27 december. Het weer is te slecht voor het vliegen van records en we verzorgen de administratie. Oeverloos coordinaten invullen in de recordclaims en
daar ben ik druk mee bezig als Brigitte die in de tuin zit te lezen, opgewonden naar binnen komt en zegt dat er af en toe een lange gespleten
tong uit de voor de schaarse planten aangelegde irrigatiepijp flitst. Als ik met het fototoestel naar buiten ren, is er niets te zien.
Susan, de verhuurster, die in het naast ons liggende horeca etablissement druk bezig is komt met haar man aangesneld om het creatuur
uit de irrigatiepijp te jagen. Dat probeert ze door er water in te spuiten, maar er gebeurt niets. Als iedereen het opgeeft en de rust weerkeert,
steek ik de waterslang in het iregatiekanaal en dicht het verder af met proppen papier, waardoor het water niet meer terug kan stromen.
Op die manier moet het hele pijp met water te vullen zijn en omdat de meeste gespleten tongen geen kieuwen hebben, komen die vanzelf naar boven.
Aan de andere zijde van het kanaal stel ik me op met het fototoestel en wacht op de dingen die komen gaan.
Het water komt aan de andere zijde reeds naar boven en lang hoef ik niet te wachten. Er ontsnapt een luchtbel, daarna nog eentje, dan een heleboel lucht,
gevolgd door de kop van een leguaan die angstig maar noodgedwongen naar lucht hapt. Hij bleef nog even in het water zitten,
maar voelde zich uiteindelijk toch te zwaar bedreigd. Hij ging tot een flitsende actie over, genaamd "vlucht" en zag kans om bij de omheining aangekomen
tegen de loodrechte muur op te klimmen om vervolgens in de tuin van de buren te verdwijnen. Hopelijk krijgt Hitler,
onze buurhond, hem niet te pakken. Het leverde toch weer aardige foto's op.
28 december. Het weer is vliegbaar, ziet er zelfs best mooi uit, maar de stijgwaarden en wolkenbasis zijn voor Afrika ver beneden de maat.
We hebben hier nog een dikke vijf weken voor de boeg, dus we wachten toch maar op wat betere condities. De trekhaak die we nodig hebben om
het vliegtuig naar de startbaan te slepen is losgeschoten en bungeld achter de auto als een staart van een hond. Tijd voor een bezoek aan de
de garage van Norvalspont om daar garantie te claimen. De garage blijkt gesloten. Geen briefje te vinden met openingstijden of vakantie mededelingen.
De bedrijven gaan hier vaak even voor kerstmis dicht en "ergens in januari" weer open. Jammer,
maar we treuren niet en bezoeken de beroemde (en enige) bar van het hotel in het dorp.
Daar worden we door de uitstekend Duits sprekende eigenaar aan een glaasje wijn geholpen en
we vragen of hij weet wanneer de garagehouder weer aan het werk gaat, maar dat weet hij niet.
Het wordt later, we besluiten om te blijven eten, nemen nog een glaasje wijn en intussen
gaat het hevig onweren wat Brigitte naar het raam lokt. Jan! Kom gauw. Ik snel naar het raam
om te kijken wat er aan de hand is en zie dat de hoteleigenaar samen met de barman, zich, vergezeld van een bos steeksleutels, onder onze auto bevindt.
Voor ik goed en wel buiten was konden ze trots vertellen dat ik echt niet meer naar de garage hoefde,
want het euvel van de trekhaak hadden zij al verholpen... Waar beleef je zoiets?
De schriftelijke claims van de records moeten op FAI formulieren binnen 6 weken ingeleverd worden bij de commissie sportzaken van de KNVvL.
Voor deze termijn vraag ik telkens bij de vooraanmelding van een record om dispensatie.
Het duurt nu eenmaal al meer dan zes weken voor ik weer in Europa ben en vanuit Afrika opsturen is geen optie omdat de post vanuit Gariepdam
er vaak vele maanden over doet als hij uberhaupt ooit aankomt. De nieuwe voorzitter van de CSZ accepteert voor de ratificatie ook ingescande
formulieren, mits de orginelen binnen een redelijke tijd per post nagestuurd worden. Susan leende ons voor de rest van ons verblijf haar scanner,
zodat de CSZ nu de eerste 11 records kan ratificeren. Met de 500 km retour is dat al gebeurd en ik kreeg een keurig overzichtelijke checklist
waaruit bleek dat alle voor een recordvlucht van belang zijnde punten waren gecontroleerd en afgevinkt.
Alleen de aanstelling van Keith als official observer (sportcommissaris) moet nog door mij worden opgestuurd en dat doen we.
Vandaag, 29 december, zijn er kleine gebieden geschikt voor een korte opdracht. De thermiek houdt wel vroeg op volgens de meteo.
We gaan kijken of er een mogelijkheidje in zit...
29 december 2016
Susan is druk in de weer met een tuinslang om een vermoedelijk zich daar bevindend reptiel te verjagen
Uiteindelijk lukte het het irrigatiekanaal volledig met water te vullen waarna de bewoner zich genoodzaakt voelde een goed heenkomen te zoeken.
De jonge leguaan die pas ongeveer een meter lang was, lukte het tegen de loodrechte muur op te klimmen en naar de buren te ontkomen. Het leverde deze aardige foto's op.
Zonder iets te zeggen en zonder dat we het wisten repareerden de eigenaar en barman van het hotel te Norvalspont het euvel aan onze trekhaak. Een service die je nergens tegenkomt..
De verwachting voor de thermieksterkte op 29 december 2016. Kleine mogelijkheden in noorwestelijke richting.