km/u. Met de wind mee moet er toch 220 gevlogen kunnen worden op het zelfde traject. Ik mag immers nu nog 1000 meter verliezen. De terugvlucht valt tegen. De thermiek is duidelijk aan het afnemen, en heeft zich ook meer naar het noorden verplaatst. We geven vol gas en hebben 10 km voor de finish nog 300 meter te verliezen. En, dan gebeurt het. De variometer gaat naar minus vier meter en blijft daar. Het zal toch niet weer gebeuren dat ik onder de minimale finishhoogte uitkom? De variometer hapert. Komt omhoog naar plus 1, maar herneemt zijn oude stand van min 4, min 5, min 6. Minimale finishhoogte en nog 700 meter te gaan. Gelukkig hebben we 200km/u op de klok, dus we trekken de knuppel in de buik en kunnen vaststellen dat het waarschijnlijk net goed is afgelopen.
Het is dus vrijwel zeker een record. Op het tweede been heb ik één keer één volledige cirkel gedraaid en verder alleen rechtuit gevlogen. Maar, hoe snel was het nu? We gaan niet direct terug naar het veld maar starten nog een keer. Het weer is echter duidelijk minder en de opdracht gaat duidelijk veel langzamer. Ik omvlieg de finishlijn om zinloze discussies met KNVvLers te vermijden die de eerste run wellicht ongeldig willen verklaren en vlieg daarna naar huis. Na de landing wordt onder het wakend oog van de sportcommissaris de logger uitgelezen en,.... Drie records!! De snelheid blijkt 185,34 km/u te zijn en dat is goed voor een 15 meter, 18 meter en een open klasse record. die nieuwe uitvinding houden we nog even voor ons zelf. De concurentie moet niet te wijs worden

2 januari 2015