Het komt er op neer, dat er geen gevallen bekend zijn van overbelasting van de vleugels van een modern kunststof zweefvliegtuig, maar des te meer ongevallen naar aanleiding van het breken van een breukstukje. Kortom, de huidige breukstukjes vormen eerder een extra gevaar dan dat ze een mogelijk gevaarlijke situatie voorkomen!
Veel vliegers maken zich zorgen over het mogelijk overbelasten van de vleugels. Tot nu toe zijn daarvan echter geen voorbeelden bekend, ook niet in landen waar men geen breukstukjes, of veel sterkere breukstukjes gebruikt.
Een vleugelbreuk ligt niet voor de hand, immers, de maneuvering speed voor bijvoorbeeld een Ventus 2c ligt op 200 km/u.
Dat betekent zoveel als dat de vleugel tot aan die snelheid en bij de maximale invalshoek, niet voldoende kracht kan opwekken voor zijn eigen destructie.
Er zijn wel gevallen bekend van een schade aan de structuur van het vliegtuig tijdens de lierstart, maar die beperken zich tot andere delen. Martin Dinges noemt in zijn verhaal bijvoorbeeld de zwaartepuntshaak, die in sommige gevallen uit de romp getrokken werd. Dit laatste onderdeel kan het zonder breukstukje erg hard te verduren krijgen bij bijvoorbeeld een situatie waarbij de lierman gas geeft terwijl de kabel nog niet strak ligt
Zolang de maneuvering speed niet overschreden wordt hoeven we naar mijn mening niet voor een overbelasting van de vleugel te vrezen, maar mogelijk wel voor overbelasting van andere delen. Zolang echter de maximale liersnelheid niet wordt overschreden zouden ook de andere delen geen schade moeten ondervinden. Bovendien, als de veilige snelheden wel worden overschreden zou ik niet vol getrokken door vliegen, maar gewoon wat knuppel vieren. Dan blijf je ruim van alle grenzen vandaan.
In een waanzinnig extreme situatie is er dan altijd nog de mogelijkheid te ontkoppelen. Tegen die tijd moeten we wel ernstig aan de bekwaamheid van de lierist twijfelen.
