Opnieuw 1000 km zweefvlieg-weer

6 januari.
Helaas in Brigitte ziek en kan niet mee naar het vliegveld. Dat betekent dat ik alles alleen moet doen Dat kost extra tijd. Bovendien moet je hier een vroege start van te voren aankondigen. We nemen maar twee declaraties mee naar het veld. één voor een duizend en één voor een 600 km FAI driehoek. Het wordt de 600 en we starten boven het veld om 1 uur. Ik race onder een mooie wolkenstraat die vijf meter geeft richting Douglas. Helaas is het wel vijf meter dalen. Na 35 km keer ik om en start precies een uur later opnieuw. Dit keer mijden we de wolkenstraat en komen bij Douglas aan met een snelheid voor het eerste been van 150 km/u tegen de wind in.Zeer goed natuurlijk, alleen kan het tweede been niet gevlogen worden omdat daar een grote bui hangt. Een bui waarvan je het einde niet kan zien. Bovendien ontwikkelt zich cirrus, die zo dik is dat het donker wordt. We breken af en vliegen naar huis.

Op mijn dooie gemak sta ik de cockpit leeg te ruimen, als ik een glas water in m'n nek krijg. Het blijkt te gaan om de beroemde Afrikaanse regendruppels. Als ik me omdraai zie ik een muur van zand op me afstormen. Het enige dat ik nog kan doen, is de linker vleugel aan de waterkraan vastbinden en zelf aan de andere tip gaan hangen. Na vijf minuten ging de wind liggen. De rest van de regen kan ik in de auto afwachten. Schade: natte kleren en kromme kraan. Had erger gekund. De Kolibri2 Werkt buitengewoon goed. Is IGC approved voor wereldrecords. De vluchten worden netjes gelogd en kunnen door het instrument zelf op een micro SD-kaartje geschreven worden. De batterij is goed voor 10 uren loggen maar het instrument kan natuurlijk ook op het boordnet. Handig. Alleen, ik ben gewend aan de NANO3 en wil uiteindelijk geen ander type logger hebben. Dus, als we weer thuis zijn gaat de kolibri in de verkoop. Met garantie, orginele rekening, waar ik honderd euro op laat vallen. De eerste die aan de bel trekt heeft hem.

6 januari 2016