Vier januari belooft een topdag te worden. Het thermiekkaartje van de meteo kleurt rood. Meer dan 7 meter/sec stijgen heet dat.
Alleen in het zuiden is het slechter. Omdat het niet overal even goed is, besluit ik toch maar weer een 100 km driehoek te gaan vliegen
en wel degene die ik het laatste seizoen met 192.7 km/u vloog. Toen werden mijn loggers door de FAI niet meer geaccepteerd. Ze waren
enige tijd geleden van de lijst gehaald en alleen nog geschikt voor "badge fights".
Het Afrikaanse regionale record staat op 172 km/u, een snelheid die op een normale tot goede dag te kloppen moet zijn.
Nadat de laatste OLC vlieger gestart is, brengen we het vliegtuig naar de kop van baan 15. Het was een nerveuze ochtend. Alle OLC-vliegers
renden gestresst door elkaar vergaten zelfs soms onderling hun vriendelijke inborst. Dat heb je zo als het weerbericht goed is
We staan dus nu op baan 15 en starten om tien over twaalf. Tijdens de vlucht naar het startpunt zie ik uitgebreide sluiers van bovenbewolking
in mijn task-gebied ontstaan. Het hele westen trekt dicht en de thermiek loopt onder deze rommel terug naar 3m/s. Dat was niet voorspeld!
Het lijkt sprekend op het weer dat het laatste seizoen mijn 1000 km driehoekrecord blokkeerde. Ik houd het voor gezien, keer om en land om 2 uur
weer op Gariepdam. Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen..
5 januari, weer een kleine opdracht gepland west van Gariepdam. Snikheet en wolkenloos. Een gedeelte van de OLC-vliegers is vertrokken,
maar ik wacht op de beloofde cumulus. Als die om halfdrie nog niet is verschenen, pak ik weer in. Om vier uur komen de wolken dan toch!
Vliegers rapporteren dat het juist in mijn taskgebied "traumhaft " was.... Tja, wellicht toch een foute beslissing geweest.. Maar,
zoals de laatste tijd vaker wordt beloofd: morgen wordt het beter!
Zes januari, matig tot goed stijgen volgens de meteo. Alleen ten noorden van Douglas zit 7m/s +.
Moeilijke beslissing. Er komt cumulus. het ligt voor de hand een wat langere vlucht te plannen. De meeste snelheden staan echter hoog en
bovendien op mijn naam. Het weerbericht is niet dusdanig dat er in de buurt van Gariep op een langere vlucht 150 of meer kan
worden gevlogen. Bovendien vind ik het leuk om een Afrikaans continentaal record te vliegen en dat is vandaag wellicht op de 100km
driehoek mogelijk. Ik plan de driehoek dicht bij huis (30 km west van Gariep). Het moet sneller dan 174 km/u. Na de start wacht
ik nog een uur met afvliegen. Er zit rond de drie meter stijgen gemiddeld. Eigenlijk te weinig, maar als de task goed ligt dan
zou het misschien kunnen. Ik ga om halftwee over de startlijn. Het eerste been is acceptabel, maar dan blijkt het tweede
keerpunt geheel verkeerd te liggen. Rommelige turbulente thermiek met grote daalgaten is de beste omschrijving. Ik maak de task af en
blijk 160 km/u gevlogen te hebben. De tweede run, om halfdrie gaat duidelijk beter, maar weer dreigt het tweede keerpunt me te nekken.
Op het laatste been zit nergens meer dan 1,5m/s. Daar doe je niet veel mee... Bij de finish zit ik te laag. De snelheid blijkt 180 km/u.
Dat zou een mooi continentaal record opgeleverd hebben, maar ik heb 1090 meter hoogte verbruikt en dat mag niet. 1000 m is het maximum.
We starten nog een keer, maar dan is het eigenlijk al te laat. de thermiek wordt zwakker en ik breek bij het tweede keerpunt af en ga naar huis.
Met een beetje geluk, is dat 100 km record hier nog wel dit seizoen te vliegen, maar ik begin nu wel weer zin te krijgen in een wat langere opdracht.
We zullen zien.
6 januari 2015
Redden we het nog voor de start? Het gaat hier razend snel. Binnen 15 minuten gaat het licht uit...
Als het regent gaat het echt met bakken tegelijk. De straat voor het huis verandert dan in een woest kolkende rivier... Daarna valt de elektriciteit uit, maar dat is gebruikelijk. We zijn erg blij met ons noodagregaatje. Het heeft zijn diensten al bewezen!
Het zijn de grofste vliegtuigvervuiler hier aanwezig. Iedere ochtend kunnen we de talloze uitwerpselen verwijderen die deze beesten in onvoorstelbare mate produceren.
En, jawel, het is weer raak, de FW is ditmaal de ongelukkige. Een tweezitter nog wel. Als je alleen vliegt kan het gebeuren, maar met z'n tweeen kennelijk ook. We troffen de beide vliegers in het restaurant, waar ze ons teleurgesteld vertelden "Ihren untersatz" te hebben verloren. Toen begreep ik het niet, maar nu is het opgehelderd. Het wiel was wel uit, maar niet goed gelockt en klapte dus tijdens het uitrollen in. Het is de zweefvliegersvariant van de "ei van Columbus methode". Johand Cruijf zei ooit:"elk nadeel heb se foordeel". Na de landing blijft de kist recht op staan.. Keith is al weer op volle snelheid bezig de schade te hertellen, want de volgende crew is alweer aangekomen.