Regels voor jurering van zweefvliegwedstrijden.
Geplaatst: 29 mei 2012, 09:44
In dit betoog wil ik aangeven dat er erg veel mis is bij de jurering van zweefvliegwedstrijden. Naar mijn mening moet er een selctieprocedure opgesteld worden voor juryleden, en een protocol dat aangeeft hoe een jurering dient te verlopen.
Bijvoorbeeld het recht van hoor en wederhoor, het recht bewijs aan te voeren en het recht om mondeling gehoord te worden,. Op dit moment rommelt iedereen maar wat aan, wat tot de meest bizarre beslissingen leidt, om over de wijze van motivering maar helemaal te zwijgen.
Als voorbeeld wil ik drie mij bekende protesten aanvoeren waarbij in ieder afzonderlijk geval de plank volledig misgeslagen werd.
Zaak1:
Tijdens de Nationale laat de wedstrijdleider weten dat er niet meer gestart mag worden. De vliegers die in de directe omgeving en over de radio deze mededeling meegekregen hebben, verdwijnen naar restaurant "de Thermiekbel" en genieten een wel verdiend biertje.
's Avonds, tegen een uur of 5, komt er een groepje deelnemers bij de wedstrijdleider met de vraag of er nog gestart kan worden voor de opdracht. De wedstrijdleider beantwoort dit bevestigend. De betreffende heren starten en vliegen voor een deel de opdracht onder marginale omstandigheden rond. De vliegers aan de bar confronteren de wedstrijdleider met zijn eerdere uitspraak dat er niet meer gestart mocht worden. De wedstrijdleider ziet in dat er geen sprake meer kon zijn van een sportieve krachtmeting, betreurde zijn kennelijke vergissing, en neutraliseerde de dag.
Maar........ de vliegers die wel gestart zijn dienen een protest in en daar komt de jury. Deze komt tot de bizarre conclusie dat de vliegers die zich weg hadden laten sturen, hadden moeten weten dat de wedstrijdleider het starten niet kon verbieden. Zij hadden tegen de wil van de wedstrijdleider moeten starten. Het protest werd toegewezen en de mensen die gevlogen hadden kregen hun behaalde punten.
Wie zat er in die jury? De heren Colpa en Tim Drubbel. De heer Drubbel sprak ik in de wandelgangen aan over de gang van zaken en vroeg hem hoe hij e.e.a. kon verenigen met de door het reglement gewenste "sportieve krachtmeting". Meneer Drubbel is advocaat. Hij wist mij te vertellen dat er wel meer bizarre (juridische) beslissingen genomen worden en daar konden we het mee doen. Ik merk nog op dat op mijn protest die wedstrijd geen antwoord kwam en ik vier weken later, na een klacht aan de CW&S een kort briefje met een afwijzing ontving. Men moet zich afvragen of de heer Drubbel voor een zweefvliegjury wel een geschikte keus is. Merk op dat deze heer unverfrohren zijn genialiteit in de hier als laatste genoemde zaak ten toon spreidt.
Zaak2:
Zie de volledige beschrijving van de gebeurtenissen.
Hoewel een CTR een vaste ware hoogte bezit bleek de wedstrijdleiding daarvan niet op de hoogte.
De jury snapte er helemaal niets van en bleek niet in staat om de ware hoogte van mijn vliegtuig vast te stellen, hoewel daarvoor in het boek van Reichmann een simpele methode wordt gegeven die al vele jaren werd gebruikt om de ware hoogte van een zweefvliegtuig bij de startlijn vast te stellen.
Deze zaak heeft gelukkig wel veel verbeterd. Er wordt nu geen buitenlanding meer gegeven bij een luchtruimschending maar een, naar gelang de ernst van de overtreding, toenemend aantal strafpunten. De eerste verontschuldiging moet ik echter nog ontvangen en hoewel de betrokken personen nu volledig op de hoogte zijn, wordt gezwegen als het graf.
Zaak3:
Dat is de zaak waar we nu midden in zitten.
Los van het feit of dit protest al of niet had moeten worden toegewezen, heb ik in voldoende mate aangetoond dat er, op wel erg extreme wijze, met twee maten wordt gemeten. Verder moeten we niet raar opkijken, dat als de feiten waar de jury van uitgaat volstrekt onjuist zijn, er van de beoordeling niet veel terecht komt. Ook het thema "belangenverstrengeling" komt op duidelijke wijze naar voren.
