Het stormt boven Gariep

15 decenber, gisteren was de bovenwind 50 km/u, maar vandaag begint het met 130 km/u. Het wordt vervelend, maar niks aan te doen. Wachten op beter weer is het devies. Gisteren nog wel even naar het vliegveld geweest om de veldleider een copie van de nieuwe code sportief te bengen. Ik was nog vergeten te vertellen dat er weer eens geen sportcommissaris op Gariep aanwezig was. In de nieuwe regels is er een versoepeling die, mits de NAC in ZA meewerkt, ook buitenlandse sportcommissarissen erkent. Maar, ook dat probleem is uit de weg geveegd, omdat de veldleider, die OO in Australie is, hier in ZA examen heeft gedaan en inmiddels ook officieel OO in ZA is. Verder hebben we nu al twee dagen onafgebroken electriciteit en dat moet in het guinness book of records. We beginnen ons onbehaaglijk te voelen. Er is geen enkel probleem meer. Dat kan niet goed gaan... Alleen nu het weer nog.

500 km FAI driehoek

17 december, Gisteren was het zinloos om te vliegen vanwege de bovenwind, zakke stijgwaarden en lage ceiling, maar voor vandaag heeft de meteo dan toch wat optimisme uit de hoed getoverd. Zes tot 8 meter stijgen en een basis van rond de 6000 meter. Dat klinkt als recordweer, maar er zijn ook minpuntjes. De bovenwind blijft rond de 50 km/u en er zijn geen cumuluswolken. Blauwthermiek dus. Ik heb nu eindelijk ook weer de beschikking over het weerbericht van Johannesburg en had al Topmeteo, wat me niet echt beviel. Na bestudering van alle gegevens viel het besluit om toch maar weer een 500 km FAI driehoek te gaan vliegen. Een grotere afstand leek me niet verstandig, omdat de thermiek laat zou beginnen.
Alles loopt zoals ik gedacht had. De OLC-vliegers buitelen weer over elkaar en betwisten de eerste start. Als om elf uur mijn vliegtuig gereed gemaakt is en ik op het terras het startbedrijf aanschouw, blijken de condities nog erg slecht. De OLC-vliegers hangen op rond de 700 meter, allen in de zelfde bel, die die benaming nauwelijks verdient. De eerste komt weer landen, gevolgd door de tweede. De eerste start weer, geeft aan wederom te komen landen, maar weet zich toch nog op 300 meter staande te houden. Ik start pas om 1 uur en worstel me richting het startpunt dat ten noorden van Colesberg gekozen is. Tja, met 2.5 m/sec stijgen en tussen de 40 en 50 km/u wind recht tegen, doe je niet veel. Na het passeren van de startlijn gaat het niet best. Thermiek verwaait, matige sterkte en hoog gaat het evenmin. Laag bij Petrusville vinden we dan toch een redelijke bel van 3 m/sec, maar eenmaal weer boven (2700m GND) zegt de computer dat over de eerste 50km een XC snelheid van 81 km/u gehaald is. Dat breekt je je nek als je 160 moet vliegen. Dan, zo'n 60 km voor Douglas, verandert het weer dramatisch. Er staat cumulus en de eerste bel onder de eerste wolk, brengt me met 6,2 m/sec naar 5100m MSL. Die laatste 50 km voor het keerpunt, gaan met 140 km/u en de totale snelheid over het eerste been wordt 116 km/u. Op het tweede been heb ik dan een meewindcomponent en haal over dit been een snelheid van 207 km/u. Helpt helaas niet om die 116 van het eerste been goed te maken. Inmiddels is het weer blauw en het laatste been gaat met 173 km/u wat uiteindelijk resulteert in bijna 149 km/u voor de hele driehoek. Om een idee te geven: als de eerste 150 km van het eerste been net zo snel gevlogen hadden kunnen worden als de laatste 50, dan was het een dik record geweest. Misschien ben ik een uur te vroeg gestart, maar 10 over twee was al behoorlijk aan de late kant. Het vliegtuig deed het fantastisch en is vooral bij hoge snelheid duidelijk beter dan de Ventus. Het enige dat mis ging was, dat vlak voor de finish de LX het voor gezien hield omdat die 7 Ah batterij van de fabliek leeg was. Overschakelen naar mijn oude Lithium-ion batterij van 19 Ah verhielp dit euvel.

18 december, De meteo geeft 80 km/u bovenwind. Pauze dus..

18 december 2019