22 december 2009
Gisteren afscheid genomen van Hans en Lodewijk. hun verblijf van 2 weken zat er al weer op. Ze hebben voor zover het weer het toeliet het onderste uit de kan gehaald en het was een beetje sneu dat ze, juist op de beste dag van het seizoen tot nu toe, af moesten reizen.
Bij het uitzetten van een (record)opdracht blijft het gissen: Kloppen de meteogegevens vandaag wel? waar zet ik mijn opdracht uit?
blijft het wel thermisch tot 6 uur?
Komt er onweer?
Een kleine fout bij de inschatting van al die factoren kan een op zich goede dag voor een record verloren doen gaan.
Afgaand op het weerbericht had ik een 500 km retourvlucht uitgezet van Colesberg naar Prieska en weer terug. Colesberg is een plaats zo'n 70 km westelijk van Gariepdam waar we (bij slecht weer) gaan winkelen omdat het een aardige winkelstraat heeft en veel meer keus dan Gariepdam waar we maar 1 supermarkt hebben. Het heeft ook een eigen vliegveld maar dat valt een beetje tegen...
Na de start om tien voor half twaalf bleek dat de thermiek duidelijk wat minder krachtig was dan de dag er voor. Ook de wind bleek 50 kmh en dat is dodelijk voor snelheidsvluchten. Jammer, maar ik vloog nu eenmaal, dus gewoon ijzerenheinig doorgaan en kijken waar het schip strand. Druk prutsend aan 1 van de GPSen die niet wilde werken dobberde ik naar Colesberg waar ik na bijna 1 uur vliegen aan kwam. De thermiek was flink verbeterd en nu 4 m/s. De wind gaf 40 kmh en het was blauw, tenminste op mijn stretch waar zich rechts en evenwijdig daaraan een lange wolkenband van cumullus uitstrekte. Tsja, record vliegen is geen OLC de opdracht ligt vast en we zullen het er mee moeten doen! Wetende dat ik de vlucht van 500 km in maximaal drie uur en 30 minuten moest vliegen (het record stond op naam van Rob Looisen die het al weer 10 jaar geleden in Australie vloog met een snelheid van 138 kmh) realiseerde ik mij dat ik beter de start nog wat uit kon stellen omdat de omstandigheden nog steeds verbeterden. Voor het vliegen van records heb je denk ik een zekere hoeveelheid ongeduld nodig. Ik haat wachten en doelloos rond hangen dus na een beetje getreuzel toch maar om kwart over twaalf gestart. Het ging meteen al mis. De variometer gaf aanslag dalen en 1000 meter lager trof ik de eerste bel. Die was welliswaar 4 meter, maar de start was natuurlijk slecht. Ik overwoog terug te gaan, maar had ook daar geen zin meer in. Uiteindelijk moet je nog maar afwachten of start 2 beter gaat. De headwind liet zich niet onbetuigd en mijn geschatte snelheid lag rond de 100 kmh.
Ik besloot door te vliegen tot ik van de 250 km er 200 had afgelegd. Als mijn snelheid dan onder de honderdtien zou zijn dan zou ik afbreken...... Aan mijn rechter kant stonden die mooie cumulusstraten die op grotere hoogten dicht bij lijken maar ik schatte de afstand toch op minstens 80 km. Wel ontwikkelde zich daar een CB. Worstelend tegen de wind zag ik voor mij nu ook een cumulusveld. Ook dat leek dichtbij. Toen ik het had bereikt kon ik vaststellen dat het nog honderdtien km ver weg was toen ik het voor het eerst zag.
50 km voor het keerpunt had ik inderdaad tot dat moment 110 km gevlogen, maar afbreken had ik sowieso niet meer overwogen want het zag er daar schitterend uit. Klimmend in 6 meter stijgen en rechtuitvliegend kon ik in no time het keerpunt bereiken en bleek de snelheid 117 kmh geweest te zijn.
Niet hopeloos, maar het wordt natuurlijk wel lastig als je een totale snelheid van meer dan 138 moet halen. Echter, zonder straatjes te hebben kunnen volgen had ik toch maar tegen 30 tot 40 kmh wind 110 gevlogen. Feitelijk dus 140 tot 150 kmh t.o.v. de lucht! Na gekeerd te zijn gaf de GPS aan dat de grondsnelheid aardig opliep. Zelfs bij 120 kmh IAS had ik 180 kmh grondsnelheid. Ook in het blauwe gat van de heenweg begonnen nu cumuls te ontstaan en er hoefde nauwelijks nog gedraaid te worden. Wel probeerde ik zo hoog mogelijk te blijven want de TAS (true airspeed) geeft daar het gunstigste verschil met de IAS (indicated airspeed). Bovendien was hoger de wind ook sterker.
