30 december. Top Meteo en de ZuidAfrikaanse weersdienst, zijn het niet eens. De zuidAfrikanen geven west van Gariep
NUL thermiek, Maar in het zuiden een gaatje voor een kleine opdracht. Top meteo zegt dat het west van Gariep mooi weer
wordt. Ik besluit Top meteo te geloven, niet omdat ik die beter vind, maar meer omdat het voorspelde weer me
beter uitkomt. Na de start en onderweg naar m'n startlijn, trekt het overal dicht en begint het te regenen.
Ik kom zonder motorgebruik thuis en de rest van de dag regent het pijpestelen. De ZuidAfrikanen hadden het goed voorspeld.
31 december. Het gaat goed weer worden. We bereiden een korte opdacht voor ten zuiden van Douglas.
Daar wordt de sterkste thermiek verwacht. De startlijn komt dan wel 175 km van Gariep te liggen, maar een
kniesoor die daar op let. Het moet een basis van 4500 meter worden met thermiek van meer dat 5 m/s.
Ik worstel me met belletjes van 1.5 tot 2 m/s tegen de wind in naar de startlijn en daar gaat het niet hoger
dan 2500 m. Geen schijn van kans op een goede snelheid. Ik start wel, vlieg zelfs de opdracht, maar de snelheid
is te laag. Terug naar huis is het ook met de wind mee een geduldwerkje, omdat er grote thermiekloze gaten vallen
en de basis weer naar 1200 m GND gaat. Morgen wordt het beter!
1 januari. Vandaag moet het dan gebeuren. De meteo voorspelt een groot gebied met sterke thermiek en zeer hoge basis. Op de briefing hebben ze het over een duizend km dag.. Vooral voorbij Douglas wordt het geweldig goed, dus om een gedeelte van de opdracht daar in te laten vallen, besluit ik het startpunt van de opdracht 115 km naar het noordwesten te verleggen. Geen punt, want op het stuk daar naar toe is de gemiddelde thermieksterkte 5 m/s.... volgens de meteo. Wel 40 tot 50 km/u bovenwind, maar die loopt er bij Douglas ook uit. Om halfelf staan Brigitte en ik al op de baan en kijken naar de cumuli over de bergen langs het veld. Ik schat ze op 200 m hoogte en ze zien er niet uit. We wachtee en wachten en wachten. Ik vraag de vliegers achter mij op de baan of ze soms voor willen gaan, maar niemand voelt zich geroepen. Het is twaalf uur, en er verbetert niets. De zelfstarters zijn al een uurtje geleden al brommend naar het zuidOosten afgereisd waar het er beter uit ziet. Ik besluit om te starten en als het niks wordt weer te landen. Op de jet naar betere oorden vliegen is niet mijn favoriet. Ik start, kom tijdens de sleep iets tegen wat op thermiek lijkt en ik ontkoppel op 600 meter. Een beetje gerommel, af en toe een naalduitslag van 2 m/sec direct gevolgd door -4 m/sec. De enige cumul blijkt op 500 m te zitten. Water er uit en landen. Na een half uurtje lijkt het beter te worden en mensen die na mij gestart zijn kunnen dan op 900 meter komen. Maar, in de richting NW ziet het er aller belabberts uit en het is al één uur. Vroeger had ik een andere opdracht gemaakt en was een uur later nog eens gestart, maar ook daar zie ik met deze bovenwind het nut niet van in. Morgen wordt het slechter, maar nog steeds wel goed volgens de meteo.
1 januari 2020
30 december, Deze foto nam ik onderweg naar de startlijn. Die was amper te bereiken, terwijl het snel overal dichttrok en de basis op 1000 meter zat.
We staan als eerste op baan 15, waarna het eindeloze wachten op thermiek begon.
Eindeloos wachten. De cumulus (gedoopt cumulusrommulus) hangt op 400 meter achter de bergtoppen en ziet er uit als een witte plastic zak die een uurtje door een kat te grazen is genomen.
Een teleopname van een cumuluswolk. Ik zet dat er er even bij, want anders zou je hem niet herkennen. Het is de laatste tijd meer regel dan uitzondering dat we afschuwelijke thermiek hebben.