07-01-2010
Dat was leuk dus, dat het mogelijk blijkt om toch mooie snelheden te behalen zonder super weer. Met dit in het achterhoofd stegen mijn ambities. Een andere reden voor het stijgen van die ambities en het optimisme is dat de snelheden waarop de records nu staan zo hoog zijn dat voor een verbetering er echt super weer nodig is. Vroeger ging ik als het er niet in zat gewoon niet vliegen. Tegenwoordig ga ik maar kijken wat er nog uit te halen is en.... soms blijkt dat dus heel veel te zijn!
De vierde januari was de voorspelling toch weer aanmerkelijk slechter. Zwakkere stijgwaarden en een lage basis van onder de duizend meter GND. Even rust dus en we besloten een korte rondrit te gaan maken. We namen een weg die we nog niet eerder ingegaan waren op goed geluk. Kent U het spreekwoord dat vele wegen naar Rome leiden? Dat geld nog meer in Afrika omdat daar nu eenmaal niet zoveel wegen zijn. We hadden nog geen 10 km gereden of we ontdekten dat we weer bij de stuwdam uitkwamen. Zei het ditmaal aan de voet van de dam en op een plek waar "de Grootrivier" met een vakwerkbrug was overspannen. Na nog even gestopt te zijn en de machtige dam die nu hemelhoog boven ons uit torende aanschouwd te hebben weer ingestapt en onze weg vervolgd. Die weg leidde ons naar een stukje droevige Afrikaanse geschiedenis. Een bordje "konsentrasiekamp" wees een smalle dirtroad in die we voorzichtig volgden om uit te komen bij een monument dat ondanks de vervallen aanblik een flinke indruk maakte.Toen de Engelsen het in 1899 nodig vonden om de kaap in te lijven bleek het niet mogelijk de weerstand van de boeren te breken. Uiteindelijk lukte dit met vernietigingskampen waar alle vrouwen en kinderen in werden ondergebracht. Ik schrijf vernietigingskampen omdat er velen zijn omgekomen en gezien de leeftijd (onder de 15 jaar) niet van ouderdom.... Een inktzwarte bladzijde uit de Engelse geschiedenis dus. Wij vervolgden ons rondje van nog geen 35 kilometer en vonden een verhelderend bord dat men vergeten was te vervangen.
Hoewel de dam tamenlijk oud is had ik deze nooit op school geleerd. Dit bord vertelde mij waarom. (zie foto). Het was dus gewoon de Hendrik Verwoerddam.
Alweer een raadseltje opgelost. Eigenlijk zonde van de tijd om topografie te leren op school. Politici veranderen de namen toch telkens weer om een variateit van redenen.
De volgende dag was weer zo'n dag als de derde januari waarop ik een dubbel record vloog. Dus weer een opdracht.
Ditmaal werd de 200km retour als doel gekozen. Dit record staat op naam van Daan Pare die het in Kettledam (USA) heeft gevlogen langs een bergkam met een snelheid van 157 km/u. Erg ambietieus dus, want in 'gewone thermiek' valt dat niet makkelijk te verbeteren als de omstandigheden niet exelent zijn. Althans dat dacht ik.
De basis was laag (2000m) maar het zag er erg mooi uit dus niet te lang getreuzeld en om 10 minuten over twaalf er op los. De eerste 50km gaat met een snelheid van 161 km/u dan wordt alles blauw op track zodat omgevlogen moet worden. Dat gaat met 143 km/u zodat er van die mooie snelheid niet zo veel meer overblijft. Als dan op de terugweg in zuidelijke richting moet worden omgevlogen en ook nog naar thermiek moet worden gezocht vlak voor de finish om aan de duizend meter regeling te voldoen, dan is reeds ruim duidelijk dat de tijd niet gehaald gaat worden. Nog een keer de zelfde opdracht vliegen dan maar want het is pas even voor tweeen. De tweede poging verloopt veel beter maar nu ontstaan er buien op track die op de terugweg grote thermisch dode gaten veroorzaken. Er moet dus gewoon te veel gecirkeld worden en tijdens cirkelen vlieg je nu eenmaal de helft van de tijd terug. Hoewel laag, vlak voor de finisch een goede 4.5 meterbel wordt gevonden komt de snelheid niet hoger dan 151 km/u Niet gek dus en met een beetje beter weer moet het mogelijk zijn!
