Het plannen van een opdracht blijft een moeilijk punt. Het is 6 januari en de meteo geeft over een uitgestrekt gebied
een basis van 2500 meter GND. De weerkaart voor morgen ziet er anders uit, met juist een smal gebied met goede condities.
Vandaag moeten we dus benutten voor een driehoek en voor morgen bijft niets anders over dan een retour.
Vandaag 5 meter stijgen in blauw is de forecast. Wat nu? een 700 km driehoek die in de 15 en 18 meter klasse
op 136 en in de open klasse op 140 km/u staat, of een 500 km die 125, 138 en 165 km/u in resp. 15 meter 18
meter en open klasse bedraagt. Voor de zekerheid maak ik 2 declaraties, zodat ik op het veld nog op het laatste moment
beslissen kan welke het wordt. Om halftien staan we bij het vliegtuig. Geen druk op de waterleiding...,. Verd...
Iedereen vliegt al! Geen wonder want het weerbericht is goed en er staat 4/8 cumulus aan de hemel.
Ik besluit voor het meest gewaagde, een 700 km driehoek, Gariepdam-Douglas-wolvekop-Gariepdam.
Om halfelf wordt ik opgesleept maar het stijgen valt me nog erg tegen. Pas om halftwaalf als de wolkenbasis eindelijk
naar 2300 meter is gestegen vlieg ik af. Thermiekbellen van 4 meter/sec en met een steeds lagere bedekkingsgraad
kom ik na 250km vliegen bij Douglas aan. Snelheid eerste been 120 km/u (17km/u wind tegen). Niet echt snel, maar het beste
gedeelte van de dag moet nog beginnen! Na Douglas nog ongeveer 50 km wolken en daarna alles blauw. In het blauw met
é én steek in aanvankelijk doodstille lucht van 3000 naar 600 meter. Onder de 800 meter wordt het
verschrikkelijk warm en vreselijk turbulent. De flightcomputer geeft vrolijk piepend stijgen aan terwijl.
de solfahrtgeber om meer snelheid vraagt. Rodeo... Duidelijk een geheel andere luchtmassa.
Het vervelende is dat in al dat tumult geen thermiek te vinden is.
Ook de headwind neemt toe tot 25 km/u. Zinloze bezigheid om onder deze omstandigheden nog een record van 136 km/u
te willen breken. Ik breek af, moet uiteindelijk ook nog op 0 meter de motor starten (de grond lag daar 300
meter onder Gariepdam niveau), vond 60 seconden later een belletje dat 3,5 stijgen gaf (ik was na het afbreken richting
een cumulusveld in het zuiden gevlogen) en vlieg de laatste 250 km met 150 km/u zonder water naar huis.
Het thermiekkaartje van de meteo klopte weer eens niet, en derhalve de opdracht ook niet.
Lodewijk de Beukelaar en Hans Wisselink blijken op Kuruman te vliegen met de D-KLLK (KG).
Max Leenders vliegt zoals bekend met de UFO en Max Dolfin vanaf Douglas en ik ben nog even Gariepdam trouw gebleven.
De Nederlanders zitten dit jaar dus over ZuidAfrika verspreid!.
6 januari 2012
Een beetje haast. De cumuls staan al aan de hemel. Brigitte neemt snel de hoezen af. Die hoezen zijn perfect en hebben een zeer goede kwaliteit/prijs verhouding. Ze blijven ook onder Afrikaanse toestanden absoluut water dicht, in tegenstelling tot de Jaxida die de kist eerder nat dan droog hielden. Die firma zal wel niet voor niets failliet zijn..
:Er bleek geen druk op de waterleiding te staan. Gelukkig was dat na een half uur weer in orde zodat ik met de normale hoeveelheid water starten kon. De vroege vogels onder ons waren, tot hun spijt zonder water, al op pad.
Prachtig weer te Gariepdam. Deze foto maakte Brigitte toen ik aan het vliegen was. Op de voorgrond het fonkelnieuwe grillhuisje met daar achter het sleepvliegtuig dat niet veel te doen heeft. Op drie of vier kisten na is alles hier "zelfstarter".