Ufo's die zich vervelen, knabbelen aan zweefvliegrecords

Een dag of vier geleden, toen het rond Gariepdam nauwelijks vliegbaar was door de vele onweersbuien, hadden we een tripje gemaakt naar Douglas. Max Leenders met Max Dolfin waren daar echter aan het vliegen langs een buienlijn en claimden dat ze mijn record op de 100 km retour met twee km/u. hadden gebroken Er moest weliswaar een te lage finish weggepoetst worden, maar dat was geen probleem. Voor zover ik weet is dat laatste wat minder probleemloos dan Max stelt, omdat ik mij herinner dat bij voorgaande recordvluchten de extra mogelijkheden die de FAI biedt in Nederland niet worden gevolgd. Al met al getuigt het natuurlijk van de juiste instelling, om als lange afstanden niet gevlogen kunnen worden het dan toch desnoods, of zelfs juist, tussen de onweersbuien op een super kort stukje te proberen.

Dat is precies wat er vandaag aan de hand was. Rond Gariep mooie cumulus en daarbuiten strakblauw. Met de dag van gisteren vers in het geheugen geloofde ik de meteo niet zo erg. Bovendien was de meteokaart al behoorlijk negatief bijgesteld. Oost van Gariep blijken onder deze omstandigheden vaak de beste condities te bestaan, al strekken die zich meestal niet verder dan 100 km uit.
Het 15 meter record voor de 100 km retour stond op 133 km/u, voor de 18 meter was het 164 km/u en voor de open klasse (mogelijk nu) 166 km/u. Een uitdaging om alle drie te breken met een 15 meter vleugeltje.

Een start in een dust-devil

De start was een ware sensatie. De wind draaide op de grond als een molentje rond en op het moment dat ik startte achter het motorvliegtuig bleef de snelheid, rollend op de baan, steken bij 80 km/u. Na een paar honderd meter zo gerold te hebben ging het motorvliegtuig vliegen maar dat zat er voor mij nauwelijks in. Gewicht 525 kg en 10 m² vleugeloppervlak...... Toch maar vol flaps gegeven en er zo goed mogelijk achteraan. Dat laatste viel niet mee, want er bleek plotseling een wervel te zijn ontstaan die een fikse crosswind veroorzaakte. Ondanks volle roeruitslag draaide het zweefvliegtuig weg uit de juiste richting. Onwillekeurig gaf ik er ook voeten bij waardoor de kist slipte en de volle lading water ook nog eens naar de buitenbocht verhuisde. Pikant detail is dat dat alles op tien meter hoogte boven volstrekt onlandbaar terrein plaats vond. Gelukkig gaf de motorkist een flinke ruk aan de kabel waardoor de snelheid opliep en ik de flaps wat kon minderen, wat weer tot gevolg had dat de aillerons wat effectiever werden. Probleem opgelost. Toch deden zich dusdanige wervels voor tijdens de verdere start, dat er soms van een onbestuurbare situatie sprake was. Gelukkig alles wat hoger.....

Honder kilometer retour vliegen met de hoogste snelheid

Op een honder km retour heb je geluk nodig, want de afstand is te klein om veel van track af te wijken. Helaas lag de wolkengrens 20 km oost van mijn startlijn en de condities in het blauw waren zoals ik al vreesde beduidend slechter dan onder de wolken. Na de start op 2400 meter, verloor ik snel 500 meter, en kon dat in een goede bel van 4,5 m/sec vlak voor het keerpunt pas weer goedmaken. Op de terugweg, in een mooie bel van 4.5 m/sec moest er even gedraaid worden tot de computer aangaf dat ik op glijpad zat. Het laatste stukje lag goed waardoor ik 200 meter te hoog aankwam. Jammer, want ik had dus niet hoeven draaien en had dus tijd verloren. Zesendertig minuten was de vliegtijd, en de afstand was 100.7 km waardoor de snelheid rond de 168 uitkwam. Niet gek! Maar of ik het record van de UFO teruggepakt had was onzeker. Nog een keer proberen! De tweede start liep helemaal mis. Vier meter dalen overal. Ook de wolken gaven geen stijgen. Dat kan kort gebeuren en dan is er op die korte afstand niets aan te doen. Dus..... nog een keer!

De laatste poging voor het 100 km open klasse record (zweefvliegen)

Het moest sneller kunnen. Deze start wist ik waar in het blauw stijgen en dalen te verwachten was en deed er mijn voordeel mee. De eerste wolk was gelijk raak en bracht me met 4.6 m/sec naar 3300 meter. Ik moest op 1350 meter finishen en mocht de rest van het traject dus nog bijna 2000 meter verbruiken. Bij het keerpunt 162 km/u met 27 km/u wind mee, maar wel 500 meter boven de starthoogte. Terug ging het behoorlijk goed en ik wist de grote daalgebieden te omzeilen. Niet meer gedraaid op een 4 meterbel, ondanks het feit dat de computer zei dat ik nog 200 meter te kort kwam. In het blauw netjes op track, ontstonden precies op het juiste moment 4 plukjes. Dat is het geluk wat je nodig hebt. Zo snel als ik durfde stevende ik op de finish af. Bingo, weer, ondanks alles 400 m te hoog (nouja, dan hoeft er ook niks weggepoetst te worden) maar wel 34 minuten en 40 seconden geklokt. Honderd vier en zeventig km/u!! Drie nieuwe records en best wel leuk om met een 15 meter kistje een 26 meter Nimbus af te troeven. Ach, ik weet het best, het kan nog veel sneller....

7 januari 2013