Bijvoorbeeld het recht van hoor en wederhoor, het recht bewijs aan te voeren en het recht om mondeling gehoord te worden,. Op dit moment rommelt iedereen maar wat aan, wat tot de meest bizarre beslissingen leidt, om over de wijze van motivering maar helemaal te zwijgen.
Als voorbeeld wil ik drie mij bekende protesten aanvoeren waarbij in ieder afzonderlijk geval de plank volledig misgeslagen werd.
Zaak1:
Tijdens de Nationale laat de wedstrijdleider weten dat er niet meer gestart mag worden. De vliegers die in de directe omgeving en over de radio deze mededeling meegekregen hebben, verdwijnen naar restaurant "de Thermiekbel" en genieten een wel verdiend biertje.
's Avonds, tegen een uur of 5, komt er een groepje deelnemers bij de wedstrijdleider met de vraag of er nog gestart kan worden voor de opdracht. De wedstrijdleider beantwoort dit bevestigend. De betreffende heren starten en vliegen voor een deel de opdracht onder marginale omstandigheden rond. De vliegers aan de bar confronteren de wedstrijdleider met zijn eerdere uitspraak dat er niet meer gestart mocht worden. De wedstrijdleider ziet in dat er geen sprake meer kon zijn van een sportieve krachtmeting, betreurde zijn kennelijke vergissing, en neutraliseerde de dag.
Maar........ de vliegers die wel gestart zijn dienen een protest in en daar komt de jury. Deze komt tot de bizarre conclusie dat de vliegers die zich weg hadden laten sturen, hadden moeten weten dat de wedstrijdleider het starten niet kon verbieden. Zij hadden tegen de wil van de wedstrijdleider moeten starten. Het protest werd toegewezen en de mensen die gevlogen hadden kregen hun behaalde punten.
Wie zat er in die jury? De heren Colpa en Tim Drubbel. De heer Drubbel sprak ik in de wandelgangen aan over de gang van zaken en vroeg hem hoe hij e.e.a. kon verenigen met de door het reglement gewenste "sportieve krachtmeting". Meneer Drubbel is advocaat. Hij wist mij te vertellen dat er wel meer bizarre (juridische) beslissingen genomen worden en daar konden we het mee doen. Ik merk nog op dat op mijn protest die wedstrijd geen antwoord kwam en ik vier weken later, na een klacht aan de CW&S een kort briefje met een afwijzing ontving. Men moet zich afvragen of de heer Drubbel voor een zweefvliegjury wel een geschikte keus is. Merk op dat deze heer unverfrohren zijn genialiteit in de hier als laatste genoemde zaak ten toon spreidt.
Zaak2:
Zie de volledige beschrijving van de gebeurtenissen.
Hoewel een CTR een vaste ware hoogte bezit bleek de wedstrijdleiding daarvan niet op de hoogte.
De jury snapte er helemaal niets van en bleek niet in staat om de ware hoogte van mijn vliegtuig vast te stellen, hoewel daarvoor in het boek van Reichmann een simpele methode wordt gegeven die al vele jaren werd gebruikt om de ware hoogte van een zweefvliegtuig bij de startlijn vast te stellen.
Deze zaak heeft gelukkig wel veel verbeterd. Er wordt nu geen buitenlanding meer gegeven bij een luchtruimschending maar een, naar gelang de ernst van de overtreding, toenemend aantal strafpunten. De eerste verontschuldiging moet ik echter nog ontvangen en hoewel de betrokken personen nu volledig op de hoogte zijn, wordt gezwegen als het graf.
Zaak3:
Dat is de zaak waar we nu midden in zitten.
Los van het feit of dit protest al of niet had moeten worden toegewezen, heb ik in voldoende mate aangetoond dat er, op wel erg extreme wijze, met twee maten wordt gemeten. Verder moeten we niet raar opkijken, dat als de feiten waar de jury van uitgaat volstrekt onjuist zijn, er van de beoordeling niet veel terecht komt. Ook het thema "belangenverstrengeling" komt op duidelijke wijze naar voren.