Wat is er zo bijzonder aan een harde baan?

[Frank Sturm]

Omdat er in een ander topic (over de verkoop van de twee DG-505’s van de SZT) nu weer over gesproken wordt, wil ik even alsnog een commentaar plaatsen over (ervaring hebben met) het landen op een harde baan. Het is in december al even in het voorbijgaan licht bespot in het onderwerp “Motorzwevers op Terlet”, maar past in die discussie ook niet echt, dus ik zet het even apart.

Bij het afronden en afvangen van een klein vliegtuig kijk je naar een punt in de verte, en meet je brein elders in je blikveld aan het voorbijsnellen van de bodem ongeveer de snelheid van het afnemen van je hoogte af. Zoiets ongeveer.

Dit doe je onbewust en het werkt heel goed op een grasbaan.

Tijdens het voor de eerste keer uitzweven boven een asfaltbaan wordt het onbewuste schatten van de snelheid van het afnemen van je hoogte ineens veel moeilijker omdat het egaal zwarte of grijze asfalt veel minder informatie bevat waar het automatisch werkende deel van je brein mee gewend was te werken, vergeleken met een oppervlak van gras. Dit verschijnsel komt veelal als een onaangename verrassing voor mensen die nog geen ervaring op een brede harde baan hebben, en het is volgens mij helemaal geen verkeerde gedachte om mensen onder DBO-toezicht hiemee kennis te laten maken. Sterker nog: als je altijd op Teuge vliegt is de eerste keer Eelde (45 meter brede baan) ook weer merkbaar (en soms voelbaar!) een nieuwe ervaring. Ik zal nooit vergeten hoe ik een keer terzake wakker geschud werd naast een vlieger die normaal echt geen moeite heeft om correct te landen. De man meende dat hij “er nu wel was”, maar we zaten toch nog voelbaar hoger.

Een “harde baan brevet” (zoals het elders is genoemd) is een zware term om aan te geven dat iemand current is op asfalt (dan wel daarvoor bijgeschoold), maar je moet de praktijkervaringen die eraan ten grondslag liggen niet onderschatten. Leren afronden en afvangen gaat gemakkelijker op gras dan op breed asfalt, maar het vereist daardoor een nazorg, en een ervaren opleider en vliegtuigverhuurder weet dat. De klant daarentegen zal het zich veelal niet bewust zijn!

Er zijn hier genoeg mensen die meer ervaring hebben met hoe vliegers met dit verschijnsel omgaan, dus ik hoor het wel als ik het mis heb.

[eduard]

OP gras kun je schuiven, asfalt daarintegen straft gelijk een getraverseerde landing af!

[l_steenbrink]

Tijdens het voor de eerste keer uitzweven boven een asfaltbaan wordt het onbewuste schatten van de snelheid van het afnemen van je hoogte ineens veel moeilijker omdat het egaal zwarte of grijze asfalt veel minder informatie bevat waar het automatisch werkende deel van je brein mee gewend was te werken, vergeleken met een oppervlak van gras. Dit verschijnsel komt veelal als een onaangename verrassing voor mensen die nog geen ervaring op een brede harde baan hebben, en het is volgens mij helemaal geen verkeerde gedachte om mensen onder DBO-toezicht hiemee kennis te laten maken. Sterker nog: als je altijd op Teuge vliegt is de eerste keer Eelde (45 meter brede baan) ook weer merkbaar (en soms voelbaar!) een nieuwe ervaring.

Het landen op een baan is iets anders dan het landen op gras. Volgens mij is het belangrijkste verschil de breedte van de baan.
We zijn onwillekeurig gewend aan de breedte van de gemiddelde rijbaan in het verkeer. Als de landingsbaan erg breed is dan ben je geneigd om eerder te denken dat je er al bent omdat naar mate je lager zit de baan steeds breder lijkt. Snelheid schatten gaat best wel omdat de baan ook witte middenstrepen heeft. Iemand die gebrevetteerd is moet dat naar mijn mening wel kunnen. Om daarvoor een instructeur mee te sturen is schromelijk overdreven. Als je echt bang bent dat dat nodig is dan heeft die (door jou opgeleide) leerling waarschijnlijk te weinig goede instructie gehad. In een twijfelgeval zou een simpele briefing (voorgedrukt a4tje) moeten volstaan. Ieder vliegveld is weer anders en om daarvoor telkens weer een instructeur mee te moeten nemen doet belachelijk aan, dan kan je wel aan de gang blijven.