30 december. Gisteren ben ik van Gariepdam 160 km naar het noordwesten gevlogen om daar een 200 km driehoek te vliegen. De basis is wat laag en het
stijgen zou ongeveer 4 meter moeten zijn. De snelheid die we nodig hebben voor een record op deze afstand is rond de 160 km/u. Ambitieus dus.
Na het passeren van de startlijn zit alles tegen. De track ligt net in een wolkenloos gebied en de stijgwaarden zijn rond de twee meter.
Geen schijn van kans dus. Na het eerste keerpunt kom ik ook nog eens laag te zitten en moet met anderhalve meter stijgen tevreden zijn om
niet de motor te moeten starten. We vliegen door want je moet altijd afmaken wat je begonnen bent is me geleerd. Dan erg laag, krijg ik
5 meter stijgen en die bel draai ik uit tot de basis van 2800 meter. Het is ineens schitterend weer! Het lukt om verder zonder te draaien
nauwelijks hoogte te verliezen, het tweede keerpunt te ronden en hoogte te houden tot de helft van het laatste been! Het lijkt er op dat ik
toch nog in de buurt van de 160 km/u kan komen, mits ik maar niet meer hoef te draaien. Helaas ligt de finish niet goed en moet ik de
wolkenstraat verlaten. Dan krijgen we ook nog eens flink dalen. De tijd wordt 1 uur en 19 minuten. 1 uur en 15 minuten was een record geweest.
Vandaag niet gelukt, maar het is een questie van tijd en dan gaat het lukken!
31 december. Het weer is goed bij De Aar volgens de meteo, maar dat is 175 km van Gariepdam. Ik besluit om daar een 200 driehoek te gaan vliegen.
Een lange opdracht heeft te weinig kans i.v.m. de verwachte onweersbuien. Brigitte laat Keith de declaratie tekenen en ik ga met de auto naar het
vliegtuig om water te vullen. Bij het vliegtuig heb ik altijd een grote emmer staan voor het wassen en een kleine voor het vullen van het staartwater.
Na de onweersbuien van gisteren ben ik extra alert op reptielen en spinnen die dan uit hun holen komen. Traditiegetrouw rijd ik eerst twee rondjes om
het vliegtuig en de kust is veilig. De kleine emmer die in de grote staat haal ik er uit en vul deze met vijf liter water. Daarna gaat de slang in de vleugel
en het emmertje op de staart. Brigitte komt met de declaratie aanlopen en pakt de grote emmer voor een wasbeurt van de kist. Ze deinst achteruit en
zegt zachtjes Jan een slang! Als ik met het fototoestel kom aansnellen zie ik niets. Brigitte heeft de emmer laten vallen en zegt dat hij daar onder zit.
We halen Justin. Hij identificeert de slang als een dodelijk type en blijft op afstand.
Keith komt aangereden met hark en bezem maar het dier is niet meer te zien.
Keith gooit de emmer om harkt door de hoge graspollen die bij de waterkraan staan en geeft het na een tien minuten op. Hij is weg zegt hij.
Ik ben er niet gerust op en weet zeker dat hij niet gevlucht kan zijn, want rondom het vliegtuig is een kale vlakte. Dan had ik hem beslist moeten zien.
We trekken het vliegtuig een eind naar achteren en nemen voorzichtig de hoezen weg. Een spin!! roept Brigitte en jahoor ook dat nog. Minder giftig dan een
slang maar ook daardoor wil niemand gebeten worden. Hij kruipt in het uiterste hoekje van de punt van de stabilohoes.
Ik gooi de hoes op de grond en stamp die aan.
De spin komt na schudden er in stukken en brokken uit. Probleem opgelost. We drenken een poetslap in de wasbenzine en steken de hoge
graspollen aan rond de tie down points. Geen slang te zien. Ik trek de 60 kilo wegende steen naast de waterkraan om en..... rooeetssjjee een
slang schiet onder de steen vandaan en verdwijnt in een overgebleven graspol. We kunnen hem niet meer zien De schutkleur van deze beesten is voortreffelijk.
Ik haal wasbenzine, besprenkel het gras en gooi er een brandende poetslap in. Het gras staat breed in lichterlaaie. In een flits schiet
uit het niets een slang naarvoren, die met grote snelheid door het ergste vuur probeert te ontsnappen. Dat lukt niet. Hij stopt in het vuur, kronkelt in
de gekste bochten, kronkelt in elkaar en blijft bewegingloos liggen. Het gebeurde in een seconde.
Tijd voor foto's en publiek. Pffff, dat was goed afgelopen.. Na een beet van zo'n beest schijn je reddeloos verloren te zijn, aldus de autochtonen hier.
Het is laat geworden. Telaat om nog helemaal naar De Aar te vliegen en bij Gariepdam zit de basis extreem laag volgens de sleepvlieger.
We houden het voor gezien en gaan ons voorbereiden op de jaarwisseling. De lol is er even af.
31 december 2016
Brigitte en ik wensen alle lezers van de recordverslagen een gelukkig, gezond en voorspoedig 2017.
Onderweg naar het vliegveld moest ik voor dit tafreeltje even stoppen. Er waren enige mensen met de omheining van het land bezig. Op zich zelf al een hele gebeurtenis maar de twee razend nieuwsgierige struisvogels stalen toch de show
Brigitte heeft een slang onder de emmer gevonden. Justin die een heilig ontzag heeft voor deze dieren en graag de jaarwisseling nog wil beleven blijft op veilige afstand.
Keith pookt in het gras, gooit de emmer om en komt tot de conclusie dat de slang gevlucht moet zijn. Ik ben er echter niet gerust op en hervat de jacht als iedereen weer weg is.
De slang heeft het niet gered.
Het zag er naar uit dat de slang in het vuur de geest had gegeven. Voor de zekerheid sloeg ik nog de kop er af en legde de overblijfselen op de taxibaan. We hebben liever niet dat er bij het vliegtuig morgen nog een stel anderen op de begrafenis komen..