Een goede dag zegt de meteorologische dienst

Twintig januari.Het belooft een goede dag te worden Niet echt fantastisch, maar een recordje zit er wel in. Met de 500 retour is in Afrika een Continentaal record te verdienen. Dat staat op ongeveer 156 km/u en dat moet op een gemiddeld goede dag te breken zijn. Nu vlieg ik weliswaar liever geen retours, omdat die langs een berghelling veel te makkelijk te verbeteren zijn. Maar, in Afrika zijn dat soort plekjes met geschikte bergen nog niet ontdekt. Dan is het een andere zaak! We declareren dus voor vandaag een 500 naar het westen. Na de start denk ik er over na om maar weer te landen. Buikkramp. Toch maar over de startlijn, op 1500 meter GND. De tegenwind is behoorlijk. Op sommige hoogten 40 km/u, maar er staat cumulus. Helaas is de laatste 100 km voor het keerpunt blauw. Na de laatste wolk gaat het met 5 meter/sec neerwaards. Niets helpt. Het is zo extreem, dat ik er om moet lachen. Dat lachen vergaat me wel als ik vanaf 3000 meter op 1000 meter terecht kom en het dalen gewoon doorgaat. Waar gaat al deze lucht naar toe? Ergens moet het toch weer omhoog. Ik moet met 2 meter stijgen tevreden zijn om niet aan de grond te geraken en ik bedenk me dat het zinloos is om door te vliegen. Maak me zelfs zorgen over het thuis komen! Dan vind ik in het blauw toch weer een 4 meter bel en ik besluit het keerpunt te gaan ronden. Honderd en achttien km/u. Een belachelijk lage snelheid. Merkwaardig genoeg gaat het terug veel beter. Het dalen is verdwenen en er kan in het blauw langere tijd rechtuit gevlogen worden zonder hoogte te verliezen. Als ik dan weer uiteindelijk het cumulusveld bereik, is het echt voor elkaar. De terugvlucht gaat met een gemiddelde van 175 km/u en het eindresultaat voor de hele vlucht is 141 km/u. Lang niet genoeg natuurlijk voor het continentale record, maar in de 15 meter klasse staat de 500 retour op 138 km/u op naam van Rob Looisen. Dat record is dus gesneuveld. Eigenlijk een totale mislukking met toch nog een klein recordje.

Max Leenders blijkt op de zelfde dag 250 km noordelijker op de grens van de onweders een 600 retour te hebben gevlogen met 167 km/u! Soms zit alles mee, en soms zit het tegen. Dat is zweefvliegen.

Op jacht naar het continentale record 500km retour

Jagen is één maar iets raken is twee.Het is weer een goede dag, maar nu blijkt het windveld ongunstig voor Gariepdam. 250 km naar het noorden is het windstil, maar bij ons is de wind 40 tot 50 kmh. Daar zijn geen records mee te vliegen, We schuiven het startpunt 100 km naar het noorden en zetten daar weer die 500 retour uit in oostwestrichting. Als je al een paar jaar in ZuidAfrika vliegt, dan ken je de streek een beetje. De meteo gaf een gebied van 7 meter stijgen in het door mij gekozen gebied. maar ik had beter moeten weten Het is een laag gebied en met wat meer vocht dan elders. Het begon pas laat goed te worden,en toen was ik al halverwege het eerste been. Heel hard werken en laag vliegen beschrijven de situatie goed. De opdracht lag verkeerd, maar er was wel tien km/u minder wind. Na de finish bleek de snelheid 136 km/u en dat was te langzaam.

Soms wint de aanhouder

Tweeentwintig januari is voor mij de op één na laatste vliegdag, want 24 januari gaat het vliegtuig weer terug naar Europa. De voorspellingen worden steeds beter. Douglas presenteert zich steeds duidelijker als de ideale startplek. Het begint vroeg thermish te worden, de thermiek is veel krachtiger en de wolkenbasis zit 1000 meter hoger. Ik heb er genoeg van om steeds in mindere condities te vliegen en besluit bij Douglas te starten. Even rekenen. 250 km naar Douglas, dan 500 retour vliegen, en dan 250 km terug naar Gariep. Dat is 1000 km! We kiezen dus voor een startpunt 60 km zuid van Douglas, zodat de totale vluchtafstand "maar" 900 km is. Tja, eenmaal bij het startpunt aangekomen is het 2uur smiddags. Er staan daar bellen van 6 meter en het gaat naar 4000 meter. Verschrikkelijk goed weer dus, maar tussen de wolken zit erg veel dalen en niet iedere wolk doet wat. Nog niet betrouwbaar dus. Toch maar starten, want na de opgracht moet ik nog die 200 km naar huis. Te vroeg dus, want pas tegen 3 uur is het waanzinnig goed. Vijftig km voor het keerpunt houdt plotseling de cumulusbewolking op en ik glijd uit van 3500 meter naar het keerpunt. 130 km/uur niet zo slecht en als het terug met de wind mee (die is overigens maar 15 km/h) kan er nog veel gebeuren. Doordat ik die zelfde 50 km in het blauwe gat terug moet en daar weinig stijgen zit, moet ik omvliegen. Eenmaal terug bij het goede weer gaat het inderdaad bizar snel. De schade lijkt echter te groot voor het continental record. In een bel van zes meter werp ik een blik op de computer en deze zegt dat ik al 200 meter boven m'n glijpad zit. Vermoeidheid denk ik. Vol gas voor de laatste dertig km. Ik krijg de 200 meter reserve niet weggedrukt en kom 200 meter te hoog aan bij de finish. Sh*t, de hoogtemeter staat op 1300 meter. Ik moet nog 4 km maar ik ben op 2300 meter gestart. Er is dus iets verkeerd. Gelukkig weet ik de finish door de oversnelheid nog net op de juiste hoogte te bereiken. Pffft Hoe kan dat nu weer? Mijn computer weet wat de elevatie van de finish is. Als ik mijn hoogtemeter op Gariep op nul draai, en op een 200 meter lager gelegen punt start, dan moet ik die 200 er bij tellen als ik de finishheight instel. Vergeten, maar het liep nog net goed af. De snelheid was 148,8 km/u waarmee de records voor 15 meter klasse en de 18 meter klasse met resp. 7 en en twee km/u verbeterd werden. Geen continental records want daar voor kwam ik 8 km/u te kort. Oja, toen moest ik om halfzes nog 200 km naar huis. Nou, geen enkel probleem. Negenhonderd en tien km met een 15 meterkistje en nog een uur voor sunset geland en een feitelijk volledig gedeclareerde track. Die OLC duizends zijn echt een lachertje. Je moet er wel "even" voor gaan zitten. Dat wel!

24 januari 2015