Het zuidAfrikaanse zweefvlieg weer...

Toen ik met de verslagen begon had ik me voorgenomen niet al te veel over het weer te klagen.Toch moet me van het hart dat we erg uitzonderlijke weerscondities in december hebben gehad. De wolkenbasis is voor Afrikaanse begrippen, dag in dag uit extreem laag. Zes tot 1600 meter is boven dit landschap niet prettig en geeft voor het snelle vliegen te weinig werkruimte. De thermiek is dat wat we gemiddeld in Duitsland gewend zijn. Grote gebieden met niet meer dan 2 m/sec afgewisseld met uitschieters naar 4 m/sec. Zelfs de OLC vliegers laten de laatste tijd vaak de kist aan de touwen staan en dat wil wat zeggen. Vorig seizoen ging ik onder deze weersomstandigheden niet vliegen, maar als ik dat nu zou doen, dan kon ik een hele maand aan de grond blijven staan. Dus......

We gaan toch maar weer een 200 km driehoek proberen.

Zevenentwintig december, de meteo geeft in een uitgestrekt gebied rond Gariepdam 2,5 tot 4 meter stijgen. Helaas ook een hoge kans op onweer en de basis is weer bedroevend laag. Merkwaardig genoeg varieert die basishoogte sterk over korte afstanden. Geen idee wat ik zou moeten plannen. Weer, in ieder geval, een korte vlucht. Immers rond 3 uur loopt alles dagelijks dicht met gigantische onweersbuien dus tegen die tijd moeten we op final glide zitten. Omdat noordoostelijk van Gariep de hevigste buien ontwikkelen besluit ik af te wijken van mijn gebruikelijke 200 km opdracht en dit maal mijn heil in het zuidwesten te gaan zoeken. Het traject loopt nu eerst naar het zuiden via een zelf bedacht keerpunt om vervolgens naar het noordwesten verder te gaan. Het laatste kweerpunt, Philipstown, ligt 68 km west van Gariepdam. Om halftwaalf staan er reeds fikse cumulie aan de hemel die flink uitdijen en naar verwachting van de meteo de onweersbuien zullen gaan vormen. Niet te lang wachten dus. Om 20 minuten na twaalf afgevlogen. Het begint gelijk goed! Het blijkt mogelijk om een prima pad te volgen, en het eerste been wordt met 160 km/u afgelegd. Weliswaar 10 km/u staartwind, maar het blijft snel. Het tweede been loopt echter mis. Twintig km/u wind tegen in kombinatie met oplossende cumulus en een steeds lager wordende basis. Vlak voor en na het keerpunt blijkt niet meer dan 1 meter stijgen te zitten. Het tweede been klok ik 90 km/u. Dat zal erg moeilijk worden om nog 130 te halen. De meteo blijkt er weer eens stevig naast te zitten. In plaats van opbouwende onweerswolken, wordt het blauw! Het laatste been gaat dan wel met 130 km/u, maar gemiddeld is de snelheid dan maar 117.... Mislukt dus.

Achtentwintig december geeft de meteo eindelijk een klein gebied met Afrikaans zweefvliegweer. West en Noordwest van Gariep is de voorspelling echter onvliegbaar. De scheidslijn tussen deze weerbeelden loopt van noord naar zuid recht over het Gariep vliegveld en dat blijkt na aankomst op het veld akelig nauwkeurig te kloppen. De onweersvoorspelling is gunstig en er wordt cumulus met een duizend meter hogere basis verwacht dan gisteren. Voor de OLC vliegers is er geen eer te behalen, want het gebied oostelijk van Gariep loopt al snel tegen Lesoto aan en noordoostelijk ligt Bloemfontein. Voor mij echter is het een prima dag, want de driehoek (200 km) smithfield, Trompsburg, ligt perfect binnen de door de meteo aanbevolen grenzen.Toch gaat er iets fout, (het zal eens niet zo zijn) want de lijn van het slechte weer schuift langzaam over het vliegveld in oostelijke richting op.... Vandaag moet ik dus weer snel starten want anders hoeft het niet meer. De rest van het Gariep vliegerbestand houdt het voor gezien en gaat naar huis. Ik start en wordt door de sleepvlieger, goed bedoeld, een eind tegen de wind in afgezet, maar daar is het slechte weersgedeelte al gearriveerd en het blijkt een hele toer om boven te blijven, laat staan om een goede startpositie te verkrijgen. Pas tegen halftwee lukt het om te starten, maar na de start moet een flink stuk in slecht weer worden gevlogen om de eerste cumuls, die al ver naar het oosten zijn afgedreven, te bereiken. De eerste doen niet veel, maar halverwege het eerste been is het dan toch echt raak. 4m/sec geintergreerd van 900 naar 2500 meter. Ik begin er weer in te geloven, maar deze bel blijkt achteraf wel de enige in zijn soort te zijn. Het eerste been gaat nog met 138 km/h, maar dan is de andere luchtmassa zo ver opgeschoven dat het een toer wordt om er nog wat van te maken. Het tweede en derde been gaan met rond de 100km/u en dat is natuurlijk niet genoeg.

