Driehonderd kilometer FAI driehoek

22 januari, Gisteren niet gevlogen maar vandaag lijkt het weer volgens de meteo sprekend op 19 januari, alleen is bij de Aar vandaag het gebied wat te gebruiken is groter. Dat nodigt uit om in plaats van, zoals de laatste keer, geen tweehonderd maar een driehonderd km te plannen. We rekken de task van 19 januari een beetje op naar 312 km. Voor de briefing vullen we de vleugels met water, maar de laatste vijftig liter komt er niet meer in. De waterleiding heeft geen druk meer. Brigitte gaat de chef waarschuwen, maar opa blijkt het probleem reeds gevonden te hebben en is druk aan het graven. een uurtje later kan ook de laatste vijftig liter er in. Na de briefing maakt niemand op het veld haast. Het is een beetje nevelig en volledig blauw. De Aar is 150 kilometer van Gariep dus ik moet niet te laat starten. Om 5 uur is het volgens de meteo weer gebeurd met de thermiek en we moeten na die 300 km ook nog naar huis.. Voor de verandering dringen we ons maar tussen de OLC vliegers, maar ook om 12 uur wil er nog maar eentje vliegen. Ik start als tweede, en krijg vanaf de sleep in het blauw 2 meter stijgen. Op naar de Aar, maar dat gaat moeizaam. het lukt uiteindelijk om daar te komen, maar de gemiddelde snelheid was niet meer dan 98 km/u en bij de Aar wordt het wel beter maar het ziet er bij lange na niet zo goed uit als de negentiende. Ik ben moe, heb slecht geslapen en vraag me af of het zin heeft om te starten. Ik start toch maar en het stijgen ligt rond de 4 m/s. Niet slecht, maar het vinden van een goed pad is ook erg lastig. Telkens verlies ik snel hoogte tussen de bellen. Eigenlijk zou de meteo ook dat moeten aangeven.. Na een kwartier vliegen bereken ik m'n snelheid en kom op 120 km/u. Veel te langzaam dus. Na een half uur vliegen reken ik de snelheid nogmaals uit en het blijft 120 km/u. Bovendien staat vrijwel op track reeds een flinke bui die niet voorspeld was. In een beetje negatieve stemming breek ik af en vlieg terug naar Gariepdam. Na een ongelukje met het plassen, de leiding naar buiten blijkt verstopt te zitten, zakt de stemming helemaal in. Eenmaal thuis eerst schone kleren en douchen. We bekijken dan de vlucht in SeeYou en wat blijkt, mijn snelheid tussen de afvlieglijn en het punt waar ik afbrak was geen 120 maar 150 km/u! Kennelijk ook nog een rekenfoutje gemaakt. We troosten ons maar met de gedachte dat het zeer waarschijnlijk toch geen record was geworden door de buien die ontstonden. Maar, als ik het geweten had, dan had ik in ieder geval het eerste been afgemaakt. Ik had m'n dag gewoon niet.

Het is nu 24 januari. Het regent. Net als gisteren. Het weerbeeld ziet er troosteloos uit. Het landschap niet. Alles is hard groen en de boeren juichen over het feit dat alles onder water staat. De laatste jaren was het erg droog, maar die trent lijkt nu volledig doorbroken te worden. De kans dat er deze week nog fatsoenlijke thermiek zal komen achten we niet groot en het vliegtuig moet uiterlijk aanstaande zondag de container in, omdat die maandag door de vrachtwagen zal worden opgehaald. Januari was niet best dit jaar. Toch waren er nog twee kleine venstertjes die we optimaal hebben kunnen benutten. Twee vluchten, één van 163 km/u en één van 168 km/u, leverden nog 6 records op. Wel sneu voor de vele mensen die hier een kist gehuurd hadden en nauwelijks konden vliegen. op Douglas was het nog slechter dit jaar. Als het goed weer is, dan is het vanaf Douglas vaak beter, maar Gariepdam is wat vliegmogelijkheden beter. Men kan hier vaker vliegen.
Het vliegtuig staat vandaag een dagje in de hangaar, waar Keith een serie kleine lakschaden weg tovert. Helaas blijkt het transport nooit helemaal vlekkeloos te verlopen.

We waren gisteren nog even in Norvalspont in het kroegje van het Glasgow Pont hotel. De barman is vlak voor de kerst tijdens een rit met een buggy door een spin gebeten. Na enkele weken op krukken te hebben gelopen ging het weer beter. Drie weken geleden liep hij echter weer op krukken en gisteren is hij geopereerd en vandaag nog een keer. Ze proberen in Bloemfontein zijn voet te redden. Zijn zoon maakte voordat hij het ziekenhuis in ging nog een paar foto's van de beet in zijn voet. Die vindt U hier naast en laten weinig aan de verbeelding over..

We gaan langzaam pakken. De hangaar staat al weer vol met vliegtuigrompen en de vleugels vullen alweer gedeeltelijk de container. Ik verwacht nog één a twee bladzijden aan de recordverslagen toe te voegen voor het definitieve einde van dit seizoen.

24 januari 2017