Tijdens het steken bleef de grondsnelheid rond de 250 kmh en ik zag zelfs momenten van 300 kmh langs komen. zo'n 50 km van de finish ben ik zo snel gaan vliegen als ik durfde maar verloor nauwelijks hoogte waardoor ik zo'n 700 meter te hoog finishte. Toch niet optimaal gevlogen dus want die 700 meter heb ik natuurlijk ergens moeten "erkurbelen". Het is nu eenmaal moeilijk in dit soort weer want voor het zelfde geld heb je sterk dalen de laatste 20 km en dan kan het zijn dat je te laag aankomt. (het verschil tussen start en aankomsthoogte mag niet meer dan 1000 meter negatief bedragen).
De opdracht van 503 km had ik in 3 uur en 24 minuten gevlogen!
Dat betekende een snelheid van 148 kmh! Dankzij de terugvlucht die met een grondsnelheid van 198 kmh kon worden afgelegd!!
Ik landde rond 4 uur was om 5 uur klaar met het wassen en vastbinden van het vliegtuig en had nog net een half uur om te douchen en te verkleden voor een trouwpartij van 1 van de Duitsers uit Roitzschjora. Die hadden in de daktuin van het plaatselijke hotel een LS6 in elkaar gezet die net na de ceremonie hals over kop uit elkaar moest worden gehaald voor een naderende zandstorm. Zelf ben ik nog even naar het vliegveld gereden om poolshoogte te nemen maar mijn vliegtuig stond er gelukkig nog.
Alleen wat attributen er omheen zoals emmers en plastik container waren weggewaaid.
Word vervolgd
Pagina 1 2 3 4 6 7 8 9
Gisteren afscheid genomen van Hans en Lodewijk. hun verblijf van 2 weken zat er al weer op. Ze hebben voor zover het weer het toeliet het onderste uit de kan gehaald en het was een beetje sneu dat ze, juist op de beste dag van het seizoen tot nu toe, af moesten reizen.
Bij het uitzetten van een (record)opdracht blijft het gissen: Kloppen de meteogegevens vandaag wel? waar zet ik mijn opdracht uit?
blijft het wel thermisch tot 6 uur?
Komt er onweer?
Een kleine fout bij de inschatting van al die factoren kan een op zich goede dag voor een record verloren doen gaan.
Afgaand op het weerbericht had ik een 500 km retourvlucht uitgezet van Colesberg naar Prieska en weer terug. Colesberg is een plaats zo'n 70 km westelijk van Gariepdam waar we (bij slecht weer) gaan winkelen omdat het een aardige winkelstraat heeft en veel meer keus dan Gariepdam waar we maar 1 supermarkt hebben. Het heeft ook een eigen vliegveld maar dat valt een beetje tegen...
Na de start om tien voor half twaalf bleek dat de thermiek duidelijk wat minder krachtig was dan de dag er voor. Ook de wind bleek 50 kmh en dat is dodelijk voor snelheidsvluchten. Jammer, maar ik vloog nu eenmaal, dus gewoon ijzerenheinig doorgaan en kijken waar het schip strand. Druk prutsend aan 1 van de GPSen die niet wilde werken dobberde ik naar Colesberg waar ik na bijna 1 uur vliegen aan kwam. De thermiek was flink verbeterd en nu 4 m/s. De wind gaf 40 kmh en het was blauw, tenminste op mijn stretch waar zich rechts en evenwijdig daaraan een lange wolkenband van cumullus uitstrekte. Tsja, record vliegen is geen OLC de opdracht ligt vast en we zullen het er mee moeten doen! Wetende dat ik de vlucht van 500 km in maximaal drie uur en 30 minuten moest vliegen (het record stond op naam van Rob Looisen die het al weer 10 jaar geleden in Australie vloog met een snelheid van 138 kmh) realiseerde ik mij dat ik beter de start nog wat uit kon stellen omdat de omstandigheden nog steeds verbeterden. Voor het vliegen van records heb je denk ik een zekere hoeveelheid ongeduld nodig. Ik haat wachten en doelloos rond hangen dus na een beetje getreuzel toch maar om kwart over twaalf gestart. Het ging meteen al mis. De variometer gaf aanslag dalen en 1000 meter lager trof ik de eerste bel. Die was welliswaar 4 meter, maar de start was natuurlijk slecht. Ik overwoog terug te gaan, maar had ook daar geen zin meer in. Uiteindelijk moet je nog maar afwachten of start 2 beter gaat. De headwind liet zich niet onbetuigd en mijn geschatte snelheid lag rond de 100 kmh.