Bij thuiskomst vertelt Brigitte dat de eigenaar van het vliegveld samen met zijn vriendin een buitenlanding heeft moeten maken bij Bethulie, 50km van Gariep. Vreemd, ze hebben toch een motor? Het bleek dat om de één of andere duistere reden de motor niet meer in of uit wilde..... Niet meer in kunnen is meestal het gevolg van de ontsteking, die men vergeten is uit te zetten. Dit lijkt echter op een echte storing.

Negenentwintig december vroeg op en naar Colesberg voor het verlengen van het autocontract. Terug in Gariepdam blijkt het snikheet en wolkenloos. De thermiekvoorspelling is weliswaar tussen de 4 en de 5 m/sec, maar dat moet ik eerst nog zien. Heet is het wel, dat is zeker. De voorspelling voor morgen is beter en ik besluit dit stukje te gaan schrijven......

Om halfdrie(!) blijken toch nog twee kisten te starten. Ze cirkelen hier boven ons huis op ongeveer 700 meter. Ik prijs me gelukkig dat ik hier op de grond sta. Onder die kap bij 40 graden + is het op die hoogte geen pretje.

Eindelijk weer een goede thermiek verwachting,

Overal wordt rond Gariepdam meer dan 4m/sec stijgen verwacht. 100 km naar het noorden zelfs meer dan 5,5 meter! Zonde om dat te verspillen aan een 200 km opdracht, dus werd het vandaag een 500. Ook niet zo groot, maar wel een maximale kans om een record te breken, want het oude record staat op 124 km/u. Bovendien kan je op zo'n dag je startpunt op een gunstige plaats leggen omdat er thermiek genoeg is om vooraf aan de opdracht een flink eind te vliegen. De vijfhonderd werd uitgezet boven de 30 graden zuider breedte en dat betekende 150 km van het vliegveld. Op het veld aangekomen bleek niemand zich echt druk te maken. De OLCvliegers hadden nog de dag van gisteren in gedachten. Die was heet, turbulent, weinig thermisch en de convectiehoogte was ook al niet geweldig geweest. Als eerste stond ik vandaag aan het begin van de baan. Het was 10 minuten voor elf en dat was de tijd om te starten. Helaas duurde het tot bijna halftwaalf voordat het sleepvliegtuig kwam en dat was geen pretje want het was al 35 graden en veel schaduw vind je nu eenmaal niet op een startbaan. Na de start ging het met 2m/sec omhoog tot 2000 meter. Dat was nog niet zo gek voor de tijd van de dag en op de grond was het scramble!!, maar, Gariepdam en omgeving is telkens een tikje beter dan als je wat verder weg komt. Pats!.. In één steek naar 500 meter. Geen spatje thermiek, alles blauw, bloedheet. Daar hingen we dan op 0,2 tot 0,5 m/sec stijgen. Ook nog 20 km/u wind tegen..... verd..
Het kostte moeite om het op track liggende stuwmeer over te steken, maar toen ging het beter, Nou.... even dan. Een bel van 3,5 naar 2200m dat begon er op te lijken, maar daarna was het weer huilen geblazen. Uiteindelijk kwam ik rond 2 uur bij het startpunt aan, kon daar in de hele omgeving niet veel meer dan 2 meter stijgen vinden en dat allemaal ook nog beneden de 1000 meter. De temperatuur was aan de grond ondertussen 45 graden en dan is die in de cockpit op 700m niet veel lager. Ik besloot niet te starten en gewoon terug te vliegen. Geen slecht idee, want het bleek nog best een opgaaf om naar huis te komen. Gemiddeld 1,4 meter stijgen. Pas vlak bij het vliegveld kreeg ik met 200km/u op de klok nog even 5m/sec.... Er klopte dus weer helemaal niets van de weerkaartjes. Jammer maar het is niet anders.

30 december 2012