Wordt vervolgd
Pagina 1 2 3 4 5 6 7 9
Dat was leuk dus, dat het mogelijk blijkt om toch mooie snelheden te behalen zonder super weer. Met dit in het achterhoofd stegen mijn ambities. Een andere reden voor het stijgen van die ambities en het optimisme is dat de snelheden waarop de records nu staan zo hoog zijn dat voor een verbetering er echt super weer nodig is. Vroeger ging ik als het er niet in zat gewoon niet vliegen. Tegenwoordig ga ik maar kijken wat er nog uit te halen is en.... soms blijkt dat dus heel veel te zijn!
De vierde januari was de voorspelling toch weer aanmerkelijk slechter. Zwakkere stijgwaarden en een lage basis van onder de duizend meter GND. Even rust dus en we besloten een korte rondrit te gaan maken. We namen een weg die we nog niet eerder ingegaan waren op goed geluk. Kent U het spreekwoord dat vele wegen naar Rome leiden? Dat geld nog meer in Afrika omdat daar nu eenmaal niet zoveel wegen zijn. We hadden nog geen 10 km gereden of we ontdekten dat we weer bij de stuwdam uitkwamen. Zei het ditmaal aan de voet van de dam en op een plek waar "de Grootrivier" met een vakwerkbrug was overspannen. Na nog even gestopt te zijn en de machtige dam die nu hemelhoog boven ons uit torende aanschouwd te hebben weer ingestapt en onze weg vervolgd. Die weg leidde ons naar een stukje droevige Afrikaanse geschiedenis. Een bordje "konsentrasiekamp" wees een smalle dirtroad in die we voorzichtig volgden om uit te komen bij een monument dat ondanks de vervallen aanblik een flinke indruk maakte.Toen de Engelsen het in 1899 nodig vonden om de kaap in te lijven bleek het niet mogelijk de weerstand van de boeren te breken. Uiteindelijk lukte dit met vernietigingskampen waar alle vrouwen en kinderen in werden ondergebracht. Ik schrijf vernietigingskampen omdat er velen zijn omgekomen en gezien de leeftijd (onder de 15 jaar) niet van ouderdom.... Een inktzwarte bladzijde uit de Engelse geschiedenis dus. Wij vervolgden ons rondje van nog geen 35 kilometer en vonden een verhelderend bord dat men vergeten was te vervangen.
Hoewel de dam tamenlijk oud is had ik deze nooit op school geleerd. Dit bord vertelde mij waarom. (zie foto). Het was dus gewoon de Hendrik Verwoerddam.
Alweer een raadseltje opgelost. Eigenlijk zonde van de tijd om topografie te leren op school. Politici veranderen de namen toch telkens weer om een variateit van redenen.
De volgende dag was weer zo'n dag als de derde januari waarop ik een dubbel record vloog. Dus weer een opdracht.
Ditmaal werd de 200km retour als doel gekozen. Dit record staat op naam van Daan Pare die het in Kettledam (USA) heeft gevlogen langs een bergkam met een snelheid van 157 km/u. Erg ambietieus dus, want in 'gewone thermiek' valt dat niet makkelijk te verbeteren als de omstandigheden niet exelent zijn. Althans dat dacht ik.
De basis was laag (2000m) maar het zag er erg mooi uit dus niet te lang getreuzeld en om 10 minuten over twaalf er op los. De eerste 50km gaat met een snelheid van 161 km/u dan wordt alles blauw op track zodat omgevlogen moet worden. Dat gaat met 143 km/u zodat er van die mooie snelheid niet zo veel meer overblijft. Als dan op de terugweg in zuidelijke richting moet worden omgevlogen en ook nog naar thermiek moet worden gezocht vlak voor de finish om aan de duizend meter regeling te voldoen, dan is reeds ruim duidelijk dat de tijd niet gehaald gaat worden. Nog een keer de zelfde opdracht vliegen dan maar want het is pas even voor tweeen. De tweede poging verloopt veel beter maar nu ontstaan er buien op track die op de terugweg grote thermisch dode gaten veroorzaken. Er moet dus gewoon te veel gecirkeld worden en tijdens cirkelen vlieg je nu eenmaal de helft van de tijd terug. Hoewel laag, vlak voor de finisch een goede 4.5 meterbel wordt gevonden komt de snelheid niet hoger dan 151 km/u Niet gek dus en met een beetje beter weer moet het mogelijk zijn!
Wordt vervolgd
Pagina 1 2 3 4 5 6 7 9
Engels concentratiekamp tweede vrijheidsoorlog (boerenoorlog) 1899-1902
De naam Gariepdam valt door de mand! Er was kennelijk nog geen geld om alle borden aan te passen
Namenlijsten van kinderen onder de vijftienjaar. Het verzet van de boeren werd door de Engelsen met chantage gebroken.
De dam, van de achterzijde