Het is 23 januari. Voor mij is dat de laatste dag, want morgenavond om 8 uur zitten we weer in het vliegtuig terug naar Europa,
terwijl we om op het vliegveld te komen nog 600 km moeten autorijden.
Spijtig, als we het weerbericht bekijken. Het ziet er uit als een duizend kilometer dag en morgen belooft het de beste
dag van het seizoen te worden. Niets aan te doen, aan alles komt een eind. Eigenlijk kan ik vandaag al niet meer vliegen.
De laatste vier dagen was het weer goed, iedere dag werd gevlogen en ik ben achterop geraakt met mijn planning.
Het invullen van alle recordclaims is een secuur werkje en kost veel tijd. Het is een chaos en aan inpakken ben ik al helemaal niet
toegekomen, net zo min als het schrijven van deze verslagjes.
We moeten nog afrekenen, de trekhaak moet weer onder de huurauto vandaan gesloopt worden. de huur van het huis
moet nog worden betaald, ik moet nog naar de flappentap, er moet benzine getankt worden, afijn,
we gaan toch vliegen want het weer is zo mooi!
In verband met het razende tijdgebrek plan ik nog eens die honderd kilometer driehoek waarvoor ik al een claim heb lopen
voor een snelheid van 187.3 km/u. De opdracht heb ik met mijn in het verleden opgedane ervaring een beetje aangepast.
Om halféén hang ik achter het sleepvliegtuig. De thermiek is al redelijk goed. Met 2.5 m/s gaat het naar 2200 meter
waarna ik naar de 130 km noordelijker gelegen startlijn vlieg. De bovenwind blijkt sterker dan voorspeld.
Dertig km/u is al wat aan de forse kant, bovendien ben ik nogal gehaast en met mijn hoofd niet meer bij het vliegen.
De start mislukt (startlijn gemist). Dat moet over gedaan worden. Uiteindelijk zijn we dan om kwart over twee onderweg.
Bij de finish zit ik in een schitterende tijd met een snelheid van dik boven de tweehonderd km/u 500 meter te laag.
Pak je daar een bel van 6 m/s+ , dan finish je nog boven de 200km/u. Die bel zit er niet! 2 meter is de beginsterkte van wat ik vinden kan.
Mislukt dus en ik omvlieg de finishlijn en start een tweede maal. Dit maal kom ik bij de finish beter uit. helaas zit er
echter 4 km voor de finish 4 meter dalen en we finishen net te laag. Dat vaststellen van de finishhoogte doe ik overigens gewoon op de
mechanische hoogtemeter. Het is inmiddels halfvier. Nog één keer proberen! De laatste run voelt goed aan. Weinig dalen,
goed uit gekomen bij de finish en ik schat een snelheid van meer dan 190 km/u!
Na de landing is iedereen in stress. De kist moet uit elkaar. We lezen de logger uit. Ik krijg een file,
de sportcommissaris krijgt een file en ik kijk hoe snel het was. SeeYou geeft 191,7 km/u! Er is een grote maar aan verbonden...
De starttijd klopt niet met die ik voor de laatste run in mijn geheugen heb. Ik reken het zelf uit en kom aan 188,2 km/uur. De stress loopt op.
Beide snelheden zijn hoger dan het laatste record,
maar ik begrijp er niets meer van. De OO begrijpt er ook niets van. We hebben haast. We denken eerst aan een beschadigde igc-file.
Daarna aan een fout in SeeYou. Ik pak de auto naar huis en zoek het uit. De oplossing ligt voor de hand maar doordat ik volledig
getunneld was op de laatste run, kwam ik er niet uit en zette iedereen die zich er mee bemoeide op het verkeerde been!
SeeYou is zo lief om gewoon de snelste run te presenteren en dat was de voorlaatste. Degene die net te laag gefinisht was.
Nu het goede nieuws... Volgens de logger was de finish niet te laag, maar net nog hoog genoeg. Weer stress. Ijkcertificaat van de logger erbij.
De logger blijkt een fout van 6 meter te hebben in mijn nadeel. De finish was nog eens 6 meter hoger. Geldig record dus!
Dat betekent: Een nieuw 15 meter, 18 meter, en open klasse record, plus een nieuw Continental African record!
Samenvattend was het weer tot en met de tweede week van januari dit maal niet al te best. Op momenten dat niemand het verwachtte,
bleek het toch nog mogelijk om op vier dagen een record te vliegen vanaf Gariepdam. Doordat het weer een eindspurt inzette,
kwamen er nog eens vier dagen met records bij waarna het totale aantal geclaimde records op 18 uitkwam!
De lijst:
100 km FAI driehoek 187 km/u 15m 18m en continental record.
100 km FAI driehoek 192 km/u 15m 18m open en continental record
100 km retour 185 km/u 15m 18m en open klasse record.
200 km FAI driehoek 158 km/u 15m 18m record.
400 km retour 152 km/u 15m 18m en open klasse record.
500 km retour 141 km/u 15m record.
500 km retour 149 km/u 15m 18m record.
NB de verslagen van het volgende seizoen 2015-2016 vindt U hier
24 januari 2015
Onderweg naar de startlijn
Kaartje van de wolkenbasis rond Douglas en Gariepdam. 18000 voet zo hier en daar!
Noord en noordoost van Douglas strekt zich volgens de meteo een wijds gebied uit met een thermieksterkte van 7m/s of meer. Helaas te ver weg voor mij om daarvan te profiteren.
Deze handige spot kaartjes geven op de snijpunten van de hele breedte en lengte cirkels een nauwkeurige weergave van het te verwachten weerbeeld. Dit is het gebied waar ik mijn 100 km driehoek vloog. Mider mooi dan Douglas maar wel erg goed. Douglas is beter dan Gariepdam, als het weer daar goed is. Gariepdam is echter beter als je het aantal vliegbare dagen bekijkt. Op Gariepdam vielen dit jaar 4 dagen uit. Douglas stond twee weken aan de grond. Als je met een snelheid van 150 km/u tevreden bent, in plaats van die 155 die je vanuit Douglas had kunnen halen, dan is Gariepdan je plek. Zeker als je maar kort een vliegtuig huurt. De kans dat je niet kan vliegen is in Gariepdam veel kleiner!
We zijn weer geland! Nee, niet op Gariepdam maar dit keer weer in Europa met een Airbus 380. Dat type waar meer dan 500 passagiers in gaan. Die waren er gelukkig niet zodat de zitruimte comfortabel te noemen was.