Ik besloot door te vliegen tot ik van de 250 km er 200 had afgelegd. Als mijn snelheid dan onder de honderdtien zou zijn dan zou ik afbreken...... Aan mijn rechter kant stonden die mooie cumulusstraten die op grotere hoogten dicht bij lijken maar ik schatte de afstand toch op minstens 80 km. Wel ontwikkelde zich daar een CB. Worstelend tegen de wind zag ik voor mij nu ook een cumulusveld. Ook dat leek dichtbij. Toen ik het had bereikt kon ik vaststellen dat het nog honderdtien km ver weg was toen ik het voor het eerst zag.
50 km voor het keerpunt had ik inderdaad tot dat moment 110 km gevlogen, maar afbreken had ik sowieso niet meer overwogen want het zag er daar schitterend uit. Klimmend in 6 meter stijgen en rechtuitvliegend kon ik in no time het keerpunt bereiken en bleek de snelheid 117 kmh geweest te zijn.
Niet hopeloos, maar het wordt natuurlijk wel lastig als je een totale snelheid van meer dan 138 moet halen. Echter, zonder straatjes te hebben kunnen volgen had ik toch maar tegen 30 tot 40 kmh wind 110 gevlogen. Feitelijk dus 140 tot 150 kmh t.o.v. de lucht! Na gekeerd te zijn gaf de GPS aan dat de grondsnelheid aardig opliep. Zelfs bij 120 kmh IAS had ik 180 kmh grondsnelheid. Ook in het blauwe gat van de heenweg begonnen nu cumuls te ontstaan en er hoefde nauwelijks nog gedraaid te worden. Wel probeerde ik zo hoog mogelijk te blijven want de TAS (true airspeed) geeft daar het gunstigste verschil met de IAS (indicated airspeed). Bovendien was hoger de wind ook sterker.
Tijdens het steken bleef de grondsnelheid rond de 250 kmh en ik zag zelfs momenten van 300 kmh langs komen. zo'n 50 km van de finish ben ik zo snel gaan vliegen als ik durfde maar verloor nauwelijks hoogte waardoor ik zo'n 700 meter te hoog finishte. Toch niet optimaal gevlogen dus want die 700 meter heb ik natuurlijk ergens moeten "erkurbelen". Het is nu eenmaal moeilijk in dit soort weer want voor het zelfde geld heb je sterk dalen de laatste 20 km en dan kan het zijn dat je te laag aankomt. (het verschil tussen start en aankomsthoogte mag niet meer dan 1000 meter negatief bedragen).
De opdracht van 503 km had ik in 3 uur en 24 minuten gevlogen!
Dat betekende een snelheid van 148 kmh! Dankzij de terugvlucht die met een grondsnelheid van 198 kmh kon worden afgelegd!!
Ik landde rond 4 uur was om 5 uur klaar met het wassen en vastbinden van het vliegtuig en had nog net een half uur om te douchen en te verkleden voor een trouwpartij van 1 van de Duitsers uit Roitzschjora. Die hadden in de daktuin van het plaatselijke hotel een LS6 in elkaar gezet die net na de ceremonie hals over kop uit elkaar moest worden gehaald voor een naderende zandstorm. Zelf ben ik nog even naar het vliegveld gereden om poolshoogte te nemen maar mijn vliegtuig stond er gelukkig nog.
Alleen wat attributen er omheen zoals emmers en plastik container waren weggewaaid.
Word vervolgd
Pagina 1 2 3 4 6 7 8 9
De aankomsthal van het vliegveld van Colesberg. Het heeft wat achterstallig onderhoud, maar je bent maar wat blij als je bijvoorbeeld van wege het weer moet uitwijken en er beschutting voor een zandstorm te vinden is!
Ook op schiphol staat het vol met borden. In dit kader is het aardig om te zien waar de authoriteiten van verschillende landen zich al dan niet bezorgd over maken.......
Nog aardiger is het om te zien hoe het publiek op ambtelijke proclamaties reageert.
Zoals U ziet zit dit bord vol kogelgaten!
Nog aardiger is het om te zien hoe het publiek op ambtelijke proclamaties reageert.
Zoals U ziet zit dit bord vol kogelgaten!
Een van de landingsbanen van Colesberg. U mag er Uw neus voor ophalen, maar ik doe dat zeker niet. Alle landingsmogelijkheden die niet vrijwel zeker in een kraak eindigen zijn hier meer dan welkom