Twentse Tweedaagse zweefvliegwedstrijd

Afgelopen zaterdag 12 juni was de eerste dag van de Twentse Tweedaagse. Zelf was ik door verschillende tegenslagen vrijdagavond laat uit duitsland weer in Beekbergen aangekomen en had geen tijd gehad om aan enige voorbereiding te doen. Zaterdag smorgens moest ik eerst nog "even" naar zwolle en uiteindelijk kwamen we rond tien uur aan bij het vliegveld van Twente. Tja, ontbrekende voorbereiding, ik was vergeten op de Twentse website naar de bijzonderheden te kijken dus melde ik me bij de hoofdpoort waar niemand was. Pas tegen elf uur hadden we na één maal volledig om het veld heen gereden te zijn de juiste poort maar daar was natuurlijk niemand meer.... Wie komt er nu zo laat. We schaamden ons echt een beetje, maar in plaats van met de verwachtte boze gezichten werden we allervriendelijkst en zelfs met verontschuldigingen ontvangen, kregen de opdracht voor de dag nagedragen en telefonisch (tijdens het opbouwen van de kist) de verschoven starttijd door...... Erg aardig!

De opdracht was een AAT : Twente-Raalte-Quakerbruck (Duitsland) en via het reportingpoint terug naar Twente.
Na de start bleek het me mogelijk om vrijwel zonder te draaien door het volgen van verschillende straatjes zonder hoogte te verliezen tot 20 km ZO van Raalte te komen en daar, na het keren het zelfde te doen tot Quakerbruck.
Nu kwam de vraag: waar te keren? Ben je te vroeg dan is je tijd niet opgebruikt en dat kost snelheid. Keer je te laat dan wordt het laatste been te lang en dan moet je met zwakker wordende thermiek tegen de wind in ploeteren. Ook dat kost snelheid. Maar, omdat het mogelijk was om straatjes te volgen vreesde ik te vroeg terug te zijn en vloog dus nog wat verder.door..... Helaas had ik te weinig achterom gekeken, want toen ik keerde was de straatvorming plotseling opgehouden en de thermiekbellen waren lastig te vinden.en de wind was niet mis (tijdens de landing op Twente stond er zo'n twintig knopen op de grond!)
Jammer, want ik had tot dat moment zelfs sneller gevlogen dan Peter Batenburg met zijn Nimbus 4! Die maakte die fout echter niet dus....... Ik werd tweede en daar mocht ik eigenlijk best wel blij mee zijn s'Avonds werden we vergast op een voortreffelijke barbeque.

De tweede dag, zondag, was het windstil en de weersvoorpelling redelijk goed. Helaas lag het vliegveld onder een afscherming van hoge bewolking en we maakten ons zorgen over de mogelijkheden om weg te komen. Uiteindelijk besloot de wedstrijdleiding tot de B opdracht: Borken-Gronau-Steinfurt, slechts 137 km.... Na de start bleek alles erg mee te vallen en kon er nog redelijk snel gevlogen worden. Het eerste been vloog ik helaas wat te voorzichtig waardoor de snelheid te laag was. het tweede been ging beter en bij Gronau kwam ik de T4 (Peter Batenburg) tegen die daar een vreemde beslissing nam.
Ik begreep in een flits wat er aan de hand was. Peter vloog de A opdracht!! Zo wil natuurlijk niemand winnen en dus direct de T4 opgeroepen op de ophaal frequentie..... geen antwoord. Toen de wedstrijd frequentie..... weer geen antwoord. Tja, toen bleef er weinig meer over. Nog wel mijn vrouw verteld wat er gebeurde zodat die misschien een ophaler van Peter zou kunnen bereiken die wellicht wist op welke frequentie hij uitluisterde. Maar, dat was waarschijnlijk allemaal al veel te laat.
Het resultaat was dat ik de snelste tijd neerzette voor de dag maar na toepassing van de handicap derde werd. In het eindklassement van de wedstrijd resulteerde dit alles in een eerste plaats.

Tja, Peter vloog dus inderdaad de A opdracht en de wedstrijdleiding voelde zich erg schuldig. Jammer, het kan gebeuren en dat weet ik uit ervaring bij de Nationale....

Met dank aan de zweefvliegclub Twente die deze wedstrijd mogelijk maakte in een voortreffelijke sfeer en een bevlogen inzet!.

Download hier: Alle igc-files
Zie een foto reportage van Oedske Osinga

Jan Ritsma