9 december 7meter stijgen!!

Vandaag 9 december zijn alle deskundigen het er over eens, het gaat een buitengewoon goede dag worden. Zoals het kaartje hiernaast aangeeft wordt ten noordwesten van Gariepdam in een uitgestrekt gebied meer dan 7 meter/sec stijgen verwacht. Dit weerbericht was al eens eerder opgedoken. Zie "een wereldrecord". Met die wetenschap ben je al wat achterdochtig maar, stel je voor dat het klopt! Als startpunt koos ik het honderd kilometer noord west van Gariepdam gelegen Petrusville. Dat zou al in het goede weergebied moeten liggen. De vijfhonderd km driehoek voor 15 meter vliegtuigen staat op 125 km/u dus zelfs als het weer een beetje tegen viel, dan was er nog altijd een mooie verbetering mogelijk. Nou, het weer viel tegen! en niet zo'n beetje ook. Met bellen van 1,5 meter tegen 40 tot 50 km/u wind en een basis van 1600 meter was het al een hele worsteling om het startpunt te bereiken. Na de start ging de basis flink omhoog maar de thermiek was slecht. Erg turbulent en soms wist ik er geintergreerd 2m/sec aan stijgen uit te halen. Ik had er halverwege het eerste been genoeg van. Naar huis dus, wat met de wind in de rug in bijna één steek te halen was. 7 meter stijgen? so ein kuwatsch!!

Dreigende buitenlanding bij onweer in de bergen

Na de 9e december ging het langdurig regenen met af en toe een dag waarop gevlogen kon worden. De basis was echter laag en het stijgen was niet veel beter dan wat je op een gemiddelde dag in Europa kan verwachten. Als dan na 5 dagen onafgebroken regen zich een redelijke dag aandient dan ga je toch maar vliegen. 17 december was de dag. Zonder enige opwinding begon die dag echter niet. Bij het controleren van het Mountain High zuurstofsysteem bleek dit apparaat een niet eindigende langgerekte piep weer te geven en vertikte het om ook maar in de verste verte te functioneren. De batterijen konden het niet zijn, want die waren net nieuw. Alles geprobeerd, batterijen er uit en er weer in, niets hielp. Het probleem bleek hem toch in de batterijen te zitten. Het apparaat verbruikt in het totaal weinig stroom, maar wel erg kort heel veel. Gewone koolstofbatterijen kunnen dat niet of amper leveren. Het stukje techniek wenst alleen alkalinebatterijen te slikken. Gelukkig kwam ik daar na enig denkwerk nog tamenlijk vlot achter zodat het probleen nog op tijd kon worden opgelost.
Zonder er al te veel hoop op te hebben, zette ik een 500 km driehoek uit vanaf het 45 km westelijk gelegen Colesberg. Basis laag, stijgen niet sterk, maar bij het eerste keerpunt toch 126 km/u. Alles lag dus nog open. Helaas bleek in het zuiden onweer te ontstaan en 40 km voor het tweede keerpunt zat alles dicht. Afbreken of doorgaan? Het leven is vol van beslissingen. Opgeven is niet mijn sterkste kant, dus doorgaan!! Regen, hagel, afijn het gebruikelijke concept en het keerpunt er midden in. Het lukte me met veel hoogte en tijdverlies te ronden, maar het vervelende was dat het hele derde been zich kon verheugen in een steeds sterker toenemende onweersactiviteit. Ik probeerde er tussendoor te vliegen maar vond uiteindelijk geen stijgen meer. De buien zogen grote gaten van 40 km en meer. Dan doe je niet veel met een 15 meterkistje op 1500 meter boven de grond. De situalie werd uitzichtsloos en ik besloot op 500 meter af te breken en de motor te starten. 65 km van huis, overal uitregenende onweersbuien die, doordat de zon al aardig aan het zakken was lange inktzwarte schaduwen wierpen, waarin op de grond nog nauwelijks iets waarneembaar was... Tot overmaat van ramp had ik maar 3/4 tank benzine plus een beetje wind tegen. Dat is in Europa meer dan genoeg, maar,..... de grond zit hier op 1300 meter. De (gelukkig) opgevoerde turbo hield het voor wat klimmen betreft op 700m GND voor gezien. Zaagtanden was dus ook al geen optie. Weer een beslissing: Richting huis, of naar een mooie cumulus waarvan de afstand erg moeilijk te schatten was. Toen die wolk na 10 minuten nog steeds even ver weg leek en ook al begon uit te regenen heb ik ten einde raad toch maar koers naar huis gezet. De tank aanwijzing begon allarmerende beelden te vertonen. 700 meter, inktzwarte bergen onder me en nog 22 km te gaan was de tank leeg! Glijvlucht(!) met rechts voor mij een kleine landingsmogelijkheid op een graancirkel, waarvan ik weet dat er zich zo'n rondraaiende sproeiinstallatie op bevindt. Onder de gegeven lichtomstandigheden was die echter niet waarneembaar. Nu begon m'n hartslag toch een beetje op te lopen. Ik besloot door te vliegen richting Gariepdam maar voordat het point of no return gepasseerd was terug te vliegen naar de graancirkel.

En toen? Toen vloog ik een groot "rimpelloos" gebied met 0,8 tot 1,5 meter stijgen binnen en vloog na tien minuten door naar het vliegveld waar ik op 900 meter aankwam. Oef... Volgende keer altijd met volle tank en ietsje minder lang doorpersen......

Middelmatig weer.

18 december beloofde de meteo minder onweer en wat beter stijgen. Maximaal 4 meter is best goed, maar dan moet het wel overal ook echt aanwezig zijn. Voor de zekerheid had ik de 500 km opdracht dit keer iets meer naar het noorden gepland, om eventueel toch ontwikkelende onweersbuien te ontlopen. Dat bleek achteraf niet nodig te zijn, want er ontstond voor de verandering vandaag geen onweer. De opdracht lag redelijk goed alleen, alweer achteraf, lag het laatste been nog altijd wat te zuidelijk en juist in het zuiden was het wolkenloos en niet al te best. Jammer, want de snelheid kwam dit keer uit op 119 km/u en dat had het laatste been makkelijk op 127 of meer kunnen doen uitkomen als er maar wat meer dan 2m/sec stijgen had gezeten en de basis daarmee ook te bereiken was geweest. Helaas ging telkens op ongeveer 1500m de naald van de variometer naar rond de 1m/sec en daar vlieg je heden ten dage geen records mee. Al met al was het een prettige vlucht. Het was ook de eerste volledig voltooide vlucht dit seizoen. Daar had ik dus 22 dagen voor nodig. Als we al het goede weer dat de eerste helft van deze vakantie niet kwam in de tweede helft nog te goed hebben, dan zit er nog wel een wereldrecordje in denk ik....

19 december 2012