17 december. Het weer is volgens de meteo "gemiddeld". In de recordlijst staan nog een paar oude extreem lage snelheidsrecords in de 15 meter klasse, en om toch wat te doen te hebben declareren we een 750km retour die nog op 118 km/u staat in de zelfde richting als de 600 retourvluchten. Het blijkt saai te worden. De eerste 80 km is de thermiek uitstekend en daarna in het lage gebied 6 meter dalen en geen wolken. Niets helpt. Ik ga 90 graden uit de flank, maar het blijft min 6 meter. op 300 meter hoogte vind ik 1,5 meter in zware turbulentie die me naar 1500 meter brengt en dan weer min 6 meter. Het schiet niet op. Voorbij Douglas blijft alles blauw in tegenspraak met de verwachting. Het dalen blijft extreem en ik zit regelmatig rond de duizend meter en dat is erg laag boven heuvelachtig terrein zonder ook maar de geringste landingsmogelijkheid. Het is bloedheet als je zo laag zit en ik vrees de zelfde problemen op de terugweg. Tachtig kilometer voor het keerpunt heb ik het gehad. We breken af! Na 10 km teruggevlogen te hebben gaat de variometer naar 5m/sec stijgen en de bel gaat naar 4700 meter msl. Zal ik toch nog naar het keerpunt? Nee, het is mooi geweest en één zwaluw maakt nog geen zomer. Maar dan....dan blijkt er gewoon rechtuit gevlogen te kunnen worden. Bij aankomst op het veld blijkt de terugreis met meer dan 170 km/u gevlogen te zijn. Te vroeg omgedraaid? misschien, maar die laatste 80 km zagen er niet bepaald goed uit en de heenvlucht was maar 114 km/u. Toch maar wat langer doorvliegen volgende keer...en dat gebeurde.
Het is 18 december en het weer verbetert volgens de meteo. Vandaag besluit ik maar later te starten in de hoop dat dat beruchte slechte stuk dan wat beter is. Na het passeren van de startlijn om half één, staan er mooie wolken met daaronder veel dalen. Die zorgen voor een snelle afdaling naar 500 meter. Toch maar terug dan en opnieuw starten. Nu is het echt wat aan de late kant aan het worden, maar als de snelheid goed is moet het kunnen. Helaas is het bij ons beruchte gebied weer het oude verhaal en de snelheid is niet goed. Het dalen tussen de thermiekbellen is extreem. Het weer is wel iets beter dan gisteren en ik zet de tanden op elkaar en pers door tot en met het keerpunt. Het is tien voor halfvijf en ik moet nog 380 km terug. Moet kunnen, want Keith heeft op de briefing gezegd dat de condities om 5 uur op zijn best zullen zijn. Bovendien heb ik mijn snelle terugvlucht van gisteren nog in het hoofd, dus we maken ons nog geen zorgen. Helaas ziet het er anders uit dan gisteren. Het gaat helemaal niet vlot. Het lijkt volkomen te stabiliseren en uiteindelijk glijd ik rustig uit naar 1000 meter boven Douglas waar ik 0,5 m/sec stijgen vind. Het is tien voor halfzes en Gariepdam is nog 240 km. Dat halen we nooit meer voor sunset en zeker niet zonder thermiek. Ik besluit op Douglas te landen en dat is flink balen want dan is de volgende dag naar de knoppen en de voorspelling is morgen goed. We besluiten nog 500 meter van de hoogte af te halen door door te glijden richting Gariepdam en dan gebeurt het!
Er ontstaat vlak voor mij in het grijsblauwe niets een klein wolkje. Er onder aangekomen gaat de variometer naar plus 5 meter en blijft daar totdat het vliegtuig een hoogte van 5600 meter msl bereikt. Dat brengt me in iedergeval tot zo'n 80 km voor Gariepdam en dan kan ik met de motor het veld nog halen. We trekken ons besluit om op Douglas te landen in en vliegen door! Er ontstaan meer plukjes, maar dan is het uit. Het wordt weer doodrustig in de lucht. Nog 94km naar Gariepdam en nog 1800 meter boven veldhoogte vind ik om halfzeven een half metertje stijgen. De waterkraan gaat open en alles wordt geloosd. Het stijgen neemt lanzaam toe naar twee meter. Gelukkig staat er ter plekke een mooie rugwind en het wonder geschiedt. 2300 meter hoogte en 500 meter boven het glijpad. Ik haal precies op sunset het veld. In Afrika mag nog tot 15 minuten na sunset gevlogen worden dus ik ben volledig legaal. De ironie is dat het ook nog een geldig record blijkt te zijn, want de snelheid is 123 km/u. Een nieuw Nederlands record op de 750 km retour. Het blijft natuurlijk een prutssnelheid, maar een record is een record. We claimen het dus netjes..
20 december 2016
15 december kwam er een wolk van oldtimers aan op Gariepdam. De benzinepomp maakte overuren en deed goede zaken. Ik maakte enkele foto's. Stermotoren heb ik nog uitgebreid op de rijksluchtvaartschool gehad, maar heb er nooit mee gevlogen. Uit de lessen weet ik nog dat die motoren altijd een oneven aantal cilinders hebben. Dat is om te voorkomen dat er bij iedere rotatie telkens eenmaal twee cilinders naast elkaar ontstoken zouden worden, wat een thermische onbalans zou veroorzaken. Verder is er altijd narigheid met de onderste cilinder, omdat daar tijdens het stilstaan carterolie langs de zuiger in de verbrandingskamer lekt.
De benzineboer deed goede zaken
Nog een foto van de oldtimers
En nog eentje.
Voor mijn later ingetrokken besluit om op Douglas te noodlanden, had ik aan deze zuidAfrikaanse poster moeten denken.