Sleepvliegtuig

22 januari. Een sprong in de tijd. De laatste 6 dagen was het weer te slecht en die drie dagen dat er een record in zat, was er geen sleepvliegtuig. Onacceptabel natuurlijk dat een zweefvliegcentrum afhankelijk is van één sleepvliegtuig, zonder de geringste backup. Maar goed, vandaag kwam het sleepvliegtuig weer gerepareerd en wel uit Bloemfontein en landde stipt om 11:00 uur op Gariepdam. De weersvoorspelling was, zij het voor een klein gebied, goed. Wolkenbasis bijna 5000 m MSL 6 meter stijgen en cumulus. Alleen de wind zou weer tegen de 50 km/u worden en dat is moordend voor recordvliegen. Het werd lang wikken en wegen. In het westen ging de wolkenbasis naar beneden en in het zuiden, oosten en noorden zou onweer ontstaan. Een probleem dat het hele seizoen al speelt, is dat de eerste drie uur van de vliegdag de basis laag en de thermiek zwak is. Een 300 km driehoek leek de meeste kansen te bieden. De snelheid voor dat record staat op 159 km/u. Ik declareerde dus die opdracht. Op het veld aangekomen bleek tijdens de voorbereidingen de motoraccu van de JS3 leeg. Dat komt doordat, ook als je het hele motorpaneeltje uitschakeld het systeem toch stroom van de accu blijft trekken en niet zo'n beetje ook. Daarom heeft het systeem ook nog een tweede (hoofd)schakelaar en die was ik vergeten. Terug naar huis om een andere accu te halen. Daardoor was ik te laat aan de start en moest er weer eens gehaast worden. Na de sleep bleek, zoals het hele seizoen het stijgen boven Gaiep marginaal. Eerste bel 1 m/s tweede 2 m/s en ik werd totaal 10 km teruggezet door de wind. Het kostte een uur om bij de 45 km NW van Gaiep liggende startlijn te komen, maar daar zou het volgens de meteo goed worden. Om kwart voor drie ging ik over de startlijn. En daar kwamen de voorspelde 6 meter bellen, eh, nouja, niet dus. Twee meter stijgen, 40 km/u wind tegen helpt niet echt en de snelheid over het eerste been was amper 120 km/u. Het is inmiddels halfvier. Uitzicht op een record is er niet meer, want 120 k/u goedmaken lijkt onmogelijk. Toch wordt het weer dan eindelijk beter en de condities naderen zowaar de voorspelling. Een bel van bijna 6 m/s brengt me weer naar 4000 m MSL en het tweede been gaat met 157 km/u. Het derde been komt de wind in de rug en dat geeft vleugels. De laatste 112 km wordt met 195 km/u afgelegd en de totale snelheid van de driehoek komt op 152 km/u. Geen record door het te langzame eerste been, maar wel eindelijk eens lekker gevlogen en dat was zeldzaam dit seizoen.

Nog beter weer dan gisteren zegt de meteo. Nouja, het zou veel beter weer worden, maar dat is de laatste dagen telkens weer wat bijgesteld. De wind is wat harder geworden en het stijgen wat minder. Maar, 4 meter stijgen is natuurlijk mooi en de wind zal NW worden met 40 km/u. Ten Noorden van de Aar is zelfs een klein gebied waar nog meer stijgen wordt verwacht, dus daarom plan ik daar een 100 km driehoek. Ik start weer als laatste en Marcel, de sleepvlieger, zet me 10 km West van het veld af. Achthonderd meter hoog zoek ik daar wat thermiek. Onder een plukje zit inderdaad 0,5 m/s stijgen. Volgend plukje 1,5 m/s stijgen Die wolkjes zitten op 1200 meter en het is al 1 uur. De meteo zit er mijlen ver naast wat de wind betreft. Die is 5 km/u uit het Oosten. Eenmaal bij de Aar zitten de wolken op 1500 meter en de wind is dan Zuid met 10 km/u. Leuk dat de wolken hoger zitten, maar de thermiek gaat niet hoger dan 1200 m. Het slaat natuurlijk nergens op om nu een snelheidsrecord te gaan vliegen en daarom besluit ik terug te vliegen naar huis. Dat blijkt een uitdaging. Grote afstanden helemaal dood en zelfs onder de wolken vind ik niet meer dan 0,3 m/s stijgen. Het wordt zo penibel dat ik de schakelaars van de motor vast aanzet op de startschakelaar na. Uiteindelijk vind ik dan toch nog 1,5 m/s stijgen en zie kans zonder motor naar Gariep te komen.

Dat was de laatste vlucht van dit seizoen in ZuidAfrika. Er kon veel gevlogen worden van Gariepdam en het was hier vaak beter dan elders. Dat neemt niet weg dat het seizoen erg slecht was voor records. Vrijwel onafgebroken harde tot stormachtige wind en het stijgen was op enkele uitzonderingen na op geen stukken na wat je van Afrika verwachten kan. We hadden buitengewoon positieve helpers op de grond, die geen inspanning te veel was. De Ventus gaat terug naar Europa en staat te koop. Wie het eerst komt, die het eerst maalt.

De terugreis

24 januari. Vroeg opgestaan en de laatste spullen ingepakt. Ik laat veel hier voor het volgende seizoen. De JS3 gaat naar Potchefstroom. Het ligt in de bedoeling aan het eind van het jaar een wedstrijd mee te vliegen. Uys zal ook proberen het vliegtuig kort te verhuren. Het is wel duur . Het weer is helaas niet zo dat ik naar Potch kan vliegen, waardoor we het in de aanhanger achter de auto moeten hangen. Om acht uur smorgens nemen we afscheid van de crew en moeten wachten op opa die met alle geweld onze auto nog wil wassen. We belonen hem rijkelijk en gaan dan op pad. Bij Bloemfontein moeten we tanken en plaatsen de auto bij de pomp naast een andere auto met identieke JS 3 aanhanger. Het is Peter. We babbelen wat over dit toeval en gaan dan weer de weg op. Het regent. Het navigatiesysteem zegt dat we de snelweg af moeten, wat we braaf doen, maar dan bevinden we ons 10 minuten later op een zandweg die kan concureren met een maanlandschap. Twintig kilometer blubber en met water gevulde gaten later, komen we weer op een geasfalteerde weg, maar we hebben wel een uur en tien minuten over die twintig kilometer gedaan! Na aankomst op het vliegveld weten we met veel moeite nog Oscar te bereiken die ons weer een kamer op het vliegveld verhuurt. Morgen nog auto en aanhanger wassen want de wasbeurt van opa heeft op de modderweg geen stand weten te houden. Overmorgen gaat onze vlucht weer naar Europa.

25 januari 2019