Twee januari verwacht de meteo een stevige wind, basis van 800 meter en maximaal 2 meter stijgen.
Tijd om het nieuwe zweefvliegcentrum te Douglas aan een audit te onderwerpen. Wel een beetje
ver. Ik schatte het 250 km, maar het leek me een leuke trip en op de secondaire wegen mag je hier
120 km/u dus...... geen probleem. Die secondaire wegen bleken echter in ons geval over te gaan
in zandpaden, waar het gemiddelde autochtone volk slechts met hoogpotige landrovers overheen crost.
Een VW polo vivo met een leuk frontspoilertje en platte racebandjes houdt het echter snel voor gezien.
Bruggen blijken op dit soort wegen een lachwekkende luxe te zijn. Doorwaadbare plaatsen zijn DE
oplossing en soms zijn die zelfs voorzien van een betonvloertje! Nadat het tweede rotsblok klem kwam
te zitten tussen het wegdeksel en de vloer van ons vervoermiddel, besloten we alvast om terug alleen
asfaltwegen te gebruiken. Daarmee waren we echter nog niet uit de woestijn. Prachtige verkeersborden
stuurden ons zonder schaamte door boeren hekken over boeren landgoed en uiteindelijk over een weg
die door buldozers was verwijderd. We waren om 9 uur weg gegaan en arriveerden ron halftwee te Douglas.
Het vliegveld was zonder zoeken snel gevonden. Het ligt pal aan de weg en de windzak was niet te missen.
Het ziet er allemaal wat simpeler uit dan Gariepdam. Martin Lessle heeft een eigen hangaar gebouwd en
een keet ingericht als briefingroom, maar alles wat je nodig hebt is er. Helaas hadden we de UFO crew gemist,
want die waren al op recordjacht in het kleine venstertje tussen onweer en blauwthermiek.
Na een korte rondleiding namen we weer afscheid en kwamen door slagregens weer veilig thuis in Gariepdam.
Dit maal over asfalt, wel totaal 750km gereden.
Vandaag storm, redelijke thermiek en onbewolkt. Geen schijn van kans voor ook maar het kleinste recordje.
Morgen...., geen thermiek volgens de meteo. Hopelijk kan ik dit seizoen nog een verslagje over ZWEEFVLIEGEN schrijven.
Gisteren, 4 januari gaf de meteo 2 m/sec stijgen tot 800m GND. Dat leek me niks want het was ook nog
strak blauw, dus je wordt levend gekookt in die cockpit. Op de OLC bleek het achteraf iets beter
te zijn geweest. maar een record had er niet in gezeten. Vandaag was de voorspellig beter. Er werd zowaar
4m/sec verwacht in de buurt van Gariep. Wel blauw, maar het record op de 200 km driehoek voor 15 metervleugeltjes staat
op 127 dus dat moet kunnen.
Iedereen was me vóór vandaag. Ik moest de kist nog wassen want het opspattende regenwater had de onderkant van een
dubbele zand coating voorzien. Het viel me tijdens de sleepstart al op dat het nauwelijks turbulent was. Ongewoon rustig
ging het naar boven, maar op 500 meter kregen we dan toch thermiek. Het bleek een bel van 4 meter rond. Ik was deze aangename
verrassing nog nauwelijks te boven, of de tweede diende zich aan. Cumulus!! Achter het plekje waar ik de 200 opdracht
had uitgezet lag een mooi cumulusveldje. Nuja, dat lag waarschijnlijk 80 km weg dus daar had ik niks aan, bovendien
weet ik uit ervaring dat die grens telkens naar het oosten opschuift naarmate de tijd vordert, maar de aangename verrassingen
waren nog niet op! Ik kon zowaar op 1700 meter starten en na zo'n 30 km blauw gat was de cumulusgrens bereikt.
Bellen van 3 tot 4 meter en er was een aardig pad te volgen. Op het laatste been bleek dat de wolken juist naar het westen opschoven.
Eén uur en 26 minuten had ik er over gedaan en ik had van te voren uitgerekend dat één uur en dertig minuten
goed genoeg was om het record te breken. Eindelijk, na al dat rotweer, was het dan toch gelukt! Omdat het pas halfdrie was,
besloot ik nog een keer te starten. De condities waren beter en het lukte ook om hoger te blijven.
Wat wel lastig was, was dat de computers weigerden de opdracht opnieuw te tonen. Eens gevlogen blijft gevlogen in het
tweetallig stelsel. Dat was erg vervelend want na de keerpunten moest telkens weer op het toetsenbord worden gerammeld wat de
concentratie natuurlijk kwalijk beinvloed. Na de finish bleek het toch nog eens 2 minuten sneller. Honderd en drieenveertig km/u
Een mooie verbetering van 16 km/u. En...... Morgen wordt het beter!
5 januari 2012
De startbaan vanaf de intersectie te Douglas. Het werd even erg mooi weer, wel anderhalf uur lang. Toen ging het over in zware onweersbuien.....
:De startbaan vanaf het begin: 40 meter breed en 1500 meter lang. De baan ligt zonder hek of andere afscheiding pal aan de autoweg van Kimberley naar Douglas.
In het nieuwe briefinglokaal bekijkt Martin Lessle de vliegkaart. Niet om een mooie vlucht uit te zetten, maar om voor ons de beste weg terug (met de auto) op te zoeken.
Het kantoor waarvandaan deze stukjes U bereiken. Het ziet er uit als een chaos, maar dat is schijn Ik weet precies waar alles ligt!