Onwillekeurig moest ik terugdenken aan de tijd van voor 1980 toen ik zelf nog lid was van een club.
In die tijd kwam ik tot de conclusie om op te houden met zweefvliegen tot dat ik geld had voor een eigen kist.
Dat heb ik gedaan, hoewel ik op Terlet wel mijn zweefvliegbewijs heb geldig gehouden. Het niet meer willen vliegen tot dat ik een eigen kist kon kopen had erg veel te maken met de problemen die Frank zo onomwonden beschrijft.
Onwillekeurig moest ik terugdenken aan tal van anekdotes die ik door de jaren heen heb beleefd. Hier komt er één van:
In de eerste helft van de 90er jaren deed ik mee met de zomerwedstrijden. Het was een uitgesproken slechte dag en bovendien ook nog de laatste van de wedstrijd. Dat betekende s'avonds de barbecue. Kennelijk was het weer de hele wedstrijd slecht geweest want de wedstrijdleiding deed zijn uiterste best om op die laatste dag er nog een wedstrijddag uit te slepen. Maar dat weer, o dat weer, dat werkte nu niet echt mee. Wolkenbasis laag nergens meer dan 0,5 m/sec stijgen, afschermende boven bewolking, buien en ook nog aardig wat noorden wind. Toch maar een opdracht uitgeschreven en het eerste been ging richting Deventer. Na talloze bijna buitenlandingen zag ik kans om, na laag gekomen te zijn in de regen bij Deventer, Teuge te halen waar de plaatselijke zweefvliegclub zijn circuitjes draaide. Na een aller vriendelijkste ontvangst praatte ik wat met de clubleden. Er werd gesleept. Dat bracht me op een lumineus idee. Is het mogelijk dat jullie mij even terug slepen naar Malden? ( de bewolking begon net op te lossen en de zon kwam overal door dus een sleepje naar duizend meter in de buurt van Dieren zou de job klaren)
De ogen werden ten hemel geslagen met de mededeling, "ik weet niet of dat wel mag!" Er werd druk overlegd en uiteindelijk was er een specialist in clubregels die zonder twijfel wist te vertellen: DAT MAG NIET want ons sleepvliegtuig mag niet hoger dan 500 meter! Oh, wat vervelend nu, maar geen nood. Ik zei: weet je wat, doe mij een plezier en sleep mij even op 500 meter naar Malden!... De ogen gingen weer ten hemel en de clubregelspecialist werd geraadpleegd. DAT MAG NIET want ons sleepvliegtuig mag niet verder dan vijf kilometer van het veld! Weer kreeg ik een goed idee. Ik liep naar de havendienst belde Andre Nijenhuis mijn ophaler en zei: ik sta op Teuge kom me maar halen als je wilt. Op de vraag: kan je geen sleepje terugkrijgen? antwoorde ik NEE dat leg ik nog wel uit. Op het terras bevonden zich enkele andere wedstrijdvliegers van Malden die ook niet verder waren gekomen dan Teuge Daar vertelde ik het voorval met enige humor en stelde dat op clubs de regels wel eens wat star waren. Frouwke Kuipers die er ook bij zat was dat niet met me eens en er ontstond een levendige discussie Na verloop van tijd vroeg ik aan één van de wedstrijdvliegers of hij toevallig net als ik na de zomerwedstrijden op Keiheuvel mee zou vliegen. Hij vloog mee met een clubvliegtuig. Zijn ogen draaiden ten hemel terwijl hij zei: NEE DAT MAG NIET. Hoezo? tja, naar aanleiding van een incident in het verre verleden waarvan niemand meer de toedracht kent, is er een oude clubregel die wedstrijdvliegen met clubkisten in het buitenland verbied. Ik knipoogde naar Frouwke....
Tijdens een recordpoging 612 km retour Terlet Braunschweig liep ik tijdens het tweede been vast op een onweersfront en wist nog net Portawestfalica te bereiken. Een mooi veldje vrijwel halverwege de beide benen waar ik hartelijk werd ontvangen door een aantal zweefvliegers die druk doende waren hun vliegtuigen voor het naderend front in de hangaar te persen. Wat nu? ophalen is een drama, temeer omdat de ophaler uit Zwolle eerst naar Terlet moest om de aanhanger op te halen. Daar kwam dus weer die vraag: sleepje??
Dat kon wel maar ik moest daar toch maar vanaf zien....... was heeeeel erg duur als ik helemaal naar Terlet wilde...
Ik zette een arm gezicht en vroeg benepen "hoe duur". nou... wel eh reken reken reken eh 100 Dmark...
Met mijn zuinigste gezicht zei ik: ophalen over de weg, minstens 500 km, is ook heeeel duur dus doe maar, waarna er een verbeten gevecht los barstte tussen de aanwezigen over de vraag wie mij mocht slepen. De man met de meeste grijze haren won zodat ik luttele minuten later met een snelheid van 170 km/u licht klimmend op huis aan racete. Na ruim binnen glijafstand van Terlet te zijn gekomen gaf de sleepvlieger het ontkoppelteken en vroeg over de radio of ik vooral nog eens langs wilde komen.
Je maakt wat mee...
En voor die mensen die zich doodlachen over die clubregels van Teuge zo'n vijftien jaar geleden..
Kijk maar naar je eigen club, daar zijn vast wel een paar regels te vinden waar de andere clubs zich dood om lachen
Misschien een goed idee voor een winterse dag om die regels nog eens door de stofkam te halen
