Alles gaat traag, traaaag, traaaaaaaaaag
22 november, nog geen meter met het nieuwe vliegtuig gevlogen.
Er was nog geen zuurstofinstallatie aanwezig, mijn brevet was nog niet uitgeschreven, de verzekering was nog niet geregeld,
de aanhanger had nog geen kenteken, dus was er niet veel anders te doen dan een beetje met de boordcomputer, een LX9070, te spelen.
Dat is wel nodig omdat dat ding honderden mogelijkheden heeft en ik er nog nooit mee gewerkt heb. Ik trek dus de romp uit de aanhanger
en na een paar uurtjes stoeien met alle equipment duwen we hem weer de aanhanger in, waarna de aanhanger zelf de hangaar in wordt geduwd.
Een dag later blijkt bij het openen van de aanhanger het richtingsroer van de JS3 een fikse schade te hebben. Hoe kan dat nu weer?
Simpel, de romp moet voordat de aanhanger dicht gaat achteraan met een binder worden vastgezet. Dat had ik helaas niet gedaan, omdat
dat bij mijn ventusaanhanger niet nodig is. Daar zet ik de romp alleen extra vast als er een lange rit gemaakt moet worden.
Op dit moment is de JS-fabriek weer met de JR bezig om de schade te herstellen en heb ik verzocht om een modificatie van de aanhanger
zodat herhaling in de toekomst uitgesloten is. Er komt een extra hoog drempeltje achter het staartwieltje en een vulling in de
tail-fin-ruimte van de aanhanger die in gesloten toestand voorkomt dat de romp omhoog kan komen en daarmee uit zijn vergrendeling kan schieten.
Ook de houders van de tippen hebben nog aandacht nodig, zodat die niet langs elkaar kunnen schuren tijdens een lange rit.
Allemaal nieuwigheid zullen we maar zeggen.
Alles keert ten goede!
Zonder Uys Jonker en vooral niet te vergeten zijn secretaresse Alicea, waren de problemen wellicht onoverkomelijk geweest,
maar gelukkig is dat nu niet het geval. De schade wordt gerepareerd en vanmorgen kwam Alicea me achterna rennen met m'n zuidAfrikaanse brevet.
De aanhanger heeft inmiddels een tijdelijk zuidAfrikaans kenteken en de zuurstof wordt vanmiddag verwacht na aan het douanedepo ontsnapt te zijn.
Er schijnt nog wel iets aan de papieren van de kist te moeten gebeuren, maar het ziet er naar uit dat we maandag of dinsdag aan de reis naar het gezellige
Gariepdam kunnen beginnen. Als dit te optimistisch is, dan kan er nu in ieder geval vanaf Potchefstroom gevlogen worden. De obstakels lijken geruimd.
Veel gemist hebben we gelukkig nog niet, want het weer was marginaal tot onvliegbaar en de vooruitzichten zijn op dit moment ook niet
echt goed. Aan het ontbijt sprak ik enkele zweefvliegers die hier slechts een week waren en maar één aardige vlucht konden maken.
Een week is te kort. Ze waren wel enthausiast over de JS3 (wie niet) en vertelden dat die met een nimbus 4 op geen stukken na bij te houden was.
Het wordt spannend. Als het weer de komende zes weken een beetje meewerkt moet er een aardig recordje te vliegen zijn.
22 november 2019
Een fonkelnieuw vliegtuig, nog geen meter gevlogen en dan al een gemene schade aan het rudder. Vliegen is voor een zweefvliegtuig veel veiliger dan het vertoeven op de grond. De aanhanger wordt aangepast zodat de volgende schade in ieder geval niet meer op de zelfde manier kan ontstaan
Met de fabriek van Jonker Sale Planes achter de hand ben je in iedergeval goed af. de schade wordt gerepareerd en zes uur later kan er gevlogen worden.
Het heeft even geduurd, maar mijn ZuidAfrikaanse gelijkstelling is gearriveerd. Het ziet er een stuk imposanter uit dan
ons KNVvL papiertje, heeft 6 bladzijden en komt compleet met pasfoto, paspoortnummer, adres, etc. Mij is beloofd dat
in de komende jaren het verlengen een stuk eenvoudiger is dan de eerste afgifte nu.
JS is opvallend attent bij de aflevering van zijn vliegtuigen. Een doos vol met allerlei ringetjes slangetjes, afdichtingen, etc, zit standaard in de aanhanger. Allemaal van die zaken die niet veel kosten, maar je het leven behoorlijk zuur kunnen maken als je er om verlegen zit en ze eerst bij de fabriek besteld moeten worden. Ook een pomp voor het vullen van het water in de staart ontbreekt niet.