Dit geding was door mij aangespannen ten einde een uitspraak te verkrijgen over het naar willekeur weigeren van zweefvliegers als deelnemer van ons nationale zweefvliegcentrum.
Voor de SZT verscheen alleen de advocaat terwijl ik zelf met mijn advocaat aanwezig was.
Niet handig van de SZT want de beide advocaten wisten als het op zweefvliegen aankwam natuurlijk van toeten nog blazen.
De SZT advocaat probeerde de rechter voor te liegen dat één en ander niets met willekeur maar alles met veiligheid te maken had.
Zo zou ik bijvoorbeeld in 2003 op een verkeerde strip zijn geland en een motorzwever met terreinknecht hebben lastiggevallen.
Ook in 2005 zouden er (ongeschreven) SZT-regels overtreden zijn.
De vraag van de rechter waarom betreffende mensen dan tot 2008 door mochten vliegen en pas in 2009 geweigerd werden werd beantwoord met een rood hoofd en gehakkel dat er nog meer incidenten waren geweest. Helaas voor de SZT was dat in de papieren nergens terug te vinden en nog niet eerder beweerd. Gewoon leugens dus.
Ook de bewering van de SZT-advocaat dat overal in Nederland door de week startcapaciteit wordt aangeboden werd simpel door middel van een schreeuwerige SZT folder waarin zij beweren de enige in Nederland te zijn die door de week vliegt, naar het rijk der fabelen verwezen.
Kortom de zitting verliep voortreffelijk.
Helaas sta ik juridisch niet sterk omdat het nu eenmaal niet mogelijk is om een bedrijf/stichting te dwingen een (deelnemers)contract af te sluiten.
Wat er uit komt zien we wel. Het was in ieder geval weer verfrissend te zien hoeveel geld de SZT uitgeeft en op het spel zet om zweefvliegers in Nederland het vliegen onmogelijk te maken
