200 km opdracht bij Douglas

12 januari 2020. De afgelopen drie dagen is er heel erg veel water naar beneden gekomen. Meestal een feilloze indicatie dat de tehrmiek voorlopig weinig voor zal stellen. Voor vandaag zegt de meteo dat de thermiek goed is, maar bij Douglas zeer krachtig. Bovendien gaat daar de basis omhoog naar meer dan 5000 meter. De planning wordt een opdracht zuid van het plateau van Douglas en dat is 150 km vliegen naar het startpunt. Als je daar om twee uur wilt starten, dan moet je in Gariepdam rond 12 uur weg. Dat lukte netjes, maar o wat was het weer slecht. Basis 800 meter 1,5 m/s stijgen. Dat is niet fijn als je over tientallen km onlandbaar terein heen moet. Zoals gebruikeleijk had ik de wind tegen en kwam pas tegen halfdrie aan bij het startpunt. Daar ging de basis flink omhoog, maar de thermiek bleef niet meer dan 2 meter. Wachten had geen zin, dus gestart en met veel moeite en naar het noorden betere thermiek, lukte het om toch nog 179 km/u te halen. Te weinig voor een record en ik was al blij dat ik zonder motor terug kwam bij Gariep.

13 januari, Dat was een duizend km dag volgens de meteo, maar die prognose werd twee dagen na elkaar negatief bijgesteld. Bestudering van de kaartjes gaf me weinig hoop op een lange opdracht. Het wordt eentonig, maar bij Douglas was er ruimte voor een hoge snelheid en een driehonderd km driehoek paste aardig in dat gebied. De vlucht leek op die van gisteren. laag, zwakke thermiek, maar wind mee. Dat was niet voorspeld. Bij het startpunt aangekomen werd het duidelijk beter, maar meer dan drie meter stijgen zat er niet bij. Dat is lastig als je meer dan 160 km/u moet vliegen. Tot overmaat van ramp lag het eerste keerpunt in de schaduw van een grote onweersbui(wel voorspeld, maar niet DAAR). De snelheid over het eerste been bleef bij 130 km/u steken. Tja, en dan moet je je ook nog uitgraven op het tweede been. Daarna gaat het dan verder met 165 km/u naar het tweede keerpunt. Eindelijk eens ZuidAfrikaans weer, met bellen van 5 meter, al was het dan maar over 80 km. Na het tweede keerpunt komt een nieuwe onvoorspelde verassing. Regen! de finish weet ik nog net te halen met een snelheid van 133 km/u maar dan moet ik nog 140 km naar huis en om een snel uitdijende onweersbui heen. Dat lukt weliswaar, maar dan moet er daarna met tegenwind een gat van 60 km overgestoken worden waarin geen thermiek te vinden is. Ik haal de wolken aan gene zijde net niet en moet de motor starten die het pas bij de tweede startpoging doet. Tien km verder is er weer flink thermiek en ik ben tussen alle regen en onweersbuien weer thuis. Laat dit keer.
Iedereen klaagt over het weer dit seizoen. Het is vliegbaar, maar daar is alles mee gezegd. Holger Lensig de man die altijd vloog, ook als het weer zwak was, gaat naar huis. Hij ergerde zich aan het weer, maar nu brak ook nog de aandrijfriem van de motor van zijn Ventus CM. Die was net drie maanden geleden op uurbasis vervangen door een nieuw exemplaar. Ook ik heb weer een technisch grapje. De motor moet bij het tanken in de maintenance mode gezet worden waardoor hij er half uitkomt en de deurtjes niet dichtgaan. Die computer heeft zich bedacht en gooit de motor ook in de maintenance mode er vrijwel helemaal uit, zodat tanken onmogelijk is. We gaan het voorleggen aan de fabriek en in de tussentijd heb ik wel een work around ontwikkeld.

14 januari. Geen vliegen vandaag. De meteo geeft zwakkere condities dan gisteren en ook de basis is duidelijk lager. Er kan gevlogen worden, maar een snelheid zit er niet in. Dus, gebruik ik de tijd om dit stukje te schrijven en heb ik vanmorgen een rubber klosje onder de vleugeltip van mijn verhuurde Ventus vervangen. Het oude klosje leed aan een zeer merkwaardige kwaal. Het desintergreerde en transformeerde in een kleverige pasta. Gelukkig heb ik reseve bij me.

14 januari 2020