300 km poging

15 januari, matige thermiek, matige wolkenbasis en weinig cumuli is de boodschap. Geen echt recordweer dus, maar je weet nooit. Dus toch een opdracht gepland rond De Aar waar zich nog de beste condities bevinden. Het omhoog komen bij het vliegveld is de laatste tijd erg tijdrovend, dus tijdens de sleep vraag ik Marcel om me een beetje verder naar het westen af te zetten. Dat werkt goed! Vanaf de sleep heb ik gelijk 3.5 meter stijgen en nog rond ook. (ik ben al snel tevereden de laatste tijd). Het betekent wel dat ik een uur voor mijn berekende ideale starttijd bij de startlijn aankom en ik besluit vast een stukje het eerste been van de 300 km driehoek af te vliegen. Het is halftwee en de meteo heeft beloofd dat het snel beter gaat worden in de loop naar halfdrie. Na een half uurtje vliegen keer ik om en dan blijkt dat het juist veel slechter is geworden.. Cumuli verdwijnen juist en de daalgebieden nemen toe. Terug bij de startlijn moet eerst tien km verderop weer hoogte gewonnen worden en lukt het pas om 3 uur de startlijn te passeren. Dan gaat het erg snel. Het is inmiddels blauw, ik zie daalsnelheden van 12 m/s langs komen en kom na 13 minuten aan op 500 m GND. De snelheid over die 13 minuten was wel 227 km/u maar daar heb je niet veel aan als je dan geen behoorlijk stijgen vindt. Al met al ging het eerste been nog met 138 km/u. Niet slecht voor deze condities natuurlijk. Dan laat halverwege het tweede been de thermiek het helemaal afweten en ik gooi het water er uit en zie nog kans om zonder motor 150 km naar huis te komen. Niet getreurd, want topmeteo geeft overmorgen de 17e een topdag.

JS3 zelfstarter bestaat helaas niet

17 januari 2020. Een topdag dus! Nouja, de meteo heeft het per update telkens wat meer bijgesteld en mijn ambities zijn geleidelijk afgenomen van 1000 km via 500 km naar een 300 km. Maar, dan wordt er wel in dat gebied wat overblijft geen wind, wolkenbasis 5200 meter, 7 meter stijgen en cumulus voorspeld. De starttijd is wegens voorspelde buien wel kritisch en daarom rijd ik met de kist achter de auto om halftien smorgens al richting de kop van baan 33 als er op dat moment een auto door het gras komt aanstormen. Het is Achim, de man die mijn Ventus heeft gehuurd. Het is voor hem de laatste vliegdag en hij heeft een tragische mededeling. Het sleepvliegtuig is kapot. Iets met de remmen. Het kan vandaag niet meer gerepareerd worden, maar Mark, de veldleider, doet zijn best voor een oplossing. Kort samengevat: ik laat de kist aan de kop van de baan staan, ga op de oplossing zitten wachten die uiteindelijk niet komt en zet de kist om halfeen weer op zijn parkeerplaats. Zo eindigt dan de eerste dag van dit seizoen met een reeele kans op een record in een teleurstelling. Morgen is het sleepvliegtuig er weer, maar morgen regent het.

17 januari 2020