12-01-2010

We zijn weer veilig in het koude Nederland aangekomen. Voor het verslag van de laatste vier dagen,zes zeven, acht en negen januari, was door alle voorbereidingen geen tijd meer zodat ik dat nu hier alsnog zal doen.

Zes januari was het een prachtige dag met schitterende cumulus om halftwaalf reeds aan de hemel. Wolkenbasis 2500m GND (boven de grond) en stijgen tussen de vier en vijf meter.  Het ging ronduit voortreffelijk. Seeyou gaf over de eerste vijftig kilometer van Gariepdam naar Trompsburg een mean LD van 130 en een snelheid van 195 km/u.
Dat moest dus gaan lukken. het tweede gedeelte van het eerste been ging helaas beduidend minder omdat voor het keerpunt een groot blauw gat zat dat nauwelijks te omvliegen was en ook weinig thermiek produceerde. Toch nog een snelheid voor het eerste been van 176 km/u. Terug wind tegen en  een periode van weinig thermiek. Snelheid 122 km/u. Jammer, weer te langzaam. Het was ondertussen halfvier. toch nog een keer gestart voor het zelfde stukje. Nu ging het voortreffelijk. met slechts een enkel nadeel en dat was dat er erg ver moest worden omgevlogen om de buien die nu ontstonden te ontwijken. Het eerste been werd met 168 km/u gefikst maar dat niet alleen, de hoogte bij het keerpunt lag boven die van de start.
Op de tweede honderd kilometer mocht ik dus ook nog eens meer dan duizend meter verbruiken! prima vooruitzichten dus. Die buien hadden zich echter na het ronden behoorlijk uitgebreid en omvliegen was weer noodzakelijk. Ook de bekende grote thermiekloze blauwe gaten waren natuurlijk weer present zodat ik de hoogte niet vast kon houden en veel te laag voor de finishlijn aankwam waar ik gelukkig nog een belletje van 2 meter vond. Na twee cirkels ging die bel toch 5 meter geven waardoor het mogelijk was vlot te finishen. Toch nog snel, maar was het ook snel genoeg? Logger uitlezen en...... 156 km/u. twee km/u te weinig voor een record.
Jammer, jammer. Toch was het weer een bewijs dat het er in zat want als het omvliegen niet nodig was geweest dan was er boven de 170 gevlogen... Als,als,als.

Zeven en acht januari braaf het zelfde traject geprobeerd maar telkens vastgelopen op onweer. De ontwikkeling van die buien ging zo razend snel dat ze niet eens voorbij te vliegen waren. Vooral de top van de bui die voor de afscherming zorgde liep de zich in de bovenlucht bevindende straalstroom in die met 130 km/u voor verspreiding zorgde.Telkens ging het op de terugweg helemaal mis. Het was 7 januari zo erg dat ik de motor moest starten.Acht januari haalde ik onder de zelfde problemen toch twee maal 151 km/u. Als dat weer nu eens ietsje beter werd.....

Negen januari laatst mogelijke vliegdag in Gariepdam. De tiende moesten we om kwart over zeven 'savonds het vliegtuig te Johannesburg in stappen en daaraan voorafgaand nog 600 km auto rijden. Eigenlijk was 9 januari dus een dag om te pakken maar omdat het telkens bijna lukte en het weer redelijk bleef toch alles weer klaar gemaakt.
Wel een nieuwe opdracht gedeclareerd. Dit maal niet meer oostelijk maar westelijk van het veld waar de meteo met grote zekerheid wist te vertellen dat het daar niet zou gaan onweren.

Voor mij werd nog een ASH25 opgesleept met twee Israeliers er in die twee dagen eerder waren aangekomen. Die start trok een beetje de aandacht omdat de heren geen kans zagen de kist recht  te houden en met een tip aan de grond over de baan zwalkten.
Toen ze eindelijk los kwamen hield de sleepvlieger het voor gezien en ontkoppelde aan het einde van de baan het zweefvliegtuig om daarna snel het vege lijf te redden. De sleepvlieger verklaarde later dat hij op de stallspeed vloog en geen kans zag hoger te komen dan 5 meter. Ik zag de ASH25 met flinke daalsnelheid de baan raken en de vleugels hun flexabiliteit demonstreren, om daarna het vliegtuig aan het einde van de baan  het landschap van de termietenheuvels te zien verkennen. Ai,ai als dat nog maar heel was. In de auto en er heen. Op het eerste gezicht was er geen schade en de vliegers besloten daar ook maar verder niet echt naar te zoeken. Dus: terug gesleept en opnieuw een poging. Nu echter met de motor van de ASH25 erbij. Deze start leek erg op de eerste. Ook nu kwam er een tip aan de grond die in tegenstelling tot de eerste poging nu bleef haken waarna  dit maal het zweefvliegtuig al halverwege de baan ontkoppelde en daarna onder vijfenveertig graden wederom het gevaarlijke terrein in verdween. Martin de chef stond naast mij en ik vroeg hem of ik niet direct kon starten, voordat onze Israelische vrienden voor de derde poging terug waren. Nee, zei Martin want die kist staat te dicht bij de baan. Daar had hij gelijk in dus stelde ik voor om mij dan maar voor de tweezitter te zetten zodat Martin daarna rustig de rest van de middag kon wijden aan pogingen de ASH airborn te krijgen. Dat leek iedereen een goed idee, behalve de sleepvlieger. Die lag dwars, door stampvoetend mede te delen dat hij "krachtterm" niet van plan was om "krachtterm" deze "krachtterm" nog ergens heen te slepen. Toen Martin bedenkelijk keek stelde de sleepvlieger hem voor het van hem over te nemen. Dat gaf de doorslag. De chef verordonneerde de ASH25 linearecta naar de hangaar zodat er niets meer in de weg lag (letterlijk en figuurlijk) om mij op te slepen. En zo geschiede...
Na de sleepstart 80 km naar Philipstown gevlogen waar de startlijn lag om daar te moeten constateren dat er niet boven de 1800 meter gestart kon worden en de thermiek die ik tot dat moment gehad had was max 2,5 meter geweest. Geen tijd en geen zin om te wachten want ik had beloofd om voor vieren terug te zijn om het vliegtuig in de container te pakken en alles voor de terugreis naar Nederland te organiseren. Dus, of nu starten of terug naar Gariep. Het is toch altijd weer een uitdaging om te kijken hoe snel het kan, dus, keuze 1, gestart! Eerste dertig km miserabel. zwak stijgen, wolken die niets deden, maar dan verandert het beeld totaal.
Het stijgen neemt toe tot 5 meter en de basis tot 2600 meter.Eerste been 146 km/u en 100 meter hoger bij het keerpunt dan over de startlijn. Alles ligt nog open! Tweede been buien. Omvliegen is geen optie gezien de afstanden die daarmee gemoeid zijn. Alles of niets dus, en gewoon er doorheen.Zoals gebruikelijk bij onweersbuien kwam er een brede zone van sterk stijgen gevolgd door een fiks portie hagel die overging in regen. Dat kostte helaas nogal wat hoogte.Toen ik er weer uit kwam kon ik toch weer een redelijk pad vinden en wist zonder veel te draaien de finish op de juiste hoogte te bereiken. Maarnu....., hoe snel was het? Het enige dat ik wist was dat het dicht bij het oude record moest liggen maar ik was niet helemaal zeker van de starttijd. Terug naar Gariepdam en daar de logger uit gelezen. 156km/u verd*****. Weer 2 km/u te weinig of te wel een dike minuut te lang. Het is helaas dus niet gelukt, maar we zijn toch dik tevreden over de resultaten die bereikt konden worden onder deze omstandigheden. Totaal vijf records in drie vluchten. Het had slechter gekund. En, het is bewezen dat met een echt goede dag die snelheid voor die 200 retour makkelijk te halen is.
Volgend seizoen dus, na de wandersegelflug heen en weer Namibie. Ook daarvan hoop ik hier weer een verslag te kunnen schrijven.
Hopelijk heb ik iedereen een paar plezierige momenten kunnen geven met het verslag van deze reis. Wat mij betreft, tot half oktober.
Dan gaan we weer zweefvliegen in ZuidAfrika!!

Jan Ritsma

NB. Het vervolg in het seizoen van 2011/2012 vindt U HIER

Pagina  1  2  3 4  5  6 7  8
ASH 25 naast de landingsbaan
De ASH25 die aan het einde van de baan nog honderd meter doorgeschoten was, omringd door toegesnelde en toesnellende hulpverleners (zie tekst)
Martin kijkt ons een beetje hulpeloos aan terwijl op de achtergrond zich het tafreel onvouwt van de tweede kleine catastrophe met de ASH25
Tweede kans. De kist is weer naar de start gesleept. Als het met 1 motor niet lukt dan maar met twee.
Op de achtergrond staat mijn Ventus geduldig te wachten.
Daar gaat ie weer....!
Instappen voor de vlucht
Laatste vlucht van het Afrikaanse seizoen 2009-2010. Het ASH-obstakel is geruimd dus ik kan gaan zitten.
In de cockpit
We gaan er nog een keer voor!!
Op het eerste gezicht geen schade. Gelukkig maar honderd meter doorgeschoten. De baan is op de achtergrond nog duidelijk zichtbaar. Vorig jaar liep een landing voor deze baan slecht af op dit zelfde punt. Toen werd door de soms 20 cm hoge graspollen het wiel van een 15 meter kist naar binnen geslagen waarna een reparatie van een week in Johannesburg noodzakelijk was.